شهرام شهیدی
سنگ اول:
وقتی می‌گوییم خاص‌ترین کشور جهان هستیم الکی نیست. موارد بسیاری برای اثبات این ادعا وجود دارد. مثلا اگر بگویید یکیاش را محض اطلاع بگویم باید خدمت‌تان عرض کنم که ما برخلاف همه جهان که برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا واکسن می‌زنند برای ابتلا به این ویروس می‌رویم سراغ واکسیناسیون. مثلا جناب مردانی، عضو کمیته علمی ستاد کرونا گفته «تعداد زیادی از بیماران کرونایی سالمند در صف‌های واکسیناسیون به این ویروس مبتلا شده‌اند» یعنی اگر این عزیزان در خانه نشسته بودند و بی‌خیال واکسیناسیون میشدند الان سالم بودند. پیشنهاد می‌کنم اگر قرار است نحوه واکسیناسیون افراد همین طور ادامه یابد، واکسیناسیون را متوقف کنیم. اسمش را هم بگذاریم «واکسیناسیون کوو خواب» یعنی سالمند عزیز اگر بگیری در خانه بخوابی بهتر است تا بروی در صف و از بالای پله‌ها پرتت کنند پایین که یا بالاخره دست‌وپایت بشکند یا مبتلا شوی. گویا باید همگی به مدیریت واکسیناسیون کشور عرض کنیم از طلا بودن پشیمان گشته‌ایم مرحمت فرموده ما را
مس کنید.
سنگ دوم:
قبلا یک لطیفه‌ای بود که به نظر این روزها خیلی کاربردی شده. به یک نفر که در کوپه قطار در حال حرکتی نشسته بود یک گله گوزن نشان دادند و گفتند فکر میکنی چند رأس گوزن در این گله است؟ او تأملی کرد و گفت ١٣٧٦ رأس. دیدند درست گفته. از او پرسیدند چطور این کار را کردی؟ شهروند عزیز جواب داد: «هیچی پاهایشان را شمردم و تقسیم بر ٤ کردم.» حالا حکایت ما است که خودمان در روز روشن و با کلی سیستم و نهاد بازرسی نمی‌دانیم چند تا میلیاردر در ایران داریم و ثروت‌شان چقدر است و تعدادشان کمتر یا بیشتر
شده؟ اما نشریه فوربز در نقش آن شهروند شمارنده پای گوزن‌ها، از دور همه چیز را برایمان شمرده و اعلام کرده ظرف سه سال گذشته، تعداد میلیاردرهای ایرانی ۲۲درصد رشد داشته که سه برابر میانگین جهانی است.
نکته یک: این درست است که خارجی‌ها به ما بگویند سیاست‌های اقتصادی کشور چقدر خوب بوده که تعداد میلیاردرهایمان زیاد شده؟
نکته دو: یکسری چیزها از دور قابل شمارش است، نه از نزدیک.