بدعت کشنده آلمان‌ها در جنگ جهانی اول

شهروند آنلاین| به گواه اسناد تاریخی، 107 سال پیش، برابر 21 آوریل 1915 میلادی، ارتش امپراتوری پروس بر ضد سربازان متفقین بمب‌های حاوی گاز خفه‌کننده «کُلر» به کار برد تا نخستین استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ‌های متعارف به ثبت برسد.

اثر مرگبار این سلاح مهیب و جدید که باعث شد زمین نبرد از جنازه سربازان فرانسوی و بلژیکی – که تا آن زمان اسم گاز خفه‌کننده به گوش‌شان نخورده بود و به همین دلیل ماسک محافظ همراه خود نداشتند – پوشیده شود، توجه آلمانی‌ها را در پی داشت و باعث شد شیمی‌دان‌ها در برلین دامنه تحقیقات خود را از گاز کلر فراتر ببرند و روی عملیاتی‌کردن عوامل شیمیایی دیگری چون گاز «خردل» و «فسژن» متمرکز شوند.

براساس آمار و اسناد منتشره، در طول جنگ جهانی اول 120 هزار تن گاز سمی به كار برده شد که از این میان یک سوم‌شان گاز شیمیایی کشنده و باقی در ردیف عوامل تحریک‌کننده قرار داشتند. بیشترین عامل‌های شیمیایی به‌کارگرفته‌شده در جنگ جهانی اول گازهای خردل و فسژن بودند که حدود یک ‌میلیون و 300 هزار سرباز را از میدان نبرد بدر کردند. از این میان 100 هزار سرباز جان خود را از دست دادند و تعداد بی‌شماری نیز دچار مجروحیت عمیق و عوارض کشنده تا پایان عمر شدند.

در همین جنگ جهانی اول وقتی زپلین‌های آلمانی نخستین بمباران هوایی شهرهای مسکونی را رقم زدند این نگرانی که استفاده از سلاح شیمیایی به مناطق غیرنظامی نیز کشیده شود به وجود آمد، اما در نهایت این فاجعه‌ به منصه ظهور نرسید و دامان جنگ بین‌الملل اول از رسوایی استفاده از سلاح شیمیایی بر ضد مردم عادی پاک ماند.

اما گویی باید سال‌ها می‌گذشت تا قبح این کار برای همیشه زدوده شود و چه مثالی برای توصیف آن بهتر از جنگ هشت ساله ایران و عراق که طی آن رژیم بعث صدام بارها از این سلاح مرگبار در میادین نبرد و همچنین مناطق مسکونی از جمله سردشت و حلبچه استفاده کرد و کوچکترین سرزنشی نیز از جهانیان نشنید.

باز هم جالب اینجاست که یکی از تامین‌کننده مواد اولیه سلاح شیمیایی برای عراق در آن دوران همین آلمان بود.