پسر نقره‌ای ایران در رویای رسیدن به غول گرجستانی
علی داوودی برای دوره بعدی المپیک به طلایی‌شدن و کسب عنوان قوی‌ترین مرد المپیک فکر می کند
تنها مدال‌آور وزنه‌برداری ایران در المپیک توکیو از عملکرد خودش راضی است و می‌گوید توانایی بالابردن وزنه‌های سنگین‌تری را هم داشته است.
علی داوودی در بیست‌ودو سالگی توانست در میان غول‌های وزنه‌برداری در المپیک توکیو مدال نقره را با اقتدار کسب کند؛ اگر چه فاصله او با نابغه گرجستانی زیاد بود. در واقع این جوان وزنه‌برداری ایران به هدفی که در توکیو دنبال می‌کرد، رسید و حالا برای رسیدن به رویاهای بزرگ‌تر تلاش می‌کند.
در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» با نایب‌قهرمان دسته فوق سنگین وزنه‌برداری المپیک توکیو را می‌خوانید.
* از اینجا شروع کنیم که خودت به هدفی که در توکیو داشتی، رسیدی؟
خدا را شکر همه چیز خوب پیش رفت. من 6 حرکت داشتم که فقط یک حرکت را نتوانستم به درستی مهار کنم و این اتفاق هم در وزنه‌برداری عجیب نیست. برنامه من رسیدن به مدال نقره بود که به آن دست یافتم؛ قطعا با رکوردهای فوق‌العاده ای که تالاخادزه زد، هیچ کس نمی‌توانست با او رقابت کند. این وزنه‌بردار رکوردهای المپیک و جهان را که در اختیار خودش هم بود، جابه‌جا کرد.
* تو با 200 کیلو در یکضرب و 241 کیلو در دوضرب و 441 کیلو درمجموع به مدال نقره رسیدی. سوال خیلی از علاقه‌مندان به ورزش این بود که علی داوودی توانایی ثبت رکوردهای بالاتر را هم داشت؟
فیلم مهار وزنه 250 کیلویی در دوضرب در اینستاگرامم موجود است. در المپیک هم برنامه‌ام این بود که در حرکت سوم روی وزنه 251 کیلو بیایم که نشد. آمادگی خوبی داشتم و هم در یکضرب و هم در دوضرب می‌توانستم بالاتر از این رکوردها بزنم.
* و البته اینکه برخی اعتقاد داشتند سطح این دوره از المپیک در رشته وزنه‌برداری نسبت به دوره‌های قبلی به خاطر سیستم گزینشی سخت و پیچیده فدراسیون جهانی پایین‌تر بود؟
فکر نمی‌کنم در دسته فوق سنگین مدعی دیگری به جز وزنه‌بردار ارمنستانی در المپیک غایب بود. آن یک نفر هم نمی‌دانم خداحافظی کرده یا خیر، اما اگر هم می‌آمد، من برای رقابت آماده بودم. قطعا من اگر رقبای بهتری داشتم، شروع حرکاتم با وزنه‌های بالاتری بود. در تمریناتم قبل از عید به رکورد 207 در یکضرب و 256 در دوضرب هم رسیده بودم ولی متأسفانه زانویم آسیب دید و درمان آن باعث شد از فشار تمرینات کم کنم و رکوردهایم کمی پایین بیاید.
* هدف بعدی‌ات چه مسابقه ای است؟
فکر می‌کنم باید خودم را برای بازی‌های آسیایی 2022 آماده کنم. هدفم این است که آنجا به رکورد مجموع 470 کیلو برسم و در واقع حدود 30 کیلو بیشتر از المپیک وزنه بزنم. ان‌شاءالله برای المپیک بعدی هم به مدال طلا فکر می‌کنم.
* در بازگشت از المپیک، معمولا از ورزشکاران شهرستانی خیلی خوب استقبال می‌شود، اما تو که اهل تهرانی چنین مراسمی را تجربه کردی؟
در مراسمی که قبل از المپیک برای ورزشکاران تهرانی تدارک دیدند، شرکت نکردم، اما قرار است هفته آینده با حضور استاندار تهران و رئیس اداره کل ورزش و جوانان تهران مراسمی برگزار شود. فکر می‌کنم از شهر تهران فقط من بودم که در المپیک مدال گرفتم. پس از مسئولان توقع دارم که از من حمایت کنند؛ قطعا این توجهات در کار من هم تأثیرگذار خواهد بود.
* درباره تالاخادزه هم صحبت کن. او رکوردهای عجیبی به ثبت رسانده و در المپیک هم با فاصله قهرمان شد. با او در جریان المپیک صحبتی داشتی؟
صحبت خاصی که نداشتیم چون نه من زبان بلد بودم و نه او. تالاخادزه یک وزنه‌بردار بااخلاق و از نظر فنی فوق‌العاده است. واقعا او را می‌توان جزو عجایب ورزش دنیا دانست که تمام رکوردها را جابه‌جا کرده است. با توجه به اینکه سن بالایی هم ندارد، فعلا در وزنه‌برداری هست. با این حال من تلاش می‌کنم که خودم را به او نزدیک‌تر کنم.
* جایزه ارزی که به شما در همان توکیو پرداخت شد، اما دولت باید جوایز اصلی را پرداخت کند. برای 1.2 میلیارد جایزه ای که قرار است دریافت کنی، برنامه‌ای داری؟
به هر حال ورزشکاران منبع درآمد خاصی ندارند و این جوایز می‌تواند بسیار تأثیرگذار باشد. ببینیم چه زمانی جایزه پرداخت می‌شود و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنیم.