مهاجرت، تا آنجا که می‌توانم راه بروم

در شب پایانی جشنواره درامی درباره مهاجرت با عنوان «تا آنجا که می‌توانم راه بروم» به کارگردانی استفان آرسنیویچ به عنوان برنده اصلی این جشنواره بین‌المللی انتخاب شد و گوی بلورین جشنواره را از آن خود کرد. منتقدان این فیلم را برای نمایش ظریف واقعیت‌های زندگی پناهندگان تحسین کردند. «تا آنجا که می‌توانم راه بروم» علاوه ‌بر جایزه ۲۵ هزار دلاری جشنواره، جایزه بهترین بازیگر مرد، تقدیر ویژه هیأت داوران برای فیلمبرداری شاعرانه فیلم، جایزه کلیسای جهانی و جایزه لیبل سینمای اروپا را هم از آن خود کرد.

جایزه ویژه هیأت داوران به مبلغ ۱۵ هزار دلار هم به اریکا هنیکووا، کارگردان برای «هر لحظه منفرد» درباره والدینی که زندگی‌شان را وقف رشد پسرشان کرده‌اند محصولی از چک و اسلوواکی اهدا شد.

دیتریش بروگه‌مان جایزه کارگردانی را برای فیلم آلمانی «نو» فیلمی اپیزودیک درباره تلاش برای خوشبختی برد و جایزه بهترین بازیگر زن به النوره لوسیل برای نقش‌آفرینی در درامی کانادایی با عنوان «جنگ‌ها» ساخته نیکلاس روی اهدا شد.

هیأت داوران همچنین از درامی مدرسه‌ای از کرواسی با عنوان «اتاق معلمان» ساخته سونیا تاروکیک تقدیر ویژه به‌عمل آورد و فیلم موفق شد تا تقدیر داوران کلیسای جهانی را از آن خود کند. وینت رابینسون نیز تقدیر ویژه را برای ایفای نقش در فیلم بریتانیایی «نقطه جوش» دریافت کرد که درباره یک رستوران است.

جایزه بزرگ رقابتی «شرقِ غرب» هم که با تمرکز بر آثار سینمایی بلوک شرق سابق اهدا می‌شود از فیلم روسی «نوچکا» ساخته ولادیمیر مونکوف با اهدای جایزه ۱۵ هزار دلاری تجلیل کرد.

جایزه فیپرشی جشنواره نیز به فیلم درام «امتحان» محصول مشترک عراق، آلمان و قطر رسید که ساخته شوکت امین کورکی و درباره فشارهایی است که بر یک زن جوان وارد می‌آید تا وارد دانشگاه شود. این جایزه به یاد «یان فول» منتقد مشهور سینمای چک که امسال درگذشت، اهدا شد.

پنجاه و پنجمین جشنواره فیلم کارلووی واری که به‌دلیل کرونا تا حدی محدودتر برگزار شد، با توجه به بارانی که در تمام طول هفته بارید، میزبان بیش از ۹ هزار نفر در سالن‌های نمایش ۱۴۴ فیلم بود. این شمار البته از میزان معمول کمتر، اما پس از یک سال تاریکی ناشی از کرونا، ایجادکننده حال و هوایی مطلوب بود.