نشانه‌گیری کرونا، این‌بار امید به زندگی

شهروندآنلاین- دنیاگیری کووید-19 با امید به زندگی هم سر ناسازگاری دارد. بنابر بررسی‌های جدید کووید-19 سال‌ها تلاش برای بهبود امید به زندگی را از بین برده است. واقعیت امر این است کووید-19  منجر به کاهش امید زندگی در مناطقی است که بیش از همه تحت‌تأثیر بیماری‌اند.

امید به زندگی تعداد سال‌هایی است که به‌طور متوسط یک فرد می‌تواند انتظار داشته باشد زندگی کند. امیدی که عواملی مانند مراقبت‌های بهداشتی و شرایط اقتصادی و اجتماعی مطلوب و پیشرفت در آموزش به آن کمک می‌کند.  امید به زندگی یکی از معیارهای ارزیابی پیشرفت و دستاوردهای انسانی در کشورها و مناطق جغرافیایی مختلف است. به عنوان مثال در سال 1860 امید به زندگی در آمریکا 39.4 بوده است. البته این شاخص در سال 2020 به 78.9 سال رسید.

با استناد به یافته‌های مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا کرونا امید به زندگی را در این کشور کاهش داده است. براساس این یافته‌ها امید به زندگی در سال 2020 یک‌سال‌ونیم کاهش را تجربه کرده و به 77.3سال رسیده است. رقمی که پایین‎‌تر از 2003 میلادی ایستاده است.

واقعیت امر این است که نرخ شیوع بالاتر، تأثیرگذاری بالاتری روی امید به زندگی خصوصا در آمریکای شمالی و اروپا داشته. به باور گویلام ماریوس، نویسنده‌ اصلی مطالعه در سطح شیوع 10درصد، کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی کاهش بیش از یک‌سال را تجربه خواهند کرد.

هرچند در سطح شیوع 50درصد،کاهش 3 تا 9سال در مناطق دارای امید به زندگی بالا دور از انتظار نیست. البته در مناطق کمتر توسعه‌یافته، با توجه‌ به اینکه نرخ ماندگاری در سنین بالاتر، کمتر است، تأثیر کووید-۱۹ زیاد نیست. اگرچه حتی در مناطقی که به‌شدت تحت‌تأثیر قرار گرفته‌اند، امید به زندگی احتمالا با پایان یافتن دنیاگیری بهبود خواهد یافت.

2.2سال کاهش امید به زندگی در مردان ایالات متحده

نتایج مطالعات نشان می‌دهد همه‌گیری کووید-19 بیشترین میزان کاهش را در منطقه غرب اروپا از زمان جنگ جهانی دوم داشته است. این نتایج در 29 کشور به خصوص کشورهای اروپایی، ایالات متحده و شیلی بوده است. نتایجی که نشان می‌دهد میزان امید به زندگی در سال گذشته در این مناطق روند کاهشی داشته.

درواقع این داده‌ها نشان می‌دهد سال‌ها تلاش و پیشرفت متخصصان و دولت‌ها در بهبود امید به زندگی تحت‌تأثیر قرار گرفته است. بیشترین کاهش میزان امید به زندگی در بین مردان در ایالات متحده بوده است. جمعیتی که نسبت به سال 2019 کاهش 2.2 سال را تجربه کرده‌اند.

مردان لیتوانیایی هم بی‌نصیب نبودند و با 1.7سال کاهش میزان امید به زندگی در رتبه بعدی ایستاده‌اند. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد در کشورهای اسپانیا، انگلیس، ولز، ایتالیا و بلژیک این میزان کاهش امید به زندگی مربوط به جنگ جهانی دوم بوده است.

 متأسفانه کاهش امید به زندگی حتی در میان جمعیت اقلیت بسیار شدیدتر است. برای سیاهان نرخ امید به زندگی 2.10 سال کاهش یافته و به 72.78 رسیده و برای لاتین‌تبارها این کاهش 3.05 بوده و به 78.77 رسیده است. نرخ امید به زندگی سفیدپوستان نیز تحت تأثیر قرار گرفته، اما کاهش آنها بسیار کمتر و حدود 0.68 سال بوده و نرخ امید به زندگی در آنها به 77.84 سال رسیده است.

شدت کاهش امید به زندگی در میان اقلیت‌ها

به باور پژوهشگران در نرخ‌ شیوع بسیار پایین یعنی کمتر از یک تا 2درصد، کووید-19 تأثیری روی امید به زندگی ندارد. هرچند در نرخ شیوع بالای 2درصد این بیماری می‌تواند منجر به کاهش امید به زندگی شود. به خصوص در کشورها و مناطقی که متوسط امید به زندگی بالاست یعنی حدود 80سال.

سی‌سال طول کشید تا امید به زندگی در اروپا 6سال افزایش بیابد. سال 1990 امید به زندگی 72.8 سال بود که در سال 2019 به 78.6 رسید. این در حالی است که کووید-19 می‌تواند شاخص امید به زندگی را در سال 2020 به مقادیر سال‌های گذشته بازگرداند.

متأسفانه کاهش امید به زندگی حتی در میان جمعیت اقلیت بسیار شدیدتر است. برای سیاهان نرخ امید به زندگی 2.10 سال کاهش یافته و به 72.78 رسیده و برای لاتین‌تبارها این کاهش 3.05 بوده و به 78.77 رسیده است. نرخ امید به زندگی سفیدپوستان نیز تحت تأثیر قرار گرفته، اما کاهش آنها بسیار کمتر و در حدود 0.68 سال بوده و نرخ امید به زندگی در آنها به 77.84 سال رسیده است.

ارایه مشاوره‌های مطلوب به خانواده‌ها و تأثیر مثبت بر بهبود این بحران

بیماری همه‌گیر کرونا باعث افزایش قابل توجه مرگ‌ومیر در میان جمعیت سراسر جهان شده است. همه‌گیری در بسیاری از کشورها سیستم‌های بهداشتی را تحت‌ فشار قرار داده است.

به طور بالقوه شیوع افزایش یافته و همه‌گیری منجر به مرگ‌ومیر فراتر از تأثیر مستقیم عفونت کووید-19 شده است. این افزایش مرگ‌ومیر چه مستقیم و چه غیرمستقیم امکان ایجاد رکود یا کاهش امید به زندگی را دارد. واقعیت امر این است که همه‌گیری کووید-19 می‌تواند به طور جدی بر امید به زندگی تأثیر بگذارد، از این‌رو ارایه مشاوره‌های مطلوب به خانواده‌ها می‌تواند تأثیر مثبت بر بهبود این بحران داشته باشد.