صبا خوشه‌گیر: بزرگ‌ترین نگرانی موجود در پی برگزاری کلاس‌های آنلاین با وجود انتقادات موجود، ایجاد شکاف و فاصله بین دانش‌آموزان و تحصیل‌شان است. برای مثال خانواده‌هایی در واشینگتن هستند که به اینترنت و وسایل الکترونیک مرتبط در خانه دسترسی ندارند و مدرسه نیز نمی‌تواند این امکانات را فراهم کند. در واقع مشکل بزرگ در وجود این تکنولوژی و نحوه استفاده از آن است. وجود این لوازم و نحوه استفاده از آنها یا نگرانی در ارتباط با برگزاری کلاس‌های آنلاین یا حضوری، مسأله‌ای است که توجه‌ها را به خود جلب کرده است. اما تفاوت در دسترسی به تکنولوژی و اینکه چطور می‌توان از آن استفاده کرد، مسأله‌ای است که در روند آموزش تأثیر خواهد گذاشت و این نگرانی‌ها در روند یادگیری بی‌تأثیر نخواهند بود. تنها مشکل به این موضوع ختم نمی‌شود که آیا شخص کامپیوتر دارد یا نه، بلکه نگرانی بزرگ‌تر در ارتباط با نحوه اتصال و استفاده از این کامپیوتر است. سوال اینجاست این تجهیزات چه فاصله زمانی‌ای را برای یادگیری و استفاده مفید از آن ایجاد خواهد کرد؟ همین نکته می‌تواند شکافی بین فرد و نگرانی‌ای برای مهارت‌هایش ایجاد کند. به این ترتیب این شوک ایجادشده در سیستم آموزشی در سال‌جاری قابل مشاهده خواهد بود.
آمار دسترسی دانش‌آموزان به کامپیوتر و اینترنت ثابت در کشورهای توسعه‌یافته، 90 تا 100درصد است. در کشورهای منطقه مانند قزاقستان، عربستان و قطر این عدد نزدیک به 70درصد است. همچنین این دسترسی در ترکیه و برزیل 60درصد گزارش شده است
همچنین عدالت آموزشی در نقاط مختلف با توجه به شرایط جغرافیایی و توزیع نامناسب منابع از گذشته تا امروز اجرا نمی‌شود. البته می‌توان گفت سخنان قابل تأمل و ایده‌های خوبی وجود دارد اما در قالب تئوری قابل بحث هستند و باید دید تا چه حد امکان اجرای آنها وجود دارد. به‌خصوص در نقاطی که دسترسی به اینترنت امکان‌پذیر نیست یا خانواده‌ها به دلیل فقر به تلفن‌همراه یا برخی مواقع به تلویزیون هم دسترسی ندارند، چگونه دانش‌آموز می‌تواند از آموزش مجازی استفاده کند؟ البته کلاس‌های درس مناطق روستایی و عشایری به دلیل کمبود زیرساخت و به‌خصوص نبود ابزار هوشمند مانند تلفن‌همراه و رایانه برای آموزش مجازی در سال تحصیلی جدید به شیوه حضوری برگزار می‌شود. در عین حال جالب است بدانید آمار دسترسی دانش‌آموزان به کامپیوتر و اینترنت ثابت در کشورهای توسعه‌یافته، 90 تا 100درصد است. در کشورهای منطقه مانند قزاقستان، عربستان و قطر این عدد نزدیک به 70درصد است. همچنین این دسترسی در ترکیه و برزیل 60درصد گزارش شده است. البته باید توجه داشت که این ارقام مربوط به دسترسی دانش‌آموزان به کامپیوتر در خانه است و به دسترسی تلفن‌همراه و اینترنت همراه مربوط نمی‌شود. به گزارش پایگاه اینترنتی رویترز، در حالی که آمار ابتلا به کرونا در بسیاری از کشورهای جهان در دوران پساقرنطینه همچنان روند صعودی دارد، سازمان جهانی بهداشت به کشورهای کانون کرونا توصیه کرده مدارس خود را در تاریخ معمول هر سال بازگشایی نکنند. اما با وجود این، بسیاری از مدارس این کشورها با رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی، مدارس را بازگشایی و قوانین جدیدی را در این راستا وضع کردند.
دانش‌آموزان کشورهای مختلف در زمان شیوع کرونا چگونه به مدرسه رفتند؟