در شلوغی اتاق انتظار، مردم زیادی منتظر دیدن دکتر سونیل ساگار هستند. بیماران بر روی صندلی، بدون احساس نشسته‌اند اما گهگاهی صداهایی از آنها فضا را پر می‌کند. کلینیک دکتر ساگار دارای دیوارهایی بتونی است که روی در آن علامت صلیب قرمز قرار دارد. دکتر ساگار پشت یک میز کوچک، درون اتاقی در باز نشسته است. چند دستیار هم در کنار او حضور دارند. پدری با نگاهی نگران و کودکی در دست، در کنار دکتر نشسته است. دکتر ساگار به صدای سینه این کودک گوش می‌دهد. او کاغذ چروکیده‌ای را بیرون می‌آورد و نسخه‌ای می‌نویسد. کل فرآیند معاینه شاید حدود دو دقیقه طول می‌کشد. پدر نسخه را می‌گیرد که روی آن دارویی برای مقابله با درد نوشته شده است. دارویی مخدر یا شبه مخدر با توجه به اینکه سیستم دولتی هند نتوانسته در این چند‌سال با داروهای مخدر مبارزه کند، خصوصا آن‌که چندین دهه است که لابی‌هایی پشت این داروها قرار دارند، حالا دولت از مبارزه ناامید شده است.
اساس سیستم نظارتی هند آن‌قدر گسترده است که نظارت واقعی را دشوار می‌کند و از سوی دیگر، شرکت‌ها و کمپانی‌های دارویی به دنبال بازارهای جدید برای ارایه داروهای مخدر و شبه‌مخدر می‌گردند. یکی از این بازارها، بازار چاندنی چوک در منطقه باگیرا پالاس است؛ این بازار یکی از بزرگترین بازارهای هند است که تاریخ آن به قرن هفدهم بازمی‌گردد. در این بازار، پلاکاردهایی دیده می‌شود از قبیل: «همه نوع دارو»، «داروهای ضد سرطان» و «داروی نجات زندگی».صنعت داروهای ضد درد و مخدرها در هند، مثل همه سیستم‌های دیگرشان طبقه‌بندی شده است؛ یعنی از بهترین کلینیک‌ها گرفته تا بدترین آنها و دکترهای تجربی و محلی. خصوصا برای کسانی که در محله‌های پایین‌شهر و زاغه‌ها زندگی می‌کنند. در این محله‌ها داروخانه‌های کنار جاده‌ای به نام «کِمیست» وجود دارد.
منطقه مانخورد در مومبای، جایی است که میانگین امید به زندگی 39سال است و کودکان برهنه در کوچه‌ها و خیابان‌ها سرگردانند و مردم در کوچه‌ها مدفوع می‌کنند. کودکان در اثر عفونت بیماری از بین می‌روند و هیچ آب پاکیزه خوراکی وجود ندارد.
تنها در‌سال گذشته مقامات قانونی آمریکایی اعلام کردند که حدود یک‌میلیارد قرص ترامادول از آمریکا به هند فرستاده شده است
در آن‌جا کیسه‌های پلاستیکی ساندویچ را با آب پر می‌کنند و به قیمت دو روپیه می‌فروشند. در این شرایط اما داروهای ضد درد، فراوان است. داروهایی که مخدر یا شبه‌مخدر و اعتیادآور هستند.یکی از مهمترین این داروها، ترامادول است؛ دارویی مخدر و ضددرد برای مقابله با دردهای شدید که در اوایل دهه 1990 در بازار فروشش آغاز شد. این داروی آمریکایی زمانی که وارد بازار شد، تبلیغات زیادی برای آن صورت گرفت و تحقیقاتی منتشر می‌شد که این دارو، اعتیاد کمتری نسبت به داروهای مسکّن دیگر دارد.
دکتر بابی جان، یکی از پزشکان بخش سلامت در دهلی می‌گوید: «باید در مورد این دارو اطلاعات عمومی مردم گسترش یابد. هنوز هم داروفروشانی حضور دارند که فریاد می‌زنند «داروی جدید! داروی جدید! داروی غیراعتیادآور!» آنها اما ترامادول می‌فروشند.»از زمانی که این دارو در هند شکوفا شد، دولت برخلاف سایر داروهای مسکّن، محدودیت زیادی بر روی خرید و فروش آن قرار نداد. اما پس از انتشار گزارش‌ها قاچاق این دارو به شبه‌نظامیان بوکوحرام در نیجریه و سایر کشورهای آفریقایی، دولت هند به فکر ایجاد محدودیت افتاد.اما اگر شما نتوانید حضور مستقیم شرکت‌های دارویی آمریکایی را در هند ببینید، قطعا سایه آنها را بر هند می‌توانید احساس کنید. این شرکت‌ها و لابی‌ها هیچ‌گاه به دولت هند اجازه ندادند که بتواند آزادانه با این مخدرها مبارزه کند.
از زمانی که ترامادول در هند شکوفا شد، دولت برخلاف سایر داروهای مسکّن، محدودیت زیادی بر روی خرید و فروش آن قرار نداد. اما پس از انتشار گزارش‌ها قاچاق این دارو به شبه‌نظامیان بوکوحرام در نیجریه و سایر کشورهای آفریقایی، دولت هند به فکر ایجاد محدودیت افتاد
در اکتبر 2008، یعنی چند ماه پس از آن‌که دولت هند محدودیت ترامادول را اعلام کرد، گروهی از متخصصان از 7 کشور جنوب شرق آسیا به اضافه سه بیمارستان معتبر هندی مقاله‌ای را منتشر کردند که در مورد ترامادول بود. تیتر مقاله این بود: «ترامادول: درمانی مناسب برای دردها در کشورهای جنوب شرق آسیا.» آنها در این مقاله نتیجه‌گیری کرده بودند که اگر قرار بود این ماده دارویی کنترل شود، استاندارد مدیریت درد در این کشورها کاهش می‌یابد و بسیاری از مردم، بیهوده درد می‌کشند.
با این اوصاف هیچ‌گاه دولت نتوانست آن طور که باید این بازار را کنترل کند. هنوز هم در کمیست‌ها و داروخانه‌های کنار جاده‌ای در سراسر هند به راحتی این مسکّن‌ها یافت می‌شوند.تنها در‌سال گذشته مقامات قانونی آمریکایی اعلام کردند که حدود یک‌میلیارد قرص ترامادول از آمریکا به هند فرستاده شده است.
آمار اعتیاد به مواد مخدر در هند به طرز ترسناکی افزایش یافته است. این درحالی است که آمریکا خود درحال مقابله با مواد مخدر و داروهای اعتیادآور در کشورش است.
گاردین