به‌ناز مقدسی 32 مطلب 0 دیدگاه

از زمان همه‌گیری کووید-19 تا به امروز، ویروسی ترسناک‌تر از ویروس کرونا با جهش چندبرابری در جهان در حال انتشار است. ویروسی که مغز انسان‌ها را هدف گرفته تا شاید در این همه‌گیری جهانی مغز هم مثل ریه سفید شود! «اخبار غلط» همان ویروسی است که از نخستین روزهای شیوع کرونا در ووهان چین، رسانه‌ها و کاربرانش را درگیر خود کرد. در واقع در تمام این مدت، همه ما روزانه در معرض حجم عظیمی از اطلاعات درباره ویروس کرونا  قرار داریم و باید بدانیم که همه آنها قابل اعتماد نیستند.

بر اساس آمارهای رسمی کشور تا روز شنبه 9 مردادماه ۱۴۰۰ مجموعا ۹میلیون و ۵۵۲ هزار و ۵۲۶ نفر دوز اول واکسن کرونا را دریافت کرده‌اند. اما از آغاز واکسیناسیون تا به امروز سوالات بی‌پاسخ یا کمتر پاسخ داده شده زیادی ذهن مردم را درگیرکرده است. بخشی از این سوالات مربوط به نگرانی درباره ابتلای بعد از تزریق واکسن است، اما سوالات دیگری نیز ممکن است ذهن شما را درگیر کرده باشد. مثلا اینکه اگر شخصی دوز اول واکسن را تزریق کرده باشد و در فاصله بین دوز اول و دوم به کرونا مبتلا شود، چه اتفاقی می‌افتد؟! آیا می‌توان همزمان با ابتلا به کرونا، واکسن تزریق کرد؟ یا  اساسا می‌توان بعد از دریافت واکسن میزان اثرگذاری آن را در بدن‌مان آزمایش کنیم؟ در این گفت‌وگو، ما 10 سوال کلیدی و دست اول را با دکتر مسعود مردانی فوق‌تخصص بیماری‌های عفونی و عضو ستاد مبارزه با کرونا مطرح کردیم که در ادامه می‌خوانید.

در طول تاریخ، طب سنتی منبع درمانی پزشکی برای بیماری‌هایی مانند مالاریا بوده است. از زمان همه‌گیری ویروس کرونا، هیچ درمان تأییدشده‌‌ای از نظر پزشکی برای COVID-19 وجود ندارد. با ‌‌این حال، تلاش‌ها برای یافتن درمان مناسب تقریبا در تمام نقاط جهان ازجمله طب سنتی در آفریقا و برخی از مناطق آسیا و داروهای مدرن در چندین کشور اروپایی و ‌‌ایالات متحده در حال انجام است. در ‌‌جست‌وجوی درمان‌های بالقوه  COVID-19، سازمان بهداشت جهانی (WHO) از نوآوری‌هایی مانند طب سنتی، داروهای مورد استفاده مجدد و توسعه روش‌های درمانی جدید در سراسر جهان استقبال می‌کند. همین امر هم باعث شد که از زمان همه‌گیری ویروس کرونا، پزشکان طب سنتی ‌‌ایرانی نیز تمام توان خود را برای ارایه راهکارهای درمان کرونا به روش طب سنتی به کار بگیرند. حالا در بیمارستان نورافشار بیماران مبتلا به کرونا ‌‌این اختیار را دارند که در کنار دستورالعمل‌های طب کلاسیک از  روش‌ها و داروهای طب سنتی به صورت تلفیقی و همزمان نیز استفاده کنند. دکتر محمودرضا فقیهی، متخصص طب سنتی ‌‌ایرانی که در بیمارستان نورافشار خدمت می‌کند، در بخش درمان سرپایی بیماران مبتلا به کرونا تجربه‌های جدیدی را از روند تسریع درمان با تجویز داروهای سنتی تجربه کرده است. در ‌‌این گفت‌وگو او توصیه‌های بسیار مهم و دست اولی را برای پیشگیری و درمان کرونا به روش طب سنتی بازگو می کند که در ادامه می‌خوانید.

قبل از ورود به بحث اصلی به این سوال پاسخ دهید: «اگر رسانه و روزنامه‌ای داشته باشیم که به جز خبرهای خوب چیز دیگری به اشتراک نگذارد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ می‌خوانیدش؟ آیا برای دسترسی به تنها روزنامه‌ای که فقط اخبار مثبت ایران و جهان را منتشر می‌کند، پول می‌پردازید؟»

شهروندآنلاین| تأثیرات منفی شبکه‌های اجتماعی بر جوانان و نوجوانان می‌تواند برای والدین و مربیان مشهود باشد، اما به‌ندرت در مورد تأثیر مثبت رسانه‌های اجتماعی بحث می‌شود. واقعیت این است که این دهکده بی‌مرز جهانی(اینترنت) دو رو دارد. از یک طرف آسیب‌های شبکه‌های اجتماعی کاملا مستند است و می‌تواند اعتیادآور، آسیب‌رسان و سمی باشد. تماشای نکات برجسته زندگی دیگران و تعقیب اعتبار لایک‌ها و نظرات می‌تواند عزت نفس ما را از بین ببرد. از طرف دیگر اما رسانه‌های اجتماعی می‌توانند راهی برای اتصال باشند، به‌ویژه برای افراد مسن، افرادی در مناطق روستایی، افراد دارای معلولیت یا افرادی که نمی‌توانند دیگران را با علایق مشابه در اطراف‌شان پیدا کنند. با رویکرد صحیح، رسانه‌های اجتماعی می‌توانند یک تجربه مثبت و مثمرثمر باشند که باعث ایجاد روابط جامعه می‌شوند. با همه اینها شاید از خودتان بپرسید که در جهان بی‌رحم امروز که اخبار و اتفاقات منفی مثل شعله‌های یک آتشفشان زبانه می‌کشد چطور می‌شود از اخبار منفی بیشتر دوری کرد. ما 3 روش را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

آن روزهایی که مدال نقره‌ای رنگ کشتی فرنگی نوجوانان جهان و مدال برنز المپیک بر گردن محمدرضا آقانیا انداخته می‌شد، هیچ کس فکر نمی‌کرد این کشتی‌گیر بااستعداد بابلی قرار است در اوج جوانی به جای شکست حریفانش روی تشک کشتی به جنگ با سرطان برود. اما در کمال ناباوری او به سرطان مبتلا شده بود و حالا باید استراتژی جنگیدن با حریفش را عوض می‌کرد. حالا او مدال طلای شکست سرطان را برگردنش آویخته و از راز پیروزی‌اش در برابر این حریف قدرتمند می‌گوید.

 «امروز وقتی به عقب نگاه می‌کنم، قدرت را می‌بینم، ضعف را می‌بینم، اما مهم‌تر از همه اراده‌ای را می‌بینم که اجازه نداد کلمه «C» تعریف کند که زندگی من پس از سرطان چگونه خواهد بود.» این جمله احساسی و تأثیرگذار را سونالی بندره، بازیگر و فیلمساز هندی که بعد از سه سال جنگیدن با بیماری سرطان از آن نجات پیدا کرده، می‌گوید. البته واقعیت این است که امروزه در جهان اپیدمی وجود دارد که به همه سطوح و طبقات اجتماعی نفوذ می‌کند. اپیدمی که نه تحصیلات می‌شناسد و نه ثروت و حتی شهرت. «سرطان» درست همان خرچنگی است که چنگال‌هایش را در قلب و ذهن بیمار فرو می‌کند و از همان اولین لحظه‌ای که میزبانش را از وجودش با خبر می‌کند، گویی که حکم اعدام صادر شده است. هر ساله زنان و مردان زیادی در جهان به یکی از انواع سرطان‌ها مبتلا می‌شوند، اما آیا همه آنها به علت همین بیماری از دنیا خواهند رفت؟ پاسخ این سوال قاطعانه خیر است. در جهان امروز زنان و مردان زیادی با سرطان جنگیده‌ و این بیماری را پشت سر گذاشته‌اند و حالا سال‌هاست که به زندگی عادی برگشته‌اند، درست مثل رابرت دنیرو، بازیگر مشهور یا لنس آرمسترانگ، قهرمان دوچرخه‌سواری که به دلیل شهرت، خبر نجات‌یافتن‌شان منتشر شد.

 بدون شک از نخستین روزی که اعلام شد ویروس کرونا به ایران هم رسید، هیچ صنفی به اندازه کادر درمان به خطر نیفتاد. زنان و مردانی که با همه سختی‌ها و ترس‌ها و کمبودها هم‌قسم شدند که تا پای جان‌شان از جان مردم دفاع کنند. پزشکان و پرستارانی که در سیاه‌ترین روزها هم لباس‌های کارشان را می‌پوشیدند تا به جنگ با ویروسی مرموز و خطرناک بروند. ویروسی که در همین دوران خیلی از آنها را مبتلا کرد و جان عده‌ای از همین سربازان مدافع سلامت را گرفت. اما شاید هیچکدام از ما هرگز از سخت‌ترین لحظاتی که کادر درمان پشت سر گذاشتند، خبردار نشدیم.

امروز درست یک سال و 6 ماه و 4 روز از ثبت نخستین مورد ابتلای انسان به ویروس کرونا می‌گذرد. آغاز یک دوره همه‌گیری جهانی که نه تنها اقتصاد، سیاست و حتی فرهنگ را تحت تأثیر خودش قرار داد بلکه ردی وهم‌آلود، دردناک و تلخ از خودش به یادگار گذاشت تا بشر آینده، روزگار ما و جهان امروز را در کتاب‌های تاریخی‌اش بنویسد. ما که تک تک این روزها را به سختی از زیر ماسک‌های چندلایه نفس کشیده‌ایم و هرگز تصور نمی‌کردیم یک روز ویروسی مرموز و ناشناخته بازی جهان را بر هم بزند.  حالا انگار از آن روزهایی که با خیال آسوده در خیابان قدم می‌زدیم، به رستوران و کافه و میهمانی می‌رفتیم و از سایه آدم‌ها وحشت نداشتیم به اندازه یک عمر می‌گذرد. ما حالا با کووید-19 به سال 2021 رسیده‌ایم و آن قدر در مواجهه با آن باتجربه شدیم که دیگر کرونا چندان هم مرموز و ناشناخته به نظر نرسد. ما حالا می‌دانیم که نیازی به دستکش نیست، از طریق خوردن و آشامیدن کرونا منتقل نمی‌شود و درنهایت احتمال ابتلای کرونا از طریق سطوح  یک در 10 هزار است. بنابراین تأکید امروز جهان بر استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی و دوری از تجمعات و جشن‌ها و میهمانی‌هاست. با همه اینها ظاهرا رعایت همین چند نکته هم برای عده‌ای از مردم سخت به نظر رسیده است. این را همه آمارهایی که از شروع موج نخست کرونا اعلام شد و حالا به موج فروکش‌کرده چهارم رسید، نشان می‌دهد. ما همه این روزها را با هم تجربه کردیم؛ روزهای زرد، روزهای نارنجی و قرمز و حتی سیاه را. دکتر سیدبهمن سبحانی، رئیس بیمارستان فوق تخصصی نورافشار که از نخستین روزهای اعلام ویروس کرونا تمام بخش‌های بیمارستان تحت مدیریتش را به مبتلایان ویروس کرونا اختصاص داد یکی از کسانی است که از همان روزهای نخست اعلام ورود کرونا به ایران پای کار ماند. او در این گفت‌وگو از آخرین وضعیت بیماران مبتلا به کووید-19، ظرفیت آی‌سی‌یو قبل و بعد از موج ها پرقدرت کرونا می‌گوید.

به‌‌ناز مقدسی| «یعنی بنازم به آی کیوت خداداد عزیزی، تو کجا بودی تا حالا؟ من چشم‌بسته پشت دست خداداد بازی می‌کنم.» این را کامبیز دیرباز و به قول خودش دیربازِ، بازی«شب‌های مافیا» درست وسط مسابقه می‌گوید. این برنامه که از شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود در فصل جدیدش میزبان هنرمندان و ورزشکار پیشکسوت فوتبال کشورمان بود و حالا مخاطبانِ پرشمارِ این بازی سرگرم‌کننده با یک پدیده تیزهوش رو‌به‌رو شده‌اند؛ به قول زنده‌یاد بهرام شفیع، گزارشگر فوتبال: «بسیار عالی کار کرد، ظریف و دقیق، کاری که خداداد عزیزی انجام می‌دهد.» بله، صحبت از فوتبالیستی است که هنوز هم با شنیدن نامش می‌شود طعم شیرینِ آن گل تاریخی که به دروازه مارک بوسنیچ استرالیایی کوبید و تیم فوتبال ایران را راهی جام جهانی 98 کرد، مزه‌مزه کنیم. بازیکنی که حالا، بعد از سال‌ها دوری از زمین‌های سبز بازی فوتبال، در نقش بازیکن یک مسابقه آن قدر خوش درخشیده تا نه تنها به تیزپایی بلکه به تیزهوشی هم شهرت پیدا کند. همین هم شد که با او تماس گرفتم و هرچند که چندان تمایلی به مصاحبه نداشت اما قبول کرد که با هم گپ بزنیم. عزیزی معتقد است بازی مافیا گاها شبیه به بازی زندگیست: «خیلی‌ها در نقش شهروند به آدم‌خوب‌ها نزدیک می‌شوند ولی مافیا هستند. در زندگی‌های امروز البته نه تنها در ایران بلکه در کل جهان هم همین طور است. آدم‌بدها خیلی خوب یکدیگر را می‌شناسند ولی آدم‌خوب‌ها همدیگر را نمی‌شناسند. گاهی هم آدم‌بدها می‌آیند قاطی آدم‌های خوب و باعث از بین‌رفتن شهر می‌شوند.»