«بندر بند» فیلمی است با حال‌وهوایی بین سینمای مستند و داستانی که منیژه حکمت در نوروز ۹۸، همزمان با سیل جنوب ایران جلوی دوربین برده است.
به گزارش شهروندآنلاین؛ منیژه حکمت در آن روزها با گروه کوچکی که به تعداد انگشتان دو دست هم نمی‌رسید، به این مناطق سفر کرد و «بندر بند» را حاصل آورد. خود منیژه حکمت آن روزها را چنین توصیف می‌کند: «واقعا سخت و دشوار بود تولید این فیلم. شاید باور نکنید که ما این فیلم را تنها در طول ۱۱ روز ساختیم. با یک گروه کوچک 9 نفره که البته فیلم‌های این مدلی را جز این نمی‌توان ساخت. یعنی با گروه کوچک‌مان از جنوب حرکت کردیم آمدیم تا خرم‌آباد، یعنی تا معمولان و معمولان را که کاملا ویران شده بود، بازسازی کردیم و آن پلان‌ها را گرفتیم.»
به گفته منیژه حکمت ساخت این فیلم در میان تمام فیلم‌های دیگری که تجربه کرده، منحصربه‌فرد بوده: «می‌شود گفت که ازخودگذشتگی تیم بود که باعث ساخته‌شدن این فیلم شد. در واقع این فیلم با همدلی شکل گرفت. زمان ساخت این فیلم، برای گرفتن شماری از پلان‌های فیلم یک جاهایی همه تا سینه توی آب بودیم، آب که نه البته، تا سینه توی فاضلاب بودیم و خوشبختانه همه گروه می‌دانستیم که چه می‌خواهیم و برای رسیدن به آن چه کار باید بکنیم و در حقیقت سختی‌ها و دشواری‌هایی را که توی مسیر وجود داشتند، می‌شناختیم.»
منیژه حکمت می‌گوید سختی‌های زمان ساخت «بندر بند» منحصر به دشواری‌های فیزیکی سر صحنه فیلم نبوده و بار سنگین روانی نیز سازندگان را آزار می‌داده: «زمان ساخت این فیلم در هر شبانه‌روز شاید بیشتر از سه یا چهار ساعت نمی‌توانستیم بخوابیم. چون باید به‌سرعت و به‌شدت کار می‌کردیم. به هر حال ما در شرایط سیل‌زده یک جغرافیای وسیع داشتیم فیلم می‌ساختیم و اگر کار را کمی بیشتر طول می‌دادیم، در آن صورت سیل می‌توانست پایین برود و ما دیگر در سکانس‌ها و پلان‌هایمان آب نداشته باشیم.»
پگاه آهنگرانی، یکی از بازیگران فیلم «بندر بند» نیز آن روزها را چنین به یاد می‌آورد: «این فیلم دقیقا زمانی ساخته شده که بخش‌هایی از جنوب ایران گرفتار سیل بود که می‌توان تصاویر آن را در فیلم هم دید. اتفاقات تلخی که البته در کنار این تلخی می‌توان شادی‌ها، خنده‌ها و البته امیدواری‌ها و شیطنت‌ها را هم دید. همنشینی امیدبخشی که می‌خواهد بگوید اگرچه طبیعت و روزگار بر ما سخت و تلخ گرفته، اما می‌خواهیم در کنار هم به رویاهایمان چنگ اندازیم و نمی‌گذاریم ناامیدی مانند سیل ما را در خود غرق کند و به زیر بکشد. این یعنی «بندر بند» درباره امیدواری در زمانه بحران است؛ درباره زندگی در میانه بلا و مصیبت؛ یا به‌عبارت بهتر تصویر مردمی که برخلاف آسیبی که از خشم طبیعت دیده‌اند، اما هنوز و همچنان زندگی را زنده نگه داشته‌اند!»