شهرام شهیدی
سنگ اول
همه‌اش ننشینیم و از ضعف مدیریت سخن بگوییم. تهیه، توزیع و تزریق واکسن کرونا در هر کشور دارای سه مرحله است. اگر در یکی از این مراحل ضعفی وجود دارد، دلیل نمی‌شود دیگر ارکان این چرخه را زیر سوال ببریم.
تهیه واکسن شامل این مراحل است:
مرحله اول: آمادگی تهیه آن از منابع خارجی. مثلا در همین چند روز گذشته سه یا چهار نهاد و ارگان و موسسه دولتی، نیمه‌دولتی، خصولتی یا خصوصی اعلام آمادگی کرده‌اند که میلیون‌ها دوز واکسن وارد کشور کنند. در طول ٦ماه گذشته ده‌ها نهاد و سازمان دیگر هم آمادگی برای واردات را اعلام کرده بودند. همین‌طور که مشاهده کردید در زمینه اعلام آمادگی نه‌تنها مشکلی وجود ندارد، بلکه به خودکفایی رسیده‌ایم و می‌توانیم اعلام آمادگی‌ها را به اقصی نقاط جهان صادر کنیم.
مرحله دوم: مرحله رونمایی از واکسن ساخت داخل. خوشبختانه در این گام بسیار فراتر از برنامه حرکت کرده‌ایم و هر روز با رونمایی از یک واکسن داخلی جدید، دل مردم خوش می‌شود. ما امید داریم با تسهیل شرایط و اعطای وام‌های کم‌بهره، وضعیت به نحوی مدیریت شود که هر شهروند ایرانی یک رونمایی از واکسن تولیدی جدید داشته باشد.
مرحله سوم: مرحله تزریق. کسی تا حالا بابت پیشرفت‌های معجزه‌آسا در وعده تهیه یا رونمایی از خط تولید واکسن‌ها ذره‌ای تقدیر و تشکر نثار مسئولان کرده که حالا به خودش اجازه می‌دهد ساختار توزیع و واکسیناسیون در کشور را به بوته نقد بگذارد؟
هرکس نمی‌تواند خودش را آپدیت کرده و دستاوردهای ارزشمند دو مرحله اول را ببیند. همان بهتر که به قول آن خانم، بگذارد از ایران برود. برود آنجا که واکسن هست.
سنگ دوم:
متأسفانه ما اینجا بعضی حرف‌ها را به شوخی میزنیم، اما برخی آن را جدی می‌گیرند. ما شوخی کردیم گفتیم هرکس از روند واکسیناسیون راضی نیست، بگذارد از ایران برود جایی که واکسن هست. اما ناغافل دیدیم خبرگزاری‌ها تیتر زدند ١٤هزار نفر از ایرانیان برای زدن واکسن به ارمنستان مراجعه کرده‌اند، که به عبارتی چیزی حدود پنج‌ونیم میلیارد تومان عوارض خروج از کشور گیر سیستم می‌آید. همین خودش برکت نیست؟ برکت‌تر از این واکسن داریم؟