پولاد امین، شهروند آنلاین: جشنواره امسال در چند روز اول چند چهره متمایز و برتر داشته. چهره‌هایی که در این چند روز حسابی جلوه کرده‌اند و به عبارتی جشنواره روی کاکل‌شان چرخیده. یکی از این چهره‌ها پریناز ایزدیار است. یکی نیکی کریمی. البته پژمان جمشیدی و امین حیایی هم از این جمعند که نه‌تنها با آثاری متمایز در سینمای ایران پای به جشنواره گذاشته‌اند، بلکه نوعی بلوغ و کمال را هم می‌شود در حضورشان دید.
اگر بگوییم یکی از مهم‌ترین چهره‌های چند روز اول جشنواره امسال پریناز ایزدیار بوده، بیراه نیست. بازیگری که کم‌کم دارد به یک معیار برای شناخت خوب و بد در سینمای ایران تبدیل می‌شود. موقعیت و موفقیتی که یک زمانی در اختیار لیلا حاتمی بود که تنها با دیدن نامش در میان بازیگران یک فیلم می‌شد اطمینان داشت با فیلم استاندارد و قابل قبولی مواجه خواهیم بود. ولی حالا پریناز ایزدیار هم به جایگاهی نزدیک لیلا حاتمی دست یافته است. موفقیتی تام و تمام که اگر به ذهن بیاوریم که این بازیگر تنها همین 10 سال پیش با سریال «پنج کیلومتر تا بهشت» به سینمای ایران معرفی شده، بزرگی کاری که در این سال‌ها کرده، بهتر جلوه خواهد کرد.
بیایید فهرست کارهای چند سال اخیر این بازیگر را مروری گذرا داشته باشیم: «ابد و یک روز»، «متری شیش‌ونیم»، «سرخپوست»، «خوک»، «تابستان داغ» و البته بسیار فیلم‌های دیگر که شاید در گذر زمان از آن جایگاهی که زمانی تصور می‌شد دور شده‌اند، ولی هنوز هم آثاری قابل احترام و قابل اتکا به شمار می‌آیند که می‌توان راحت به تماشای آنها نشست. فیلم‌هایی که دغدغه‌های مضمونی و استانداردهای تولیدی سال‌های تولید خود را در سطح قابل قبولی به کار گرفته و شماری از مورد توجه‌ترین و بهترین‌های سینمای سال‌های اخیر بوده‌اند و حالا تجمع‌شان در کنار هم در کارنامه این بازیگر حکم به ارتقای جایگاه این هنرمند و تبدیل شدنش به یک هنرمند قابل اتکا می‌دهد.
در «ملاقات خصوصی» نیز تماشاگری که به خاطر باور و علاقه یا اعتمادی که به انتخاب‌های پریناز ایزدیار دارد، به تماشای این فیلم رفته؛ ناراضی از سالن خارج نمی‌شود. عاشقانه‌ای تلخ و بدفرجام درباره آدم‌هایی که انگار «گلیم بخت‌شان از ابتدا سیاه بافته شده». درام تلخ آدم‌های ته‌خط رسیده‌ای که هر چه تقلا می‌کنند و دست‌وپا می‌زنند، جز فروتر رفتن در منجلابی که بنا به ذات جبر زمانی و جغرافیایی امروز و اینجا بر زندگی آدم‌های داستان حاکم است، دستاوردی فراچنگ نمی‌آورند…
البته پریناز ایزدیار تنها چهره متمایز چند روز اول جشنواره نیست، با اینکه با هر متر و معیاری -با توجه به اعتمادی که با انتخاب‌هایش در مخاطبان ایجاد کرده- مهم‌ترین‌شان است.
علاوه بر او البته نیکی کریمی، امین حیایی و پژمان جمشیدی نیز حضوری وزین و اعتمادآفرین در آثار جدیدشان داشته‌اند. نیکی کریمی به دلیل حضور جوان و درخشانش در «دسته دختران» -بعد از نزدیک به 30 سال ستارگی و حضور در سطح اول سینمای ایران- که نشان می‌دهد انگیزه انجام کارها و دستاوردهای جدید هنوز در جانش شعله می‌کشد؛ امین حیایی با بازی در نقش «برف آخر» که نشان می‌دهد انتخاب‌هایش برای حضور در فیلم‌هایی چون شعله‌ور، درخونگاه، قاتل و وحشی و البته مبتنی بر خودآگاهی شگفت‌انگیزی بوده و البته پژمان جمشیدی در فیلم‌های امسالش به خصوص «علف‌زار» که روند مستمر حرکتش از بازیگری تفننی به سمت یکی از قابل اتکاترین بازیگران سینمای ایران غبطه‌برانگیز و تکان‌دهنده است.