واردات دستگاههای سیتیاسکن به قیمت نابودی تولید داخلی
تولید کنندگان تجهیزات پزشکی در دوراهی سرمایه گذاری
واردات برخی از دستگاههای تجهیزات پزشکی مانند سی تی اسکن ضربه به تولید داخلی است.
شهروند آنلاین| بحث تولید دستگاههای تجهیزات پزشکی درکشور یکی از مهمترین موضوعاتی است که از سالها قبل در دستور کار مسئولان حوزه پزشکی قرار گرفته است. اردیبهشتماه سال گذشته رئیسجمهوری خبر از تولید و احداث کارخانه تولید دستگاههای سیتیاسکن داد که نشان میداد قدم بزرگی در راستای تولید تجهیزات پزشکی برداشته شده است؛ اما این اتفاق خوب در حد خبر باقی ماند، زیرا با سیاستهایی که وزارت بهداشت اتخاذ کرد، خطوط تولید این شرکت کاهش پیدا کرد. این درحالی است که ایران نشان داده درصورتی که تجهیزات لازم در اختیار شرکتهای دانشبنیان قرار بگیرد، این توان وجود خواهد داشت که گامهای بزرگی در راستای تولید تجهیزات پزشکی برداشته شود.
از سال 1396 بحث تولید دستگاه سیتیاسکن از سوی وزارت بهداشت به یک شرکت واگذار شد و این شرکت دانشبنیان نخست بحث مونتاژ و سپس بحث تولید آن را در دست گرفت. اما بحث سرمایهگذاری در این بخش وقتی با مشکل روبهرو شد که واردات دستگاههای سیتیاسکن آن هم به تعداد زیاد درکشور انجام شد.
سال گذشته وزارت بهداشت با ارز ۴هزار و ۲۰۰ تومانی، ۸۰ دستگاه سیتیاسکن را برای تأمین نیاز مراکز درمانی خریداری و وارد کشور کرد، اما کار به همینجا ختم نشد و امسال نیز از WHO درخواست اهدای 16 دستگاه و همچنین درخواست خرید 60 دستگاه دیگر را با وام از این سازمان جهانی کرد و این خط بطلان روی تولیدات داخلی کشید و تولیدکنندهای که وامهای سنگین برای تولید این وسیله پزشکی دریافت کرده، با مشکل روبهرو شد و دستگاه با کیفیتی که در داخل کشور تولید میشد و میتوانست نیاز بازار را اشباع کند، نادیده گرفته و درخواست نمونه خارجی آن داده شده است.
به ظاهر اهدای این 16 دستگاه سیتیاسکن توسط WHO به ایران حرکتی مثبت به شمار میرود اما در این میان، این سوال مطرح میشود که وقتی توان تولید این دستگاه در داخل کشور وجود دارد و تولیدکننده نیز به این بازار نیاز دارد، چطور همین دستگاه باید به کشور اهدا شود.
محسن فراهانی، کارشناس حوزه تجهیزات پزشکی در گفتوگو با خبرنگار «شهروند» میگوید: «ما درحوزههای مختلف و دستگاههای کمکدرمانی نیاز به تجهیز و نوسازی ناوگان پزشکی داریم؛ بهطور مثال به دلیل افزایش آمار انواع سرطان در چندسال گذشته به دستگاه تشخیص و درمان سرطان نیاز داریم. در برخی از حوزهها تا حدودی توان تولید داریم و با توجه به تحریمها و شرایطی که درکشور داریم، میتوانیم این دستگاهها را تولید کنیم. یکی از این دستگاهها، دستگاه سیتیاسکن است که توان تولید آن در داخل کشور وجود دارد، اما واردات این دستگاهها میتواند هم به ورشکستگی تولیدکنندگان داخلی منجر شود و هم اینکه بیش از صدها نفر را بیکار کند.
به باور این کارشناس حوزه تجهیزات پزشکی در حوزه صادرات نیز نمیتوان موفق عمل کرد؛ زیرا وقتی میتوان در این بخش ورود پیدا کرد که تولید داخل پیشرفت کرده باشد و به راندمان بالا دست پیدا کرده باشیم اما از آنجایی که این اتفاق رخ نداده است، روی صادرات نیز نمیتوان فکر کرد.
او معتقد است درحال حاضر کشور مشکل کمبود دستگاه سیتیاسکن را ندارد و با توجه به اینکه منابع ارزی ما محدود است، باید تا حد امکان از تولیدات داخلی استفاده کنیم. لذا معنایی ندارد بخواهیم سیتیاسکن خارجی وارد کنیم، درحالی که خودمان آن را تولید میکنیم. نتیجه اعتماد به تولیدکننده ایرانی، بهرهمندی کشور خواهد بود اما اکنون انتظار توجه بیشتر و دادن سهم قابل توجه از بازار داخل به چنین شرکت دانشبنیانی وجود دارد که میتواند درشرایط سخت بحران با توانمندی متخصصان ایرانی به کشور برای خروج از بحران کمک کند.
قرار است وزارت بهداشت این دستگاههای سیتیاسکن را در قالب یک وام ۲۵ساله از سازمان جهانی بهداشت وارد کند، این درحالی است که باید از منابعمان در سال جهش تولید ملی تا حد امکان استفاده بهینه کنیم و ممکن است ما نیاز به واردات کالاهایی در حوزه پزشکی پیدا کنیم که امکان تولید داخلی آن وجود ندارد؛ بنابراین باید منابع ارزی را مدیریت کنیم تا مبادا در آینده بیماران به دلیل کمبود ارز برای واردات دارو فوت کنند.