پرویز پرستویی: ناچار می‌شویم فریاد بزنیم!

پولاد امین، شهروند آنلاین: سال‌ها می‌شد از پرویز پرستویی نقش‌آفرینی کامل در حد کارهای شاخص کارنامه‌اش ندیده بودیم. یعنی حدود 10سال. اما «بی‌همه چیز» این روند را به هم زد و در این فیلم شاهد اوج‌گیری دوباره بازیگری بودیم که زمانی می‌توانست چشم‌ها را خیره کند. مثل اتفاقی که برای هدیه تهرانی نیز رخ داد و در فیلم سوم محسن قرایی بسیار یادآور دورانی بود که به تنهایی می‌توانست بار یک فیلم را بر دوش بکشد. اتفاقی که بی‌تردید بی‌ارتباط به سناریوی درست و شخصیت‌های پرداخت‌شده فیلم نیست- همان‌طور که خود پرویز نیز به این قضیه باور دارد و فیلمنامه فیلم را درجه یک می‌داند.

قهرمان پای چوبه دار

پرویز پرستویی در فیلم «بی‌همه چیز» نقش کاراکتری به نام امیر را بازی می‌کند که در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، قهرمان به حساب می‌آید. یک آدم معتبر و محترم. اما زمانی که زنی داستان‌هایی با امیر داشته، بازمی‌گردد؛ اوضاع تغییر می‌کند و تک‌تک افرادی که امیر قهرمان‌شان بود، او را به سوی چوبه دار می‌برند.

پرستویی می‌گوید دلیل اصلی پذیرفتن بازی در «بی‌همه چیز» فیلمنامه کار و البته خود نقش بود: «نقش امیر اولین چیزی بود که برایم مهم بود. باید بگویم با اینکه اساسا در کاری که دوست نداشته باشم حضور پیدا نمی‌کنم، و محسن قرایی را هم از سال‌ها پیش می‌شناختم، اما وقتی متن را خواندم، فکر کردم جزو وظایف من است در آن حضور داشته باشم».

درباره شخصیت امیر نکته مهم تناژ خاکستری آن است. شخصیتی که نه قهرمان کامل است و نه یک «بی‌همه چیز». یک آدم ناکامل که در زمانی جامه قهرمانی پوشیده و حالا همان کسانی که قهرمانش کرده‌اند، این لباس را بر تنش دریده و او را به سوی دار کشان‌کشان می‌برند. پرستویی درباره شخصیتی که ایفا کرده، می‌گوید: «در فیلم شخصیت امیر یک جاهایی مقصر است و یک جاهایی نیست، ولی در کل خیلی هم بی‌گناه نیست، با اینکه حتی همین گناهکاری هم به شرایط زیست برمی‌گردد و در واقع عوامل مختلفی دست به دست هم داده‌اند که یک جاهایی این شخصیت مقصر باشد و یک جاهایی هم مظلوم»‌.

پرستویی گفته که تا حد زیادی شخصیت امیر را شبیه خود دیده است: «روزی که قصه را خواندم، احساس کردم زندگی من مثل امیر است. اصلا من هم مثل امیر شده‌ام. به چه کسی باید اعتماد کرد؟ چه باید کرد؟ چرا هر روز نابهنجاری و بی‌عدالتی می‌بینیم؟ چرا به جایی می‌رسیم که سکوت می‌کنیم؟ چقدر من ضربه از دنیای مجازی خورده‌ام؟ من گوشم را بستم فکر کردم اگر تحت تأثیر قرار بگیرم، باید بگذارم بروم ولی من اهل رفتن نیستم. با گفتن این حرف‌ها برخی فکر می‌کنند ما ریاکاریم ولی عیبی ندارد، من این ریاکاری را دوست دارم. من امیر و اتفاقات این فیلم را در جامعه خودمان می‌بینم».

جذابیت‌های «بی‌همه چیز»

پرستویی درباره لحظات جذاب کاراکتر امیر نیز، می‌گوید: «پایان‌بندی این فیلم- و البته شخصیت امیر را خیلی دوست داشتم». یکی دیگر از مسائلی که پرستویی در فیلم «بی‌همه چیز» دوست داشته، صحنه‌های شلوغ و پرجمعیت آن بوده است. او می‌گوید: «همیشه فیلم‌های ما در صحنه‌های خاص از حضور هنرور آسیب می‌بیند. از یکایک هنرورهای این فیلم تشکر می‌کنم که چهارماه تمام زحمت کشیدند. اولین‌بار این هنروران را دیدم فکر کردم آموزش دیده‌اند که از قرایی تشکر می‌کنم این چنین آموزش داده بود. حسی که پای چوبه ‌دار داشتم و اگر می‌بینید خوب درآمده، از همین هنروران گرفته بودم».

کار نکنی بهتر است!

پرستویی که در سال‌های اخیر کم‌کار نیز بوده، درباره تأثیر فعالیت‌های اجتماعی سال‌های اخیرش بر کم‌کاری‌هایش در سینما می‌گوید: «فعالیت‌های اجتماعی من از زمانی آغاز شد که معضلات اجتماعی توسط مسئولان دیده نشد و من وظیفه داشتم کمکی کنم. یکی از چیزهایی که من را به این وامی‌دارد که هر هفته از شهر بیرون بزنم، به کسانی سر بزنم که شناسنامه ندارند و داد بزنم اینها جزو 80میلیون است، همین است. اما درباره کم‌کاری، من نگران کم‌کاری خودم نیستم. این موضوع هم برای امروز نیست به من یاد دادند هرچه کمتر کار کنی بهتر است».