گروه حادثه 49 مطلب 0 دیدگاه

باورش نمی‌شود که بعد از 4‌سال دوباره خانواده‌اش را دیده، سهیل را در آغوش گرفته و با ‏همسرش از همه سختی‌های این مدت می‌گوید و درد دل می‌کند. خودش می‌گوید که بارها تا چندقدمی ‏مرگ رفته و برگشته. آن روزهایی که فکر می‌کرد به آخر خط رسیده و با خودش آخرین قاب‏های خاطراتش را مرور می‌کرد، هیچ امیدی به رهایی نداشت. اما حالا همه آن ناامیدی‌ها گذشته، ‏محمد بعد از 4‌سال و نیم از اسارت دزدان دریایی سومالی آزاد شد و به وطن بازگشت. این صیاد ‏میانسال که حالا تجربه وحشتناکی هم از سر گذرانده، با وجود همه ضعف و ناتوانی که سوغات ‏دوران اسارت است، دقایقی را با «شهروند» همکلام شد که در ادامه می‌خوانید: ‏

لحظه دردناکی بود. پسربچه ورزشکاری که برای صعود و به دست آوردن دومین مقام ورزشی‌اش صخره‌ها را بالا می‌رفت، اما در مقابل چشم مربی، مسئولان، پدر و مادرش سقوط کرد. سقوطی وحشتناک که حتی حمایتچی هم نتوانست او را نجات دهد. آرمان غیاثی پس از سقوط از بلندی روی زمین بدون تشک افتاد و به کما رفت. پسربچه 8 ساله‌ای که افتخار و امید پدر و مادرش بود و قرار بود افتخارآفرینی‌های زیادی را در کارنامه ورزشی‌اش ثبت کند. اما یک لحظه غفلت و سهل‌انگاری آرمان را روی تخت بیمارستان انداخت. آرمانی که حالا فقط نفس می‌کشد، نه حرف می‌زند و نه تکان می‌خورد.

پیرزنی در آستانه اشرفیه به طرز دلخراشی جانش را از دست داد. این زن مسن طعمه سگ‌های درنده شد. اهالی روستای «لشکام» وقتی صدای جیغ‌ها و فریاد‌های این پیرزن بخت برگشته را شنیدند که دیگر برای کمک به او دیر شده بود. سگ‌های گرسنه در مدت کوتاهی دست، صورت و پاهای او را خوردند. نیروهای اورژانس وقتی به محل حادثه رسیدند که «احترام رهنما» دیگر نفس نمی‌کشید، درواقع این زن 80 ساله قبل از رسیدن نیروهای اورژانس و حتی پیش از کمک اهالی برای دورکردن سگ‌های گرسنه از بدن نحیف او جانش را از دست داده بود.

حاشیه‌ها درباره پرونده جنجالی امسال، همچنان ادامه دارد. هنوز هم ماجرای قتل میترا استاد از ‏سوی شهردار پیشین تهران، در صدر اخبار قرار دارد و از گوشه و کنار خبرهای موثق و غیرموثق به گوش می‌‏رسد. از آزادی محمدعلی نجفی گرفته تا دوباره زندانی شدنش، از اعتراض وکلای نجفی به حکم قصاص و ‏نقش این حکم از سوی دیوان عالی کشور و همچنین رد شدن وثیقه برای آزادی نجفی از سوی قاضی پرونده؛ ‏این اتفاق صبح دیروز رخ داد.

تکرار یک اتفاق تلخ، این بار در مشهد. این‌بار مانی دو‌سال‌ونیمه بود که زیر دست یک دکتر دندانپزشک نزدیک بود جانش را از دست بدهد. پسربچه‌ای که برای درمان دندان‌هایش به مطب یک دندانپزشک در مشهد رفت، اما سرنوشتی تلخ مانند روناک و امیر علی سه ساله در اراک برایش رخ داد. با این تفاوت که مانی توانست زنده بماند، اما بعد از گذشت یک‌ماه‌ونیم همچنان شب‌ها کابوس می‌بیند.

با گذشت چند روز از حادثه دلخراش عماد صفیاری خبر آزادی متهمان پرونده منتشر شد. مدیرعامل شرکت پیمانکاری متولی تاسیسات برق استادیوم آزادی و نصاب داربست در این مجموعه به‌عنوان مقصران حادثه بازداشت شده بودند که ظاهرا این دو متهم با سپردن وثیقه موقتا آزاد شدند. از دادسرای جنایی تهران هم خبر می‌رسد که پرونده با صدور کیفرخواست به دادگاه ارسال می‌شود. اما شاید مهمترین موضوع درخصوص این حادثه پرداخت دیه 360‌میلیون تومانی بود. خبری که پدر عماد در گفت‌وگو با شهروند آنلاین آن را تکذیب می‌کند و مدعی است که هنوز هیچ پولی به او و خانواده‌اش پرداخت نشده است.

خواب آلودگی راننده تریلی کار دست مسافران یک مینی‌بوس داد و زندگی آنها را ‏برای همیشه نابود کرد. یک لحظه غفلت، چندین خانواده را عزادار کرد. راننده تریلی که بار ‏سیمان به همراه داشت، ساعت 7 صبح وقتی خوابش گرفت، مینی‌بوسی را با تعداد زیادی مسافر ‏را زیر چرخ‌های خودرواش له کرد و آنها را به آتش کشید. چندین مرد و زن و بچه که هنوز ‏تعداد دقیقشان مشخص نیست، به طرز دلخراشی سوختند و خاکستر شدند. ارگان‌های رسمی ‏کشور، آمارهای مختلفی از تعداد فوتی‌های این حادثه هولناک ارایه کرده‌اند. تعداد فوتی‌ها از 13 نفر تا 18 نفر متغیر است. در آخرین آمار نیز پیرحسین کولیوند، رئیس سازمان اورژانس کشور در گفت‌وگو با میزان، اسامی فوتی‌های تصادف مینی‌بوس با کامیون را 18 نفر اعلام کرد. درحال حاضر نیز تعدادی مصدوم بدحال هم در بیمارستان بستری هستند. مصدومانی که هنگام تصادف از خودرو به بیرون پرتاب شدند و توانستند از مهلکه آتش سوزی مینی‌بوس جان سالم به در ببرند. با این حال هیچ‌کدام از مصدومان توان صحبت کردن ندارند و حالشان مساعد نیست.

آن روز اهواز بوی خون و باروت گرفت. 25 نفر از هموطنانمان به شهادت رسیدند و بیش از 70 نفر هم مجروح شدند. همان‌ها که تنها جرمشان حضور در برنامه رژه نیروهای مسلح به مناسبت آغاز هفته دفاع مقدس بود. 31شهریور ماه ‌سال 97 دقایقی به ظهر مانده بود که خبر هولناک این حمله تروریستی روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت. تصاویر و فیلم‌های منتشر شده گوشه‌ای از آن جنایت فجیع را نشان می‌داد. زن و مرد و پیر و جوان که برای در امان ماندن از گلوله‌های تروریست‌های تکفیری هرکدام به گوشه‌ای پناه برده بودند و در آن میان دخترکان و پسربچه‌های خردسالی که ‌هاج و واج میان دود گلوله‌ها به اطرافشان خیره شده بودند. ساعتی پس از پایان یافتن این غائله که منجر به هلاکت رسیدن چهار نفر از مهاجمان مسلح شد، گروه تروریستی الاحوازیه مسئولیت این حمله را برعهده گرفت.

اشک‌های مادر زهرا تمامی ندارد. زن جوانی که در عرض چند ثانیه ‏زندگی‌اش نابود شد. 5 روز شده؛ 5 روز سیاه که فاطمه دختر کوچکش را بغل ‏نکرده است. زهرا کوچولویی که بدون مادرش نمی‌توانست بخوابد یا غذا ‏بخورد. مادر زهرا هنوز هم چشم انتظار خبر یا نشانه‌ای از دخترکش است. ‏هنوز هم تمام محله قلعه نو به دنبال زهرا هستند. هنوز هم تیم هلال‌احمر ‏جست‌وجو می‌کند.

مردم و سلبریتی‌ها برای پیدا کردن رد و سرنخی از زهرای 2 ساله دست به کار ‏شده‌اند. دختربچه‌ای که در عرض 20ثانیه جوری ناپدید شد که هیچ رد و سرنخی از خودش ‏به جا نگذاشت. حتی جست‌وجوی‌هزار نفر از مردم و نیروهای آتش‌نشانی و هلال‌احمر باز هم ‏به نتیجه نرسید. زهرا درست جلوی در خانه‌شان، در محله قلعه نو ورامین، وقتی همراه ‏خواهر کوچکش می‌خواست وارد خانه شود، دور زد و مسیرش را تغییر داد. او داخل کوچه ‏شد. 20 ثانیه بیشتر در معرض دید نبود و دیگر هیچ‌کس او را ندید. هیچ دوربینی او را نشان ‏نداد. هیچ جست‌وجویی به نتیجه نرسید. هیچ ردی از زهرا پیدا نشد. حالا دو روز است که پدر و ‏مادر زهرا در آرزوی پیدا شدن حتی یک نشانه از دخترشان هستند. مهتاب کرامتی، علی ‏کریمی، پرویز پرستویی و پرستو صالحی ازجمله سلبریتی‌هایی هستند که در فضای مجازی ‏برای پیدا شدن این دختربچه از مردم کمک خواستند. درحالی‌که پدر و مادر زهرا حال و روز ‏خوبی ندارند، پسرعمه این دختربچه که برای پیدا شدن زهرا تلاش می‌کند، در گفت‌وگویی با ‏خبرنگار شهروندآنلاین ماجرای ناپدید شدن زهرا را روایت کرد: ‏