دلجویی از سالمندان تنها
داوطلب بازنشسته جمعیت هلال‌احمر سر زدن به سالخوردگان را در برنامه‌های هر روزه خود دارد
بیش از30 سال از عضویت داوطلبانه «علی اله‌دادی» در هلال‌احمر اصفهان می‌گذرد. این داوطلب 70ساله حالا ید طولایی در طرح‌ها و برنامه‌های داوطلبی اصفهان دارد و در اغلب مأموریت‌های هلال‌احمر حضور داشته. از حضور داوطلبانه در امدادرسانی به زلزله‌زده‌های بم گرفته تا طرح‌های ملی مثل یلدانه و همای رحمت و فرشتگان رحمت.
اله‌دادی می‌گوید: «این ویژگی در اغلب داوطلبان قدیمی وجود دارد که در تمام طرح‌ها و برنامه‌ها حضوری فعال دارند و کافی است مأموریتی به آنها محول شود تا آن را با جان و دل انجام دهند. آنچه از همه این فعالیت‌های داوطلبانه نصیب ما می‌شود، دعای خیر مردمی است که به کمک جمعیت چشم دوخته‌اند و در شرایط سخت زندگی گرفتار شده‌اند.»
توزیع مواد غذایی و بسته‌های حمایتی فرشتگان رحمت گوشه‌ای از فعالیت‌های داوطلبی او است. او می‌گوید: «خیران و داوطلبان هر کدام به اندازه وسع خود برای تأمین مایحتاج نیازمندان پیش‌قدم می‌شوند.
حتی اگر داوطلبی مثل من توان مالی کمک به نیازمندان را نداشته باشد، در این طرح‌ها می‌تواند کمک‌رسانی کند و خود را با خیران شریک. بعد از رسیدن کمک‌ها به هلال‌احمر همه آنها دسته‌بندی و به تعداد خانواده‌های نیازمند کنار گذاشته می‌شوند. بعد داوطلبان و نیروهای ستادی بر اساس آدرس‌های تعیین‌شده آنها را به دست خانواده‌ها می‌رسانند.
دیدن برق شادی و قدردانی در چهره نیازمندان یکی از بهترین لحظاتی است که من در هلال‌احمر بارها تجربه کرده‌ام. چه در زمان توزیع اقلام حمایتی و چه در زمان وقوع حوادث، وقتی که امدادگران و داوطلبان به دادشان می‌رسند.»
دو سال گذشته که کرونا در کشور شیوع پیدا کرده و همزمان مشکلات اقتصادی و معیشتی گریبانگیر مردم شده است، اهمیت تهیه و رساندن این بسته‌های معیشتی به نیازمندان را بیش از قبل احساس می‌کند.
یکی از فعالیت‌های همیشگی او سر زدن به سالمندان و خانواده شهدا و دلجویی از آنها و رسیدگی به آنهاست. با وجود 70 سال سنی که دارد در این برنامه‌ها حضوری فعال دارد و حتی به کمک خانواده‌های بیماران می‌رود تا از آنها پرستاری کند.
اله‌دادی می‌گوید: «افراد سالخورده و بیمار بیش از هر چیزی به گوش شنوایی نیاز دارند و البته کسی که به آنها امید به زندگی بدهد و برایشان از زیبایی‌های زندگی بگوید. من این کار را با جان و دل انجام می‌دهم.
به خصوص در ایام قبل از عید یا هر مناسبتی که ممکن است خانواده‌ها سرشان شلوغ‌تر باشد و فرصت کمتری برای رسیدگی به بیماران و سالخوردگان داشته باشند. من به آنها سر می‌زنم و ساعتی با آنها می‌گذرانم. این ساعات از بهترین لحظات زندگی من است و احساس مفیدبودن می‌کنم.»
پرسه داوطلبانه در شهر قرنطینه‌شده