این پل شهر سانفرانسیسکو را به شمال ایالت کالیفرنیا وصل میکند. استفاده از صفت «طلایی» یا «گلدن» به خاطر موقعیت فوقالعاده این پل است. گلدن گیت دسترسی 101 شهر آمریکا به ساحل اقیانوس آرام را هموار میکند. این پل به غیر از خطوط ماشینرو و خطوط مخصوص دوچرخهسواری، پیادهرو هم دارد.
22 فوریه 1985، دقیقاً یک میلیارد اتومبیل از روی گلدن گیت عبور کردند. نفر یک میلیاردم یک دندانپزشک بود که مدیران پل به او هدیهای اعطا کردند.
رنگ نارنجی بینالمللی
رنگ بدنه این پل، نارنجی مایل به قرمز است. این رنگ که به «نارنجی بینالمللی» معروف است، میتواند از جدارههای پل در برابر آب و رطوبت محافظت کند و در هوای مهآلود هم به راحتی پیداست. فرمول رنگ نارنجی بینالمللی این پل به این ترتیب است: 69 درصد ارغوانی، 100 درصد زرد و 6 درصد مشکی. وظیفه رنگ کردن و نقاشی این پل به عهده یک کمپانی آمریکایی فعال در زمینه رنگ، رزینهای صنعتی و مصالح ساختمانی، به نام «شروین-ویلیامز» است. پل گلدن گیت از سال 1965 مرتب رنگ میشود.
طول و عرض و ارتفاع
گلدن گیت 1300 متر طول دارد که با استفاده از تکنولوژی کابلهای معلق مهار شده است. عرض گلدن گیت 27 متر است که در آن 6 خط برای رانندگی و دو پیادهرو تعبیه شده است. عرض خطوط ماشینرو 19 متر و پیادهرو 3 متر است. سطح خیابان حدوداً 67 متر بالاتر از آب است. ارتفاع گلدن گیت از پایینتر ستونها تا بالای کابلها 227 متر محاسبه شده است.
پل 80 هزار تُنی فولادی
کل وزن پل گلدن گیت 887 هزار تن است. البته وزن آن در در دهه 1980 به دلیل تعویض عرشه، حدود 7 هزار تن کمتر شد. دو برج و دو کابل فولادی به عنوان بازو، عرشه پل را مهار کردهاند. داخل هر کدام از کابلها تقریباً 12 هزار کیلومتر سیم و در هر دو برج حدوداً 600 هزار میخ پرچ به کار رفته است.
درخشش دیدنی در شب
نورپردازی و چراغهای بهکاررفته در بدنه گلدن گیت، در تاریکی شب، منظره خارقالعادهای را به تصویر میکشد. از طرفی، چشمانداز صبحگاهی پل، یکی دیگر از جذابیتهای آن است. خصوصاً زمانی که نیمی از پل در مه و غبار محو و غوطهور میشود.
رکورددار پلهای معلق
«گلدن گیت» از زمان احداث، در سال 1937، تا چند دهه طولانیترین پل معلق جهان به شمار میآمد تا اینکه تکمیل پل «ورازانو ناروز» در سال 1964، رکورد آن را شکست. این پل رویایی روی بندرگاه نیویورک ساخته شده است و جزیره استیتن را به بروکلین متصل میکند.
افتتاح پل توسط روزولت
فرانکلین روزولت سی و دومین رئیسجمهور آمریکا به جای آنکه شخصاً در مراسم برش روبان و آغاز بهرهبرداری پل گلدن گیت شرکت کند، این کار را از راه دور (از طریق تلگراف) انجام داد!
هوای مهآلود گلدن گیت
هوای مرطوب در اقیانوس به صورت افقی حرکت میکند. مه معمولاً هنگام غروب یا صبحگاه از سمت اقیانوس ظاهر میشود. چیزی که باعث جذابیت بیشتر گلدن گیت میشود، این است که این پل بر چگونگی تشکیل و جهت مه تاثیر میگذارد! «گلدن گیت» معمولاً سالانه 105 روز مهآلود دارد.
تعطیل در روزهای خاص
در پنجاهمین و همچنین هفتاد و پنجمین سالگرد افتتاح گلدن گیت عبور ماشین از روی آن ممنوع بود. در روز بازدید رئیسجمهوری فرانکلین روزولت و ژنرال دوگل از روی گلدن گیت نیز این پل برای ساعاتی به روی عموم مردم بسته شده بود.
کاهش دهنده ترافیک شهر
پیش از اینکه گلدن گیت به اتمام برسد، سانفرانسیسکو دومین پایانه ترانزیتی شلوغ در جهان را داشت، اما بعدها این پل و سیستم منحصربهفردش، بار ترافیکی این منطقه را کم کرد.
ثبت رسمی نخستین خودکشی
«پل گلدن گیت» محلی است که بیشترین خودکشیهای جهان در آنجا رخ میدهد و از این نظر رتبه نخست را در دنیا دارد. نخستین کسی که از روی پل گلدن گیت پایین پرید و خودش را کشت، یکی از کهنهسربازان جنگ جهانی اول بود. نام او هارولد وبر نام داشت و در 7 آگوست 1937 به زندگی خود پایان داد.
همچنان جذاب برای انتحار
از سال 1937 بیش از 1600 نفر از روی گلدن گیت پریده و خودکشی کردهاند! بعد از پرش از روی گلدن گیت، تنها 4 ثانیه طول میکشد تا فرد فاصله 80 متری تا سطح آب را طی کند. به دلیل فاصله بسیار زیاد، احتمال زنده ماندن کسانی که خودکشی میکنند بسیار کم است. بیشتر پرشکنندگان از آسیب ناشی از تماس با آب میمیرند. عده کمی هم که از آسیب اولیه جان بهدر میبرند، عموماً خفه میشوند یا از سرمازدگی در آب سرد اقیانوس جان میدهند.
تماس قبل از اقدام خطرناک
بر روی این پل تلفنهایی وجود دارد برای کمک به افرادی که قصد دارند به زندگی خود پایان بدهند. این افراد در صورت تمایل میتوانند با شمارههای امدادی تماس بگیرند تا به مشکل آنها رسیدگی شود. جالب است بدانید از بین تمام افرادی که در گلدن گیت خودکشی کردهاند، فقط 33 درصدشان اهل سانفرانسیسکو بودهاند! به غیر از تلفنهای امدادی، ممنوعیت رفت و آمد هنگام شب یکی دیگر از اقدامات مسئولان پل برای کاهش میزان خودکشی در گلدن گیت است.
اخذ عوارض عبور و مرور
دریافت عوارض عبور و مرور به عنوان روشی غیرمعمول برای سودآوری، از تاریخ 19 اکتبر 1968 در گلدن گیت اعمال شد. در واقع این پل، نخستین جایی است که این ایده را عملی کرده است. در ساعات شلوغی تردد، خودروهایی که تعداد سرنشینهای آنها از سه نفر بیشتر باشد، از پرداخت عوارض معاف هستند.
برگردان از فکت سایت