امیرمسعود فلاح
شهرونگ- سلام جناب روشنفکر، ممنون که وقت شریفتونو به ما و مخاطبانمون دادید.
روشنفکر- چه می‌شه کرد. فقط زودتر بگید.
شهرونگ- ایران به کجا می‌رود جناب روشنفکر؟
روشنفکر- سوال غلطیه و از یک ذهن تهی برخاسته. درستش اینه که ایران از کجا میاد؟
شهرونگ- ولی ما می‌خوایم از افق پیش‌روی ایران حرف بزنیم نه تاریخ.
روشنفکر- نمی‌فهمین دیگه. می‌فهمیدین که حالا اینجا نبودین. مشکلات ایران، مشکلات تاریخیه و یه شبه به وجود نیومده.
شهرونگ- خب اجازه بدید این سوالو ازتون بپرسم: سهم مدیریت رو در مشکلات چقدر می‌دونید؟
روشنفکر- نفهمین دیگه، چه کارتون کنم. همه چی رو سیاسی می‌کنید. مشکلات ما ریشه‌های عمیق فرهنگی دارن.
شهرونگ- می‌خوام ازتون بپرسم تأثیر مدیریت بر فرهنگی که می‌فرمایین، مشکل‌زاست؟ چیه؟
روشنفکر- بابا عجب نفهمایی هستین شما دیگه. فرهنگه که مدیریتو شکل میده، نه مدیریت فرهنگو.
شهرونگ- پس می‌فرمایین این نحوه مدیریت مشکل‌داره اما ریشه‌های اون در فرهنگ ماست؟
روشنفکر- هوی چرا حرف تو دهن من می‌ذاری؟ من کی گفتم مدیریت ما مشکل‌داره؟ اصن حرف سیاسی چرا می‌زنی؟ تاریخ ما مشکل داره، فرهنگ ما مشکل داره، مردم ما مشکل دارن، جغرافیای ما مشکل داره، پستی‌بلندی! پستی‌بلندی‌های ما معدن مشکلاتن. آب‌وهوا، اقلیم، نگم براتون چه اقلیم پرمشکلی داریم. خاک، گیاهانی که تو این اقلیم و خاک عمل میان. واویلا. حیات‌وحش، آبزیان ما، طیور ما. دام ما. اینا همه مشکل دارن. زمانه ما. زمانه ما، زمانه وفور مشکلاته. همه جای دنیا مشکل دارن. اصن جهانی که ما در اون زندگی می‌کنیم، جنسش از مشکلاته. خوراک ما. خوراک ما مشکل داره. برای چی کبدا همه چربه؟
شهرونگ- جناب روشنفکر ببخشید وقت تمومه.
روشنفکر- زمان‌بندی ما. زمان‌بندی ما مشکل داره…