آب لوله‌کشی بعد از 43سال به روستای آرزو رسید؛ روستایی درست در مرکز شهر باغملک استان خوزستان که فاصله چندانی از شهر ندارد. تا قبل از خشکسالی‌های پی‌درپی شهرهای جنوبی کشور، این روستا هم مثل اغلب روستاهای کوهستانی خوزستان، آب شرب خود را از جویبارها و رودخانه‌ها تأمین می‌کرد.
خشک شدن این جویبارها و رودخانه‌ها، مردم روستاها را با چالش‌های زیادی روبه‌رو کرده است. با این‌حال با کمک جهادگران و خیران موسسه ثامن‌الحجج، آب لوله‌کشی به روستای آرزو رسید و لبخند شادی روی لب‌های مردم این روستا نشست.
قصه از روزی شروع شد که پای یکی از خیران جهادی به روستای آرزو باز شد؛ «مریم بیک‌پور» که چند سالی است وقتش را صرف محرومیت‌زدایی در روستاهای محروم جنوب کشور می‌کند از طریق یکی از اهالی باغملک به بازدید از روستای آرزو دعوت شد.
همین دعوت و حضور در میان مردم روستا و آشنایی با شرایط زندگی آنها، از خیریه ثامن‌الحجج برای انجام طرح‌های مختلف در این روستا کمک خواست و فعالیت‌ها آغاز شد.
او می‌گوید: «من توسط یکی از مسئولان شورای روستایی دیگر، با وضع روستای آرزو آشنا شدم. مردم برای آبرسانی به این روستا از ما درخواست کمک کرده بودند.
این موضوع را با هیأت‌مدیره خیریه ثامن‌الحجج در میان گذاشتم. روستای آرزو با وجود نزدیکی به شهر باغملک، از امکانات اولیه و زیرساخت‌های زیادی محروم است.
علاوه بر نبود آب لوله‌کشی، مدرسه این روستا تجهیزات فرسوده‌ای داشت و مشکلات دیگری هم به چشم می‌خورد. برای پروژه آبرسانی به این روستا با اداره آب جلسه‌ای برگزار کردیم.
پیشنهاد اداره آب، این بود که از روستایی در نزدیکی روستای آرزو که خودش هم آب شرب زیادی نداشت، به اینجا آبرسانی انجام شود، اما مردم روستا گفتند در ارتفاعات نزدیک به روستا 12 چشمه جوشان آب وجود دارد که می‌توان از آنها برای تأمین آب شرب روستا استفاده کرد.»
آغاز طرح
آبان 99 بود و بعد از بازدیدهای میدانی از این چشمه‌ها و جلسه‌های متعدد با فرمانداری و شورای روستا و اداره آب و دیگر ذی‌نفعان، قرارومدارهایی برای آغاز این طرح گذاشته شد.
با این‌حال گروه داوطلب در شروع کار، تنها ماندند. بیک‌پور می‌گوید:«فرمانداری و اداره آب به ما قول همکاری دادند و قرار شد 30درصد از هزینه‌ها را آنها تأمین کنند و 70درصد را خیریه، اما در عمل چنین اتفاقی نیفتاد و ما در این عرصه تنها ماندیم.
با این‌حال با کمک خیران توانستیم تمام هزینه‌ها را تأمین کنیم. مشکل دیگر، انگیزه مردم برای ادامه کار بود.
روز اول همه با شوق زیاد کار را شروع کردند و با ما همراه شدند، اما به نظر می‌رسید بذری از ناامیدی در دل مردم روستا کاشته شد که ناگهان بسیاری از آنها از کمک به ما خودداری کردند و تنها 10 خانوار حاضر به ادامه کار شدند.
منطقه کوهستانی صعب‌العبور، فضای چندانی برای پرواز هلی‌کوپتر و فرود آمدن و انتقال این تجهیزات نداشت. با این حال طی 8 سورت پرواز، این تجهیزات در حدود 4 کیلومتر از مسیر به کمک هلی‌کوپتر منتقل شدند
قرار بود مشکل بزرگ روستا در زمینه آبرسانی را ما برطرف کنیم. برای همین هیچ‌کدام از این حاشیه‌ها ما را از ادامه کار ناامید نکرد.» همزمان با اجرای طرح آبرسانی، بهسازی و نوسازی مدرسه هم آغاز و به سرانجام رسید.
مهندس داوطلب
میان اعضای داوطلبی که به کمک این گروه داوطلب برای اجرای طرح آبرسانی همراه شدند، از اهالی روستا گرفته تا خیرانی که هرگز راه‌شان به این روستا کشیده نشده بود حضور پیدا کردند.
«ابوالفضل غلامی» یکی از این افراد است که در باغملک سکونت دارد. او که سال‌هاست در طرح‌های جهادی مختلف مشارکت می‌کند، با اطلاع از اجرای این طرح به کمک خیریه آمد.
او تخصصش در مهندسی را به‌کار بست تا چندوچون اجرای لوله‌کشی از ارتفاعات را به روستای آرزو بررسی کند. غلامی می‌گوید: «برای بررسی وضع منطقه، به کوهستانی که چشمه‌ها در آن قرار داشت رفتیم.
مسیر لوله‌کشی مسیر صعب‌العبوری بود و مشکلات زیادی برای انتقال آب از این ارتفاع به روستا داشتیم. ارتفاعات این منطقه پستی‌وبلندی‌های زیادی دارد و برای مثال صخره‌هایی که در مسیر ما قرار داشتند، ناگهان چند صدمتر اختلاف ارتفاع رو به بالا یا پایین ایجاد می‌کردند.
به هر سختی بود نقشه‌برداری‌ها انجام شد. تمام کار را به کمک نیروهایی که داوطلبانه به ما کمک می‌کردند انجام دادیم.»
یکی از سخت‌ترین مراحل کار، انتقال وسایل و لوله‌های آب و مصالح به ارتفاعات بود. 12 کیلومتر لوله‌کشی در این منطقه صعب‌العبور، کار و تلاش زیادی نیاز داشت.
تعدادی از مردان روستا که این کوهستان را به‌خوبی می‌شناختند و چندماهی از سال را برای چرای گله به این منطقه می‌رفتند با گروه خیریه همراه شدند تا رول‌های سنگین لوله‌ها را به منطقه کوهستانی ببرند.
غلامی می‌گوید: «اغلب انتقال این مصالح و وسایل، به‌صورت دستی انجام شد. لوله‌ها وزن بسیار سنگینی داشتند و وزن هر رول به 100 کیلو می‌رسید. حرکت دادن این لوله‌ها در منطقه کوهستانی واقعا کار دشواری است.
لوله‌ها در بخشی از مسیر که امکانش وجود داشت، به کمک حیوانات چارپا حمل شد. بخش کوتاهی از مسیر هم به کمک بالگردهای هلال‌احمر طی شد و بالاخره این لوله‌ها و مصالح به چشمه رسیدند.»
8 سورت پرواز
بالگردهای هلال‌احمر حدود 4 کیلومتر از این مسیر را برای حمل مصالح، لوله‌ها و تجهیزات به نیروهای جهادی و داوطلب کمک کردند؛ کاری که به‌دلیل شرایط سخت منطقه کوهستانی چندان ساده هم به نظر نمی‌رسید.
«جواد شریفی» رئیس هلال‌احمر شعبه باغملک می‌گوید: «روستای آرزو با وجود نزدیکی به مرکز باغملک، روستایی محروم است. به‌طوری که در 40سال گذشته این روستا از آبرسانی برخوردار نبود. پروژه لوله‌کشی آب شرب به این روستا، تماما به کمک خیریه ثامن‌الحجج و خیران انجام شد.
ما برای انتقال مصالح و تجهیزات به ارتفاعات بالگرد هلال‌احمر را به این روستا فرستادیم. بعد از انجام هماهنگی‌های لازم و کسب مجوزها، خلبان‌ها یکی دو بازدید میدانی از محل استقرار این مصالح و تجهیزات داشتند.
منطقه کوهستانی صعب‌العبور، فضای چندانی برای پرواز هلی‌کوپتر و فرود آمدن و انتقال این تجهیزات نداشت. با این حال طی 8 سورت پرواز، این تجهیزات در حدود 4 کیلومتر از مسیر به کمک هلی‌کوپتر منتقل شدند.»
مردم روستا و اعضای گروه جهادی و نیروهایی که داوطلبانه برای این طرح پا پیش گذاشته بودند، دست‌به‌دست دادند تا چالش نصب لوله‌های آب و دیگر مشکلات برطرف شود.
مخزن آب کنار چشمه نصب شده و آزمون و خطاها برای بررسی مسیر لوله‌کشی و همچنین انتقال آب انجام شده است. این اولین بار است که مردم روستای آرزو، آب لوله‌کشی شده را در روستا استفاده می‌کنند.
تا پیش از گسترش خشکسالی در جنوب ایران، مردم روستای آرزو و دیگر روستاهای مناطق کوهستانی خوزستان، از آب رودخانه‌هایی که بر اثر آب شدن برف‌ها جاری می‌شدند، آب آشامیدنی مورد نیاز خود را تأمین می‌کردند.
کم شدن بارش‌ها و خشک شدن رودخانه‌ها و جویبارها، در سال‌های گذشته این روستاها را با بحران‌های زیادی روبه‌رو کرده است.