وقتی «مله‌طاق» باتلاق گل شده بود

روایت امدادگران «سیروان» از نجات 12 خانواده عشایر از رگبار

باران می‌بارید؛ بی‌رحم و بی‌وقفه. مرتعی که عشایر برای چرای دام‌ها انتخاب کرده بودند غرق گل و لای شده بود. آب راه خود را از سقف چادرها باز کرده و همه چیز را خیس کرده بود. آن شب در دشت «مله‌طاق» هیچ موجود زنده و غیر زنده‌ای از شلاق باران و باد تند در امان نبود. امدادگران شهرستان سیروان در استان ایلام تازه از ماموریت کمک به چند خانواده عشایر به سمت پایگاه خود برمی‌گشتند که مرکز کنترل‌وهماهنگی عملیات، دوباره آنها را به سمت مناطق عشایری فراخواند. آن شب خدا با سودابه و فرحناز و محمد و دیگر کودکان یار بود که به کمک امدادگران هلال‌احمر نجات پیدا کردند و صبح فردا توانستند به مسیر کوچ خود به سمت کرمانشاه ادامه دهند.

مرضیه موسوی- شهروند آنلاین؛ با اعلام هشدار هواشناسی برای بارش‌های سیل‌آسا، هلال‌احمر، عشایر منطقه سیروان را از خطر مطلع کرده بود. با این حال پراکندگی عشایر در این منطقه و همزمانی با فصل عبور کوچ‌روها، تعدادی از این خانواده‌ها را درگیر بارندگی کرده بود.

«محمد شیروانیان»، رئیس شعبه سیروان که در این ماموریت هم به عنوان مدیر عملیات حضور داشت، می‌گوید: «آن شب 88 میلی‌متر بارندگی داشتیم. بارش‌ها تند و به صورت نقطه‌ای بود و منجر به سیلاب می‌شد. هرقدر هم عشایر اقدامات لازم را برای محافظت از چادرها و دام‌ها انجام داده بودند، بی‌فایده بود. آن شب در منطقه درویشان، درگیر عملیات بودیم که ماموریت دیگری اعلام شد. رئیس امور عشایر را هم مطلع کردیم و به منطقه رفتیم.»

حدود 12 خانواده عشایر که زیر بارش بی‌امان باران می‌لرزیدند و صدای گریه نوزادان که قطع نمی‌شد، اولین مواجهه امدادگران هلال‌احمر با این خانواده‌ها بود. علاوه بر آمبولانس و خودروی نجات، خودروهای اداری هم به این منطقه اعزام شده بودند تا همه افراد را به نقطه امن منتقل کنند.

شیروانیان ادامه می‌دهد: «در اولین ثانیه‌هایی که پا به بیرون ماشین گذاشتیم سرتاپا خیس شده بودیم. زمین زیر پایمان باتلاقی گلی بود که با هر قدم، در آن فرو می‌رفتیم. به هر مشقتی بود این افراد را سوار خودروها کردیم و آنها را به منطقه امن بردیم.»

گرچه سیروان هنوز سوله‌ای برای اسکان اضطراری در اختیار ندارد، اما به کمک یکی از خیران و اعضای داوطلب جمعیت، این خانواده‌ها اسکان داده شدند و پتو و مواد غذایی خشک در اختیارشان قرار گرفت.

شیروانیان می‌گوید: «شهرستان سیروان آب‌وهوای خوبی دارد اما بسیاری از اهالی اینجا به دلیل مشکل بی‌کاری، به تهران و دیگر شهرها مهاجرت کرده‌اند. نوروز و ایام تعطیل و تابستان، جمعیت 15 هزار نفری این شهرستان ناگهان به 55 هزار نفر افزایش پیدا می‌کند و به تبع آن حوادث هم بیشتر می‌شوند. با این وجود ما هنوز در سیروان، سوله‌ای برای اسکان اضطراری نداریم. بودجه برای ساخت این سوله تازه تخصیص پیدا کرده و تقاضای ما تسریع در ساخت این سوله برای اسکان در شرایط اضطراری است.»

 

دعای خیر بدرقه راه‌مان بود

«کاظم کاظمی»، رئیس شورای بخش مرکزی شهرستان سیروان است و از خیرانی که به جمع داوطلبان هلال‌احمر پیوسته. سوله برنجکوبی او همان جایی بود که خانواده‌های عشایر اسکان داده شدند تا از رگبار باران در امان باشند. او همان فردی است که شب حادثه، با هلال‌احمر تماس گرفت و از وضعیت خانواده‌های گرفتار در رگبار خبر داد.

کاظمی تصریح می‌کند: «ساعت حدود 9 شب بود که در حین گذر از جاده‌ای در نزدیکی مرتع مله‌طاق، متوجه وضعیت خانواده‌های عشایر شدیم. بچه‌های کوچک‌تر ترسیده بودند و باران همه را حسابی خیس کرده بود. بزرگ‌ترها از طرفی نگران حمله گرگ‌ها به جمعیت یا به گله بودند و از طرفی از اینکه منطقه را ترک کنند، نگران بودند که مبادا دزد به سراغ گله‌هایشان برود. با هلال‌احمر تماس گرفتم و خودم هم ماندم تا به آنها کمک کنم.»

دو اتاق بزرگ کارخانه برنجکوبی‌اش را داوطلبانه در اختیار این عشایر قرار داد تا سرپناهی در باران داشته باشند: «با اسکان عشایر در سوله، هلال‌احمر مواد غذایی و پتو برایشان مهیا کرد و صبح که بارندگی کمتر شده بود، آنها را به سمت ادامه مسیرشان بدرقه کردیم.»

این تنها تجربه همکاری و همراهی کاظمی با هلال‌احمر نیست و در هر حادثه‌ای که در سیروان به کمکش نیاز باشد، خودش را می‌رساند؛ از آتش‌سوزی در جنگل‌ها گرفته تا غرق‌شدگی در رودخانه سیمره و … .

کاظمی می‌گوید: «اهالی سیروان روی کمک و حمایت هلال‌احمر حساب ویژه‌ای باز می‌کنند و اعضای هلال‌احمر را بسیار دوست دارند. آن شب بارانی وقتی عشایر را سوار خودروها می‌کردیم تا به نقطه امنی ببریم، یکی از زنان سالخورده مدام برای ما دعای خیر می‌کرد. می‌گفت فکر می‌کردم بچه‌هایم در این سرما بمیرند! و تا وقتی که آنها را ترک می‌کردیم هنوز صدای دعاهای او برای هلال‌احمر به گوش می‌رسید.»

 

تغییرات اقلیمی، حوادث را هم دستخوش تغییر کرده است

تغییرات اقلیمی در سال‌های گذشته شکل و نوع حوادث در گوشه‌وکنار کشور را هم تحت‌تاثیر خود قرار داده است. سیروان که تا چند سال پیش به ندرت درگیر حوادث سیلاب عشایر می‌شد، این سال‌ها خاطرات زیادی از همزمانی بارش‌های رگباری با تردد عشایر در منطقه دارد.

«افشار عباس‌زاده»، نجاتگر 26 ساله سیروان که بیش از 7 سال از همکاری‌اش با هلال‌احمر می‌گذرد، می‌گوید: «در دهه‌های گذشته زمان کوچ عشایر با بارندگی‌های فصلی تداخلی نداشت، اما تغییرات آب‌وهوایی باعث تداخل بارندگی‌ها با کوچ عشایر شده است. برای همین هم چنین حوادثی رخ می‌دهند. گاهی حوادث سیلاب در مناطق عشایری بسیار سخت می‌شود و امدادگران برای نجات و انتقال افراد به محل امن، ساعت‌ها در شرایط سخت کار می‌کنند، اما زحمات این افراد به ندرت دیده می‌شود.»

از اقبال امدادگران در بین مردم سیروان می‌گوید و قدردانی‌های آنها بعد از رخ دادن حادثه و انجام هر عملیات: «فیلم‌ها و عکس‌های برخی از ماموریت‌های امدادی در شبکه‌های اجتماعی شهرستان دیده می‌شود و مردم به ما زنگ می‌زنند تا از زحمات بچه‌ها قدردانی کنند، اما اغلب موارد این تلاش‌ها اصلا دیده نمی‌شود و به قول بچه‌ها انگار اصلا چنین اتفاقی در این شهر رخ نداده. همین تشکر و قدردانی مردم، تماس‌هایی که با ما می‌گیرند و ابراز محبت‌شان، انگیزه‌ای بسیار بزرگ برای امدادگرانی است که در ماموریت‌ها جان خودشان را برای نجات دیگران به خطر می‌اندازند.»

او که مربی آموزش‌ کمک‌های اولیه در سیروان هم هست، از استقبال مردم از برگزاری دوره‌های آموزشی همگانی می‌افزاید: «در مساجد و مدارس و هرجای دیگری که امکان ارائه آموزش باشد، با مردم درباره آمادگی در برابر مخاطرات حرف می‌زنیم. به دلیل بالا بودن میزان حوادث در سیروان، مردم هم از این آموزش‌ها استقبال می‌کنند و پیگیر برگزاری آن هستند.»

 

برای تسکین دردهای مردم

اعضای پایگاه امدادی سیروان هر کدام اهل یکی از روستاها و مناطق این شهرستان هستند و در طول سال‌ها فعالیت‌شان در جمعیت هلال‌احمر، افراد زیادی آنها را می‌شناسند. تعداد تماس‌هایی که هرهفته از طرف اهالی سیروان به موبایل امدادگران می‌رسد کم نیست و گاهی آنها مجبور می‌شوند تا خودشان این حوادث را به مرکز کنترل‌وهماهنگی عملیات اطلاع دهند.

«سعید همتی»، نجاتگر 31 ساله این شهرستان که 6 سال از آشنایی‌اش با هلال‌احمر می‌گذرد، می‌گوید: «مردم این منطقه ما را می‌شناسند و ارتباط خوبی با هلال‌احمر دارند. علاوه بر حوادثی که از طریق مرکز کنترل و هماهنگی عملیات به ما اعلام می‌شود، مراجعه حضوری به پایگاه از طرف روستاها هم داریم. همچنین گاهی حادثه‌ای که رخ می‌دهد مردم به یکی از امدادگران زنگ می‌زنند و موضوع را در میان می‌گذارند. ما هم با اعلام این حادثه به مرکز، هماهنگی لازم را انجام می‌دهیم.»

گم شدن در کوهستان، غرق‌شدگی در رودخانه سیمره، آتش‌سوزی در جنگل‌ها و مراتع، حوادث کوهستان و جاده و … ازجمله حوادث رایج در این شهرستان است که در این فصل از سال به اوج خود می‌رسد.

این امدادگر درباره ماموریت‌های سخت سیروان ادامه می‌دهد: «حوادث کوهستان، سختی‌های زیادی دارد. به خصوص در مناطق صعب‌العبوری که باید صعودهای تخصصی برای رسیدن به آن انجام داد. در یکی از این ماموریت‌ها، 8 ساعت کوهنوردی در مناطق صعب‌العبور داشتیم و انتقال فرد حادثه‌دیده به سمت جاده و آمبولانس، انرژی زیادی از ما گرفته بود. با این حال این کار را برای تسکین آلام و رنج‌های مردم، با جان و دل انجام می‌دهیم.»

همتی می‌گوید: «رئیس هلال‌احمر سیروان با بچه‌های جمعیت خیلی همراه است. در هر حادثه‌ای که در شهرستان رخ می‌دهد خودش اولین شخصی است که در محل حادثه حاضر می‌شود و اقدامات تخصصی لازم را انجام می‌دهد. گرچه امدادگران وظایف دشواری دارند و سختی‌های زیادی را در بسیاری از ماموریت‌ها به جان می‌خرند، اما این همراهی باعث دلگرمی امدادگران و اعضای جمعیت است.»

// انتهای پیام

زمستان سخت، امدادگران سرسخت

ممکن است به این مطالب نیز علاقه‌مند باشید
ارسال دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

از اینکه دیدگاه خود رو با ما در میان گذاشتید، خرسندیم.