فیروز کریمی بعد از 3سال دوری از لیگ برتر به فوتبال برگشت؛ او بعد از سرمربیگری در تیم‌های پایین جدول برای فرار از سقوط حالا به یک تیم بزرگ رفته است.
بازگشت فیروز کریمی به لیگ برتر به‌عنوان سرمربی آن هم با تیمی همچون تراکتور از اتفاقات جالب لیگ بیستم در هفته‌های پایانی‌اش خواهد بود. ۲۲سال پس از هدایت تراکتورسازی در لیگ آزادگان، حالا فیروز کریمی هدایت این تیم پرطرفدار را در لیگ برتر به دست گرفته است.
شرایط امروز تراکتورسازی با شرایط ۲۲سال قبلش تفاوت چشمگیری دارد. در آن زمان تراکتورسازی حداکثر 5هزار هوادار متعصب خود را به ورزشگاه باغشمال می‌کشاند و همچون اغلب شهرهای ایران در آن زمان، سکوهای این ورزشگاه در بازی‌های تیم‌های تبریزی مقابل سرخابی‌های پایتخت، به تصرف هواداران این دو تیم درمی‌آمد. آن زمان تراکتور داعیه قهرمانی نداشت و این حجم از انتظار که پس از صعود این تیم به لیگ برتر در بین هوادارانش به وجود آمده، وجود نداشت. پس خود آقا فیروز هم خوب می‌داند که شاید پس از آن تجربه ناموفقش در استقلال، حالا وارد مهم‌ترین چالش دوران مربیگری خود شده است.
به دنبال بازگرداندن اعتبار با تراکتور
هرچند او با پاس تهران روزهای خوبی را در اوایل مربیگری‌اش ثبت کرده و در تیم‌های پرطرفداری چون استقلال اهواز، ملوان، شاهین بوشهر، صنعت نفت و… نیز مربیگری کرده اما مربیگری در تیم بحران‌زده تراکتور و با آن میزان هوادار مشتاقی که هر نتیجه‌ای جز قهرمانی را ناکامی می‌دانند، کار سختی است که فیروز فقط یک‌بار و آن هم با استقلال پرطرفدار تجربه کرده است.
هرچند نیمکت تراکتور در چند فصل اخیر به هر کسی تعارف شده و چندین مربی برای مدتی محدود میهمان آن بوده‌اند، اما هنوز این تیم و باشگاه و هوادارانش آن‌قدر در فوتبال ایران مهم هستند که به فیروز کریمی اعتباری مجدد ببخشد. اعتباری که با دورشدن این مربی از نیمکت تیم‌های مهم و بیشتر فعال‌بودنش در شوهای تلویزیونی کاهش یافته بود، حالا می‌تواند با تراکتور احیا شود.
اگر چندسال حضور در شوهای تلویزیونی گردوغباری روی ذهن خلاق تاکتیکی او ننشانده باشد، در این صورت ترکیب آقای خاص روی نیمکت تیم خاص تراکتور ترکیب جذابی خواهد شد.
مهم‌ترین افتخار کریمی در دوران مربیگری قهرمانی با پاس تهران در جام باشگاه‌های آسیا بوده است، اما در این مورد او ترسی از این ندارد که خود را در آن زمان مربی‌ای کم‌تجربه و کم‌دانش معرفی کند. با این‌همه او جنم و توان مدیریتی خود در هدایت یک تیم پرستاره همچون پاس و سپس بهمن را از همان ابتدا نشان داد و پربیراه نیست که او را یک مربی بالفطره دانست که بدون نیاز به کلاس مربیگری و در زمانی که دانش روز فوتبال همچون امروز به سادگی در دسترس نبود، توانست هم فکورانه به فوتبال فکر کند و خود به سبک فوتبال مورد علاقه‌اش برسد.
اما مربیگری در تراکتور یک آغاز مجدد برای مردی است که اگر افتخاراتش با پاس و بهمن در نیمه اول دهه70 را فاکتور بگیریم، فقط یک نایب‌قهرمانی لیگ برتر با استقلال اهواز که کم از قهرمانی نداشت و یک فینال جام حذفی با شاهین بوشهر را در کارنامه افتخاراتش دارد. حالا او از مربیگری در تیم‌های فانوس به دست به مربیگری یک تیم پرهوادار رسیده که هر فصل را به امید قهرمانی آغاز می‌کند. اگر چندسال حضور در شوهای تلویزیونی گردوغباری روی ذهن خلاق تاکتیکی او ننشانده باشد، در این صورت ترکیب آقای خاص روی نیمکت تیم خاص تراکتور ترکیب جذابی خواهد شد.
کریمی: درگیر مشکلات زندگی‌ام بودم
فیروز کریمی در اولین مصاحبه‌اش بعد از حضور در تراکتور بیان کرد: «می‌دانم که به هواداران سخت گذشته است. در جلسه تئوری به بازیکنان گفتم، مواقعی هست که با پرسپولیس، استقلال و سپاهان در کورس قهرمانی هستیم و قابل قبول است اما علی‌رغم احترامی که برای همه تیم‌ها قائل هستیم، خیلی زور دارد که با این قدمت، صلابت و پیشینه دیرینه و بسیار روشنی که تراکتور دارد، تیم‌هایی که اصلا جایی سابقه زیادی در لیگ برتر هم نداشتند، بالای سر تیم ما هستند. این مقداری برایمان قابل قبول نیست اما تلاشمان را می‌کنیم که ان‌شاءالله این مشکل را مرتفع کنیم و خودمان را به مدارج بالا برسانیم.»
کریمی با اشاره به جایگاه تراکتور در جدول رده‌بندی ادامه داد: «از تیم بر مبنای تعداد تمریناتی که انجام می‌شود، باید انتظار داشت. هواداران خوبمان هم باید به این موضوع واقف باشند که هستند. تمرینات را فشرده انجام می‌دهیم تا به شرایطی برسیم که در رقابت با رقبای اصلی‌مان نتایج قابل قبولی کسب کنیم. درست است که الان جایگاه بالایی نداریم اما رقبای اصلی تیم ما در جدول همیشه 3 تیم بالای جدول هستند.»
او در پایان گفت: «ان‌شاءالله اگر خدا عمری داد و با توجه به اینکه مشکلات و گرفتاری‌های گذشته، مثل نیم‌فصل که به من گفتند و همه می‌دانند که درگیر مشکلات زندگی‌ام بودم؛ مرتفع شده و دیگر وجود ندارد، ان‌شاءالله بتوانم تیم خوبی بسازم که در اینجا یادگار بماند.»