سعید پورزند- ورود سویه اُمیکرون همچون بمب خبری در روزهای آخر پاییز 1400 منفجر شد و براساس تجارب به دست آمده در مقابله با کرونا – که هزینه‌های سنگین جانی و مالی فراوان برای کشور و مردم به همراه داشت، تمهیدات لازم از سوی مسئولان صورت گرفت.
اگرچه ویروس جدید به لحاظ ماهیت از خوی وحشی «دلتا» بهره‌مند نیست، ولی به نظر می‌رسد نمی‌توان با سهل‌انگاری و ساده‌انگاری از کنار آن عبورکرد. اینکه گفته می‌شود «اُمیکرون» با سرعتی به مراتب بالاتر قابلیت سرایت دارد،خود نکته قابل تعمقی است که مردم بیش از پیش نسبت به حساسیت موضوع مداقه کنند.
از زمان ورود کرونا به کشور شاهد شیوع زنجیره‌ای آن هستیم که با توجه به شرایط محیطی و چگونگی برخورد مردم با آن می‌توان گفت «اُمیکرون» تسهیل‌گر دومینوی کروناست. بر همین اساس، اتخاذ تدابیر قرنطینه‌ای در مبادی ورودی کشور و افزایش آمادگی مراکز بهداشتی و درمانی از جمله ضرورت‌ها به شمار می‌آید.
البته بازهم همکاری و احساس مسئولیت مردم در این‌باره خیلی موثر خواهد بود، به طوری که در سایه این امر شاهد بیماران کمتری در بیمارستان‌ها خواهیم بود و به تبع آن کادر درمان از فشار مضاعف در امان خواهد بود. در واقع در نبرد فرسایشی کرونا و سلامت باید صف خود را مشخص کنیمیا با کروناییم یا علیه کرونا. زندگی را می‌خواهیم یا مرگ را. زندگی می‌کنیم و فرصت زندگی را به دیگران می‌دهیم یا می‌میریم و شانس زندگی دیگران را هم می‌سوزانیم؟
باید دانست هر تصمیمی در این‌باره تبعاتی را هم متوجه خود ما می‌سازد و هم پیامدهایی برای آشنایان و اطرافیان و کسانی که نمی‌شناسیم درپی دارد. از همین رو استفاده مداوم از ماسک و رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی تضمین‌کننده سلامت یکایک افراد به شمار می‌آید. یکی از این تصمیمات نیز می‌تواند روی آوردن به تزریق دوز سوم و یادآور واکسن کرونا باشد تا هرچه زودتر به ایمنی بالایی در مقابله با این ویروس دست یابیم.