ژاپن از بازگشت تماشاگران به ورزشگاهها استقبال کرده است، اما آوازهای هماهنگ، دم گرفتن و کوبیدن بر طبل، که تماشاگران فوتبال با آن شناخته میشوند، کاملا ممنوع است.
ترجمه: فرشته کیانی- شهروند آنلاین: در حالی که بازیکنان توپ را به زمین میدوختند، ناگهان صدای خشخشی به گوش رسید؛ مردی در ردیف جلوی من ران مرغی را از کیسه پلاستیکی بیرون میکشید تا بخورد. این صدای فوتبال حرفهای ژاپن در دوران کروناست! فوتبال و سکوت، در اوج هیجان!
در حالی که لیگهای بزرگ ورزشی در ایالات متحده و اروپا با صندلیهای خالی از تماشاگر سپری میشود، هواداران در ژاپن پس از چند ماه وقفه، از اوایل جولای به استادیوم میروند؛ چگونه؟
با ایجاد توازن بین دو وضعیت برای کسب نتیجه مطلوب.
در حالت عادی، تماشاگران ژاپنی علاوه بر اینکه پُر سر و صدا هستند، بسیار منظم و هماهنگند.
آنها بیوقفه در طول مسابقه فوتبال آواز میخوانند، تشویق میکنند، شعار میدهند، بر طبلها میکوبند و پرچمهای عظیم را به اهتزاز درمیآورند.
اما اکنون بیشتر این فعالیتها ممنوع است.
چرا که فریادهای دیوانهوار تشویق، ممکن است ترشحات حاوی ویروس را در هوا منتشر کند.
بنابراین وقتی برای تماشای بازی خانگی میان تیمهای فوتبال لیگ حرفهای با حضور 4 هزار و 600 تماشاگر به استادیوم رفتم، تماشاگران کاملا بیصدا بودند.
به جز خشخش گاه به گاه بسته مواد غذایی یا کفزدن مردم صدایی به گوش نمیرسید.
ژاپن- جایی که ویروس از ماه ژانویه به طور مداوم در آن وجود دارد، اما هرگز مانند ایالات متحده و اروپا از کنترل خارج نشده است.
ژاپن برای تداوم رونق اقتصاد خود از حضور تماشاگران در استادیومها استقبال میکند.
ژاپن برای مبارزه با ویروس کرونا به تعطیلی متوسل نشده است.
حتی وضعیت اضطراری که در ماه آوریل اعلام شد، به پذیرش داوطلبانه بستگی داشت.
در هفتههای اخیر که ژاپن در برخی از روزها بیش از یک هزار عفونت جدید گزارش کرده است، هیچ دستوری برای تعطیلی داده نشده است.
سردمداران تجارت و بازرگانی برای تبیین تفکرشان درباره کاهش خطر در دوران زندگی با ویروس کووید-19 شعار «با کرونا» را ابداع کردند.
در ژاپن از مردم خواسته میشود قوانین سختگیرانه را رعایت کنند و مردم به طور کلی رعایت میکنند.
در حمل و نقل عمومی از مردم خواستهاند صحبت نکنند تا امکان انتشار ذرات ویروس کاهش یابد.
در مسیر رفتن به استادیوم فوتبال برای تماشای بازی FC Tokyo با دوستم، تقریبا هیچ کس در قطار پر از مسافر صحبت نمیکرد.
سرها یا در گوشیهای تلفن همراه بود یا در کتاب؛ انصافا این رفتاری کاملا طبیعی برای مسافران ژاپنی است.
در ورودی استادیوم فوتبال، همه از گیتهای اسکن دماسنج مادون قرمز عبور میکنند.
همچنین روی زمین علامتگذاری شده تا فاصله فیزیکی حفظ شود.
در جایگاهها، ردیفها یکی در میان خالی است، با دو صندلی خالی در دو طرف هر تماشاگر.
حتی اعضای خانواده هم نمیتوانند کنار هم بنشینند.
نیمی از استادیوم خالی است و در طول مسابقه تماشاگران از جای خود تکان نمیخورند.
از خریداران بلیت خواسته شده بود نام و اطلاعات تماس خود را ارسال کنند، تا در صورت مشاهده موارد ابتلا به ویروس کرونا در استادیوم، بتوانند آنها را ردیابی کنند.
اگر چه طبق اعلام لیگ فوتبال، از زمان بازگشایی هنوز هیچ تماشاگری آلوده نشده است.
کاتسو توشی ایتو، هواداری وفادار که از سال 2011 برای تماشای بیشتر بازیهای خانگی در استادیوم فوتبال حضور داشته است، گفت که در ورزشگاه به اندازه رستوران احساس امنیت میکند.
شبی که در استادیوم بودم، هواداران بعضی اوقات نمیتوانستند از فریاد زدن هنگام گل زدن یا ناله در موقعیت های از دست رفته خودداری کنند.
اما در بیشتر مواقع تنها سر و صدا از جایگاها کف زدن متناوب بود.
کنتا هاسیگاوا، مربی تیم FC Tokyo، میگوید: «کفزدنهای گاه و بیگاه از هیچ بهتر است. اگرچه صدایی از تماشاگران فوتبال برای تشویق ما بلند نیست، اما همه هیجان آنها در کفزدنهایشان نهفته است.»
ساگان توسو، یکی از تیمهای J- League مستقر در کیوشو بعد از اینکه تست کرونای 12 نفر از بازیکنان و اعضای تیم از جمله مربی تیم مثبت شد، بازیها را در ماه آگوست متوقف کرد.
کنتارو ایواتا، متخصص بیماریهای عفونی میگوید هر چند استادیومها سر باز و از این نظر ایمن است، اما استفاده از قطار و اتوبوس برای حضور در استادیوم یا صحبت کردن هواداران بیماسک با یکدیگر خطر ابتلا را بالا میبرد.
از بعضی هواداران خواسته شده به استادیوم نروند.
سومای تاناکا 65 ساله که 15 سال است بازیهای تیم FC Tokyo را میبیند، میگوید: «کارفرمای پسرش او را از شرکت در رویدادهای بزرگ منع کرده است. او هر روز مشغول کار است.
او میداند که اگر به استادیوم بیاید و آلوده شود، بد خواهد شد.»
کی تاکاهاشی، مدیر اداری FC Tokyo میگوید: «بعد از تماشای چند مسابقه مشاهده کردیم کف زدن موزون به ناچار رخ داده است. اما به هیجان اضافی و صداهای بلند منجر نمیشود.»
با همه این حرفها، واقعیت این است که برای طرفداران سختجان، تن دادن به ممنوعیت شعار دادن، آواز خواندن و به اهتزاز درآوردن پرچم بسیار سخت است.
گزارش کامل را اینجا بخوانید