راه‌هایی برای حضور بیماران زمینه‌ای در مراکز درمانی
از ابتدای شیوع کرونا یکی ازمواردی که مورد توجه همگان قرارگرفت، وضعیت افراد مسن و دارای بیماری زمینه‌ای بود، به‌طوری که ترس از کرونا مراجعه‌نکردن افراد دارای بیماری زمینه‌ای به مراکزدرمانی را درپی داشت
این روزها کرونا جای ثابتی درمیان اخبار به خود اختصاص داده است و به نظر می‌رسد موضوعی که بیش از پیش در این‌باره وجود دارد، چگونگی مدیریت این بیماری است. بی‌تردید یکی از ابعاد این بحث به نظام درمان و بهداشت کشور بازمی‌گردد؛ جایی که پزشکان، پرستاران، بهیاران و دست‌اندرکاران بیمارستانی حضور دارند. مسیرنمای پیشرفت کووید-19 ازجمله اقداماتی است که ازسوی مستندسازان افق سلامت در پساکرونا دنبال می‌شود و بازگویی گفته‌های متخصصان در این‌باره می‌تواند بینشی درست‌تر از وضع موجود ارایه دهد.
از ابتدای شیوع کرونا یکی ازمواردی که مورد توجه همگان قرارگرفت، وضعیت افراد مسن و دارای بیماری زمینه‌ای بود، به‌طوری که ترس از کرونا مراجعه‌نکردن افراد دارای بیماری زمینه‌ای به مراکزدرمانی را درپی داشت. نکته‌ای که از دیدِ دکترعلیرضا فروغی، متخصص رادیولوژی بیمارستان بهارلو مورد تأیید قرار می‌گیرد؛ بسیاری از بیمارانی که بیماری زمینه‌ای دارند یا بیمارانی که پیوند کلیه و… انجام داده‌اند، به جای ترس از ابتلا به کووید-19 لازم است که از عود بیماری خودشان بترسند.
او افزود: «مردم باید به سیستم بهداشتی درمانی و کادر درمان که مشغول خدمات‌رسانی به بیماران هستند، اعتماد داشته باشند تا با پیدایش داروهای جدید این بیماری هرچه زودتر خاتمه پیدا کند.»
او با درنظرگرفتن شرایط روحی مردم عنوان کرد: «با توجه به استرس و اضطرابی که به علت بیماری کرونا در جامعه وجود دارد، لازم است تعدادی از همکاران روانپزشک و روانشناس حتما در بیمارستان‌ها حضور داشته باشند. کرونا درس ایثار و فداکاری به ما داد.»
از دیدِ دکترمهران فرزادنژاد، معاون اجرایی داروخانه‌های بیمارستانی دانشگاه علوم پزشکی، پیگیری‌نکردن و به تأخیرانداختن درمان بیماری می‌تواند ضربه بیشتری به بیمار وارد کند.
او افزود: «در پساکرونا باید به سلامت کادر درمانی بیشتر توجه کنیم. با رعایت اصول بهداشتی مثل زدنِ ماسک و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی می‌توانیم برای پیگیری درمان به مراکزدرمانی مراجعه کنیم. در مرحله اول ما بیشتر روی تأمین وسایل حفاظت فردی کادر درمان و کارکنان و تهیه و خرید اقلام موردنیاز تمرکز کرده بودیم. شرایط همانند زمان جنگ بود و کارکنان داروخانه‌ها و بیمارستان‌ها و همچنین مدیران به صورت شبانه‌روزی درصحنه حضور داشتند.»
او ادامه داد: «ممکن است کمبودها باعث کاهش سطح کیفیت کار ما شده باشد ولی ما از همان روز اول برنامه خودمان را می‌دانستیم، بنابراین غافلگیر نشدیم. سابقه داروخانه‌های بیمارستانی در دانشگاه علوم پزشکی تهران به زمان جنگ برمی‌گردد و درگذشته نیز توانسته بودیم چندین بحران را بگذرانیم. بزرگ‌ترین دستاورد کرونا، تجربه همدلی بسیار بالا بین کارکنان بود.»
لیلا سلیمانی، سرپرستار اورژانس‌های تنفسی بیمارستانی امیراعلم از زاویه دیگری به موضوع نگاه می‌کند: «ما در آزمونی قرار گرفتیم که تنها با داشتن تجربه لازم توانستیم از آن سربلند بیرون بیاییم.» او افزود: «بیشترین توان خود را برای کاهش استرس مردم گذاشتیم. با توجه به حجم کار، کادر درمانی همکاری زیادی با هم داشتند و در مواقع لزوم جایگزین یکدیگر می‌شدند. تلاش و انگیزه گروه‌های جهادی روحیه همکاران را دوچندان می‌کرد. دوران کرونا یاد قیامت را در ما زنده کرد؛ آن زمان که افراد یک خانواده از ترس درگیرشدن از یکدیگر فرار می‌کردند. فقدان برای همه سخت است ولی برای ما سخت‌تر، زیرا گاهی ما تلاش می‌کنیم که بمانند ولی نمی‌توانیم. نقش تجربه در کنار آموزش بسیار موثر است.»