سرمایهگذاری بشردوستانه در افغانستان باید ادامه داشته باشد
مشاور منطقه آسیا و اقیانوسیه کمیته بینالمللی صلیبسرخ در گفتوگو با «شهروندآنلاین»:
آنیتا دولارد با توصیف آوارگی هزاران خانواده افغانستانی از ترس ناامنی میگوید: «نیازهای بشردوستانه در این کشور کماکان بسیار عظیم است. ما از جامعه جهانی میخواهیم که صرفنظر از اینکه چه کسی در رأس است، به سرمایهگذاری در مناطقی که بیشترین نیازها مانند دسترسی به مراقبت درمانی و دیگر خدمات اولیه را دارند، ادامه دهند.
راضیه زرگری- افغانستان سرزمینی است که انگار نامش با شوربختی گره خورده. جنگ و مصیبت و آوارگی گویی حکم مطلق سرنوشت مردمان نجیب این خاک شده. میلیونها افغانستانی در حال حاضر نیاز به کمک غذایی و کمکهای بهداشتی ضروری دارند و این نیازهای واقعی امروز و همین لحظه آنهاست و نمیتوان منتظر برگزاری نشستها و کنفرانسها و رسیدن به راهحل سیاسی ماند. همین امروز هم برای حمایت از مردم بیپناه افغانستان که سالهاست روزگار خوش زندگی در سایه امنیت و آسایش را از یاد بردهاند، دیر است. فردا دیرتر از امروز.
رساندن کمکهای بشردوستانه به افغانستان، حالا بزرگترین عملیات بشردوستی در دنیاست. افغانستان بعد از سقوط کابل و تصرف طالبان، با فروپاشی خدمات اساسی روبهرو است. سازمان ملل متحد روز پنجشنبه هشدار داد که 97درصد افغانستانیها در خطر قرار گرفتن زیر خط فقر هستند. ۱۸میلیون نفر در این کشور با فاجعه انسانی روبهرو بوده و ۱۸میلیون نفر دیگر نیز در معرض چنین شرایطی قرار دارند. افزایش کمکهای بشردوستانه برای بهبود وضعیت زندگی در این کشور امروز مهمترین ضرورت محسوب میشود.
کمیته بینالمللی صلیبسرخ از جمله نهادهایی است که بیش از سه دهه حضور و فعالیت مستمر در افغانستان داشته و در شرایط فعلی نیز با بیطرفی و بیغرضی نسبت به تحولات سیاسی، در کنار آوارگان و آسیبدیدگان استانهای مختلف این کشور به خدمترسانی ادامه میدهد. خانم آنیتا دولارد، مشاور منطقه آسیا و اقیانوسیه کمیته بینالمللی صلیبسرخ که در هفتههای اخیر در بحبوحه چالشهای بشردوستانه به واسطه درگیریها و آوارگیها در افغانستان حضور داشته، در گفتوگو با «شهروندآنلاین» از روزهایی میگوید که خشونت و ترس از ناامنی به خانههای مردم رسید و آنها را با دست خالی آواره کرد.
لطفا درباره وضعیت آوارگان افغانستانی پس از اشغال این کشور به دست طالبان بگویید. آیا هیچ تخمینی از شمار آوارگان دارید؟
کمیته بینالمللی صلیبسرخ اطلاعات دقیقی درباره تعداد آوارگان در اختیار ندارد. آنچه ما میتوانیم تأیید کنیم آن چیزی است که ما از دفاتر خود در پاکستان، ایران و ازبکستان داریم، به طوری که با مقامات و شرکای صلیبسرخ و هلالاحمرمان پیوسته در تماس هستیم. ما آمادهایم تا بر اساس رسالتمان و توافقاتی که با مقامات مربوطه داریم و با همکاری شرکایمان به آوارگان کمکرسانی کنیم.
تحت این شرایط، چه چالشهایی آوارگان این کشور، بهویژه زنان و کودکان را تهدید میکند؟
در مخاصمات سراسر جهان آنچه شاهد هستیم آن است که هنگامی که خشونتها به خانهها میرسد، والدین کودکان خود را برداشته، اعضای سالمند خانواده را آماده میکنند، اسناد مهمشان را با مقداری پول نقد برمیدارند و میگریزند.
امنیت مهمترین چیز برایشان است و آنها به واسطه ترس از ناامنی فرار میکنند. اما واقعیت این است که آنها آنچه را که برای نجات به آن نیازمندند، برنداشتهاند. آنها جای خواب و پتو، ظروف و وسایل طبخ غذا ندارند. آنها مجبورند منابع مالی ارزشمندشان را خرج غذای گرانقیمت کنند. به علاوه مسائل زیادی در موضوع امنیت شخصی وجود دارد، وقتی که در پارکها یا فضای باز میخوابند. واضح است که این هزاران نفر برای اطمینان از داشتن دسترسی به آب پاکیزه، غذا و مراقبت درمانی مورد نیازشان به کمکرسانی نیاز دارند.
کمیته بینالمللی صلیبسرخ برنامهای برای بهبود کمکرسانی بشردوستانه در افغانستان دارد؟
کمیته بینالمللی صلیبسرخ بیش از 30 سال است که به مردم افغانستان خدمت میکند. در شرایط فعلی هم از این روند متوقف نخواهیم شد. در حال حاضر ما تیمی با بیش از هزارو800 کارمند داریم و در این کشور، به همراه شریکمان جمعیت هلالاحمر افغانستان در وضعیت عملیاتی میمانیم.
ما با شریک خود جمعیت هلالاحمر افغانستان به کمک و فعالیت برای خارجسازی زخمیان و کشتهشدگان از خطوط مقدم و حمایت از مراکز درمانی در حین مبارزات سنگین ادامه دادهایم. ما به مداوای بیش از 7هزارو600 نفر که در درگیریهای مسلحانه مجروح شدند، در دو هفته اول ماه آگوست در 47 مرکز مراقبت درمانی، از جمله مراکزی که توسط جمعیت هلالاحمر افغانستان اداره میشوند، کمک کردیم. به علاوه به درمان بیش از 40هزار مجروح جنگی در ماه ژوئن، ژوئیه و آگوست کمک کردهایم.
در مخاصمات سراسر جهان آنچه شاهد هستیم آن است که هنگامی که خشونتها به خانهها میرسد، والدین کودکان خود را برداشته، اعضای سالمند خانواده را آماده میکنند، اسناد مهمشان را با مقداری پول نقد برمیدارند و میگریزند.
کمیته بینالمللی صلیبسرخ اعتبار لازم برای سه ماه پشتیبانی اضطراری از پویش واکسیناسیون جمعیت هلالاحمر افغانستان را در بیمارستان این جمعیت در کابل تأمین کرده است. کووید-19 چالشهای اساسی ایجاد کرده است؛ ما شاهد بودهایم که کارکنان مراقبت درمانی شامل تزریقکنندههای واکسن مورد حمله قرار گرفته و کشتهشدهاند که این اتفاق دریافت واکسیناسیون و درمانهای دیگر را برای مردمی که برای حفاظت از سلامتیشان به آن نیاز دارند، دشوارتر میکند.
برنامههای جاری کمیته بینالمللی صلیب سرخ در افغانستان عبارتند از:
- پشتیبانی از مراقبت درمانی برای مجروحان جنگی و دیگر بیماران (شامل حمایت از 416 مرکز بهداشت در سراسر این کشور در 6 ماه نخست 2021 که بسیاری در مناطق دورافتاده بودند، به همراه شرکایمان از جمعیت هلالاحمر افغانستان). برای نمونه، کمیته بینالمللی صلیبسرخ برای بیش از 20 سال از بیمارستان منطقهای میرویس در قندهار با ارایه دارو، مواد مصرفی درمانی و تجهیزات و حضور تیمی از متخصصان بالینی جهت تقویت دپارتمانهای جراحی، زنان و زایمان و اطفال حمایت کرده است. در دو هفته اول آگوست ما به درمان بیش از 7هزارو600 مجروح جنگی در 48 مرکز بهداشت کمک کردیم.
- ارایه جلسات آموزش کمکهای اولیه به بیش از 550 نفر در سالجاری، تا جابهجایی کارکنان بتواند به پایداری وضعیت مجروحان جنگی کمک کند.
- تأمین تجهیزات حفاظتی کووید-19، شامل کیتهای تجهیزات حفاظت شخصی به بیمارستانها.
- ارایه خدمات فیتینگ اعضای مصنوعی و توانبخشی جسمی و اداره هفت مرکز توانبخشی/ ارتوپدی در کابل، جلالآباد، گلبار، فیضآباد، مزارشریف، هرات و لشگرگاه. از ماه ژانویه تا ژوئن امسال به 79هزارو953 بیمار در مراکز توانبخشی جسمی تحت حمایت کمیته بینالمللی صلیبسرخ کمکرسانی شد.
- ارایه خدمات بهداشتی به 4هزارو543 بازداشتشده در شش ماهه اول امسال.
کمیته بینالمللی صلیبسرخ اعتبار لازم برای سه ماه پشتیبانی اضطراری از پویش واکسیناسیون جمعیت هلالاحمر افغانستان را در بیمارستان این جمعیت در کابل تأمین کرده است.
مسئولیت جامعه جهانی در قبال افغانستان در شرایط فعلی چیست؟
نیازهای بشردوستانه در این کشور کماکان بسیار عظیم است. ما از جامعه جهانی میخواهیم که صرفنظر از اینکه چه کسی در رأس است، به سرمایهگذاری در مناطقی که بیشترین نیازها مانند دسترسی به مراقبت درمانی و دیگر خدمات اولیه را دارند، ادامه دهند. مبارزات سنگین در شهرهایی مانند لشگرگاه، قندهار و کندوز، نیازهای بشردوستانه زیادی برای غیرنظامیان این مناطق ایجاد کرده است.
هزاران نفر در درگیریها مجروح شدند که بعضی از آنان به مراقبت بلندمدت نیاز دارند. اخیرا ما دهها کودک را مورد مداوا قرار دادهایم که توسط مین و ادوات انفجاری دستساز مجروح شدند. صدها هزار نفر به اجبار از خانههای خود آواره شدهاند. زیرساختهایی مانند بیمارستانها، منابع برق و آب آسیب دیدهاند و نیاز به تعمیر دارند.
تهدید ناشی از مسائل اقتصادی، اضطراب را بیشتر میکند و موقعیت را برای مردم افغانستان حتی دشوارتر میسازد. با تعطیلی بانکها، حقوقها پرداخت نمیشود. ما شاهدیم که قیمت غذا به تدریج در حال افزایش است. تأثیر مستقیم این شرایط بد اقتصادی بر امور درمانی قابل مشاهده است؛ چنانچه بیمارستانی پول نقد نداشته باشد، نمیتواند سوخت ژنراتورهایش را تأمین کند. آمبولانسها حرکت نمیکنند و غذایی برای بیماران وجود نخواهد داشت.