نقدینگی کشور در آستانه ورود به کانال ۴۰۰۰ هزار میلیارد تومانی

یکی از مهم‌ترین معیارهای اندازه‌گیری حجم یک اقتصاد برای سیاست‌گذاری اقتصادی، نقدینگی موجود در کشور است. این مفهوم که به معنای کل حجم اسکناس‌ها و اعتبارات افراد در نزد بانک‌هاست، از گذشته تاکنون با رشد نامتعارف خود، شرایط نابسامانی برای راهبری قطار اقتصاد ایران به وجود آورد.

اقتصاد بدون رشد نقدینگی، معنایی ندارد و وجود این پدیده در اقتصاد ایران نیز امری غیرقابل انکار و طبیعی است. موضوع مهم، اما کمیت و کیفیت نقدینگی است. مقدار نقدینگی نباید آنقدر بالا باشد که نتوان ارتباطی منطقی بین آن و شاخص‌های کلان اقتصای همچون «نرخ رشد اقتصادی» برقرار کرد.

دولت‌ها همواره سعی می‌کنند رشد نقدینگی را کنترل و آن را به مسیر درست هدایت کنند. هر دولتی که بتواند رشد نقدینگی را کنترل و آن را از روندی قابل قبول برخوردار و به سمت تولید هدایت کند، می‌تواند پیامدهای مثبتی از نظر رشد اقتصادی، افزایش اشتغال و کاهش تورم را برای کشور رقم بزند. اما عدم کنترل و هدایت نقدینگی، رشد لجام گسیخته تورم را به دنبال دارد.

بانک مرکزی گزیده آمارهای اقتصادی تا پایان مردادماه را منتشر کرد. حجم نقدینگی یکی از موارد اعلامی بانک مرکزی است. براساس این گزارش حجم نقدینگی در مردادماه سال گذشته ۲هزار و ۸۱۹ هزار میلیارد تومان، در اسفند ۹۹ نیز سه هزار و ۴۷۶ هزار میلیارد تومان بود.