تنها قطار سفیدرنگ ناوگان ریلی کشور هیچ وقت مسافر عادی نداشت؛ اسمش قطار امدادی بود و صدای چرخ هایش، خبر از شروع عملیات تازه در روزهای جنگ با عراق می داد. ماجرای این بیمارستان سیار از زبان امدادگری که 4 سال مجروحان را در این قطار همراهی می کرد شنیدنی است.
جنگ که شروع شد صدای سوت قطار هم معنای دیگری پیدا کرد و آن صدای همیشگی نبود. تنها قطار سفیدرنگ ناوگان ریلی که راه جنوب را در پیش می گرفت همه می دانستند عملیات تازه ای در راه است.
«منوچهر عبدخداوندی» از امدادگرانی است که با آغاز جنگ با قطار امدادی هلال احمر همراه شد و مجروحان و مصدومان را تا رسیدن به اولین بیمارستان امن همراهی می کرد. او می گوید :«واگن های بیمارستانی قبل از انقلاب وارد کشور شدند و قرار بود هر کدام از آن ها به همراه پزشک و پرستار، انتهای قطارهای مسافربری در مسافت های دور متصل شوند. این طرح عقیم ماند و واگن ها تا زمان جنگ بدون استفاده بودند. با شروع جنگ این شش واگن به هم متصل شد و به عنوان قطار بیمارستانی در در بزرگترین عملیات ها و ماموریت ها شرکت کرد و مجروحان را به بیمارستان ها و مراکز درمانی شهرهای امن که در سر راهش بود منتقل می کرد.»
قبل از آغاز عملیات، قطار به نزدیک ترین نقطه امن به شهرهای جنوبی می رفت. مجروحان و مصدومان منطقه در آن مداوا می شدند و افراد بدحال تر بستری، تا بعد از عملیات به همراه مجروحان به بیمارستان منتقل شوند :«مجروحان منطقه که در قطار مستقر می شدند، منتظر آغاز عملیات می شدیم. این قطار تنها وسیله انتقال مجروحان نبود و هلی کوپتر و هواپیمای سی 130 و آمبولانس هم بود. اما وقتی هواپیمای شهید شاه آبادی مورد اثابت قرار گرفت منطقه هوایی تا مدتی ناامن بود و در چند عملیات بعد از آن، همه مجروحان بد حال با همین قطار بیمارستانی منتقل می شدند.»
با پایان هر عملیات، امدادرسانی در قطار بیمارستانی آغاز می شد. مجروحان بسته به نوع جراحت و مصدومیت به بیمارستان های صحرایی یا بیمارستان های شهرهای مختلفی که سر راه قطار بود منتقل می شدند. امدادگران و تیم پزشکی تا رسیدن به مراکز درمانی اقدامات اولیه را برای بهبود شرایط مصدومان برعهده داشتند. عبدخداوندی، امدادگر پیشکسوت هلال احمر می گوید :«در طول جنگ، قطار دو بار مورد حمله قرار گرفت اما به خیر گذشت. یکی از دغدغه های ما گرفتن پذیرش برای مجروحانی بود که به تهران منتقل می شدند. بعد از تهران، قطار به سمت قائم شهر، ساری، بهشهر و گرگان می رفت تا برای مجروحان پذیرش بگیرند.» قطار امدادی هلال احمر بعد از دوران جنگ بدون استفاده ماند و بعدها به عنوان خوابگاه پرسنلی که روی خط هستند از آن استفاده می شد.