امیرحسین خواجوی 50 مطلب 0 دیدگاه

ویژه‌بودن در ایران بحث امروز و دیروز نیست. استفاده از مزایای خاص سابقه طولانی در مملکت دارد. درآمد ویژه، شرایط ویژه، ویژه‌خواری و «خط ویژه» که این روزها به لطف جناب عنابستانی به سوژه داغی تبدیل شده است. در این چند هفته به دنبال ماجرای سیلی که سرباز راهور ناجا از سوی نماینده مجلس نثارش شد، خط‌ ویژه و شرایط تردد در آن سوالات زیادی را در ذهن مردم ایجاد کرده است. اینکه چرا بعضی افراد حق برخورداری بیشتری نسبت به سایر شهروندان دارند؟ اینکه جداکردن قسمتی از خیابان‌ها به واسطه تابلوی خط ‌ویژه برای تردد برخی‌ها، جدا از سایر افراد جامعه کار درستی است؟ یا اینکه طراحی خطوط ویژه با چه هدفی انجام شده و آیا این خطوط در شرایط کنونی همان کارکردهای موردنظر گذشته را دارند؟

همه‌گیری کرونا با وجود همه مشکلات و سختی‌هایش، برای برخی افراد فرص‌طلب، موقعیت خوبی فراهم کرده تا با سوءاستفاده از ناآگاهی مردم پول خوبی به جیب بزنند. از انواع و اقسام روش‌های بی‌پایه و اساس پیشگیری با سوزاندن فضولات حیوانی تا ترکیبات ناشناخته‌ گیاهی که گفته می‌شود، بدن را در مقابل این ویروس مقاوم می‌کند. […]

بنای ما هرگز شکایت حداکثری نبوده است،‌ مشکل ما این برنامه نیست. مشکل ما استانداردهای دوگانه در رسانه ملی است. بحث ما روح برنامه‌‌هایی است که به نحوی طراحی می‌شود که بیننده را به این نتیجه می‌رساند که آن برنامه نه برای نقد دولت، بلکه برای اثبات ادعاهای افرادی ساخته شده است که آن ادعاها را علیه دولت مطرح کرده‌اند. اینها بخشی از صحبت‌های مختصر و کوتاه سخنگوی دولت در نشست خبری این هفته بود. درحالی که انتظار می‌رفت؛ علی ربیعی درباره توهین بی‌سابقه‌ای که یکی از برنامه‌های تلویزیونی به رئیس جمهوری شد، واکنش مفصلی داشته باشد، اما او به همین مقدار بسنده کرد و گفت:« سیاست دولت و معاونت حقوقی رئیس جمهوری شکایت حداقلی است نه حداکثری. ولی متاسفانه در برخی موارد توهین، تهدید، افتراء و نشر اکاذیب به صورت گسترده، حاد و با لطمه شدید به منافع و حقوق عمومی انجام می‌شود.»

آسمان آبی شد، به لطف مدیریت بادی. تهران و چند کلانشهر دیگر بالاخره پس از چند هفته دودی و غبارآلود، نفسی تازه کردند، آن‌هم درست در روز ملی هوای پاک. این تقارن البته هیچ ارتباطی با مدیریت دستگاه‌ها و سازمان‌های متولی این امر ندارد. چه آنکه وقتی شاخص آلودگی هوا در هفته‌های گذشته روز به روز بالا می‌رفت و حتی شرایط در تهران قرمز شد، مسئولان فقط با برگزاری جلساتی به تکرار مکررات اکتفا کردند.

تعطیلی‌های کرونایی باعث شده تا دولت تصمیمی برای تعطیل کردن تهران به دلیل آلودگی هوا نداشته باشد. با این وجود شورای شهر پیشنهاد تعطیلی یک روزه پایتخت را ارایه کرده که باید به تصویب هیات دولت برسد.

آنچه آمریکا باید انجام دهد توقف قانون‌شکنی و نقض تعهدات بین‌المللی آن کشور بر اساس قطعنامه شورای امنیت است.این کار نیازی به مذاکره ندارد چون اجرای وظیفه یک کشور نباید موضوع مذاکره و بده‌بستان باشد. اینها بخشی از صحبت‌های علی ربیعی در نشست خبری هفتگی با رسانه‌ها بود. نشستی که همچون سنوات این چند ماه گذشته به دلیل شیوع کرونا به صورت ویدیو کنفرانسی برگزار شد.

طرح خیابان کامل در ۱۰ معبر شهر به زودی اجرایی می‌شود. خیابان کامل بر اساس تعاریف موجود به گذری اطلاق می‌شود که امکان تردد را برای همه اقشار جامعه اعم از پیاده و سواره، دوچرخه‌سوار و افراد کم‌توان داشته باشد.

پرده سیاه دود روی شهر پهن شده. صبح‌ها به جای برودت همراه با رطوبت زمستانی، هوا را بوی خفقان‌آوری پر کرده است. نفحه مشمئزکننده‌ای که از صبح تا شب میهمان کوچه و خیابان شهرهای خاکستری است. دیگر همه به رنگ گرفته آسمان عادت کرده‌اند. روزها گرد مرگ از لابه‌لای باریکه‌های نور بی‌رمق خورشید خوش‌رقصی می‌کند و شب‌ها هم که در حسرت دیدن یک ستاره از پس لایه‌های دودی سپری می‌شود. واقعا این روزها دیگر هوایی برای نفس‌کشیدن نیست.

زمین اطراف تهران ناآرام شده. دماوند و رودهن و پردیس، در شمال‌شرق پایتخت، چند وقتی است که به لرزه افتاده‌اند. گسل‌های جنوبی و غربی تهران هم هر آن مستعد غرش و تکان‌دادن این شهر هستند. این ابرشهر با نزدیک به 9 میلیون نفر هر لحظه می‌تواند آبستن یک حادثه بزرگ باشد. زمین‌لرزه‌ای که سال‌هاست درباره آن صحبت می‌شود. حادثه‌ای که کارشناسان از آن به عنوان فاجعه بزرگ نام می‌برنند. حالا انگار آن ساعت هولناک قدم به قدم به تهران نزدیک می‌شود. شهری که نه سازه هایش و نه در و دیوار و معابرش تاب تحمل چنین حادثه ای را ندارد. همین هم ترس و دلهره عجیبی به جان مردم انداخته و با هرخبری از لرزش زمین نگرانی آن‌ها بیشتر می‌شود. با این که مدت‌ها است متخصصان این حوزه، تعیین زمان، مکان و بزرگای زلزله را فراتر دانش فعلی بشری عنوان کرده اند، اما هنوز هم عموم ایرانیان از جمله پایتخت نشینان تنها راه آمادگی در مقابله زمین لرزه را پیش‌بینی زمان آن می‌دانند. همین نگاه اشتباه شرایط و تاب‌آوری تهران و اهالی آن را در مقابله با زلزله احتمالی تا این حد پایین نگه‌داشته است. تصمیم‌گیران و مسئولان هر از گاهی با کلی‌گویی و صحبت‌های تکراری فقط شرایط حاد پایتخت را بازگو می‌کنند و البته سعی دارند به نحوی نگرانی‌های عمومی از این واقعه محتمل را کاهش دهند.

خطوط جدید متروی تهران، در انتظار تأمین منابع است. این خطوط چهارگانه قرار است تکمیل‌کننده شبکه قطار زیرزمینی پایتخت باشد. اما آن‌طور که مدیرعامل شرکت متروی تهران، روند طرای و ساخت این چهار خط به دلیل نبودِ تأمین اعتبار کافی به کندی پیش می‌رود.