دستمزد ۳۰ سال گذشته را پیشنهاد می‌دهند!
غلامحسین لطفی، بازیگر تلویزیون و سینما، این روزها کجاست و چه می‌کند؟
در این زمانه و احوال نامساعد سراغ غلامحسین لطفی، یکی از بازیگران پیشکوست سینما و تئاتر رفتیم تا ببینیم چه بر او رفته، در این روزها چه کرده و آیا باید منتظر کار جدیدی از او باشیم یا نه. هر چند از فحوا و لحن کلامش برمی‌آمد که رضایتی ندارد و از شرایط نامساعد برای اهالی سینما و تلویزیون گله‌مند است.
شهروندآنلاین: با شیوع ویروس کرونا همه مشاغل تخت تأثیر آن قرار گرفتند؛ به طوری که برخی اقشار جامعه تا حد انزوا هم پیش رفتند و بسیاری مشاغل نیمه‌تعطیل و حتی تعطیل شدند. در این میان بعضی اماکن عمومی به خلوتی اجباری تن دادند و به‌تدریج زمان‌های خاص برای تردد در نظر گرفته شد. اما یکی از اقشاری که بیشترین ضربه را در این عرصه متحمل شدند، بازیگران و دست‌اندرکاران عرصه سینما و تئاتر و تلویزیون بودند. مدت زمان طولانی سالن‌های سینما و تئاتر کار را به جایی رساند که خیلی‌ها طعم بیکاری را برای مدتی مدید تحمل کنند و بسیاری از فیلم‌های سینمایی سال گذشته به اکران عمومی نرسیدند. در این زمانه و احوال نامساعد، سراغ غلامحسین لطفی، یکی از بازیگران پیشکوست سینما و تئاتر، رفتیم تا ببینیم چه بر او رفته، در این روزها چه کرده و آیا باید منتظر کار جدیدی از او باشیم یا نه. هر چند از فحوا و لحن کلامش برمی‌آمد که رضایتی ندارد و از شرایط نامساعد برای اهالی سینما و تلویزیون گله‌مند است. غلامحسین لطفی گر چه به قول خودش بیکار نیست و این روزها مشغول نوشتن و تحقیق بوده اما باندبازی، رفیق‌بازی و اختصاص دستمزد اندک را جزو چند دلیلی می‌داند که باعث شده چند صباحی شاهد کاری از او نباشیم.
در این ایام کجا بودید؟ چه کرده‌اید؟ مردم باید منتظر کار جدیدی از شما باشند؟
فعالیت خاصی نداشته‌ام، برای اینکه کار نیست. البته چندین کار پیشنهاد شد؛ اما نه دستمزد خوبی داشت و نه نقش دلنشینی. من تا از نقشی خوشم نیاید آن را برای بازی قبول نمی‌کنم حتی اگر از گرسنگی بمیرم! حتما باید نقش را دوست داشته باشم، ضمن آنکه دستمزد کار باید به اندازه کافی باشد نه اینکه دستمزد ۳۰ سال پیش را پیشنهاد دهند. وقتی هم دستمزد ۳۰ سال گذشته را پیشنهاد می‌دهند و نقش را هم دوست نداری، آدم مریض نیست که کار کند؛ کرونا بگیرد بهتر است!
مشکلی که به لحاظ سلامتی نداشتید؟
هشت سال پیش برای یک سریال عیدانه متعلق به شبکه ۲ سیما از بلندی سقوط کردم. بار‌ها درباره این موضوع گفته‌ام؛ به اندازه‌ای که دیگر نخ‌نما شده است. همین موضوع باعث شد که دو سال بستری شوم و با وجود دو، سه دفعه عمل همچنان خوب نشده‌ام؛ به طوری که پا و کمرم هنوز به صورت کامل درمان نشده‌‌اند. البته بهبودی زیادی حاصل شد چون در ایام کرونا خانه بودم و نرمش می‌کردم بهتر شد و این کار من در روز است. نرمش می‌کنم تا حال بهتری داشته باشم؛ همان طور که پیش‌تر هم گفته‌ام، کار چه وضعیتی دارد و جوابی باقی نمی‌ماند.
شما در کارنامه کاری خود عنوان کارگردان و نویسنده هم داشته‌اید؛ چرا در این زمینه فعالیت نمی‌کنید؟
درست است در کارنامه کاری‌ام کارگردانی هم بوده اما کارگردانی سینما مثل نقاش نیست که چند رنگ و یک بوم داشته باشد و لبخند ژکوند بیافریند و چند میلیون دلار به فروش برساند. اگر بخواهید فیلم بسازید دست کم ۷۰ تا ۸۰ نفر باید استخدام کرد که این مسأله نیاز به بودجه دارد و بودجه‌ای که حالا به آن تخصیص بدهند در دوران بد اقتصادی وجود ندارد. مگر اینکه ارگانی یا وزارتخانه‌ای کمک کند که آن هم شانس بنده نبوده است، وگرنه من هم سناریو برای ساختن دارم و هم طرح آن را؛ یعنی بیکار ننشسته‌ام و مرتب در حال نوشتن، دیدن و تحقیق‌کردن هستم. به قول امروزی‌ها از نظر کاری آپ‌تودیت هستم. اما ظاهرا این آپدیت‌بودن به درد این می‌خورد که بعد از مرگم باید ببینم در آن دنیا می‌شود فیلم ساخت! البته این مسأله تنها برای من وجود ندارد و بیشتر فیلم‌ساز‌ها در چنین شرایطی به سر می‌برند. مگر اینکه رابطه داشته باشی که من اهل رابطه نیستم؛ چون کسی که کارش را بلد است، نه احتیاجی به پارتی‌بازی دارد و نه رابطه خاصی. بنابراین هر موقع بودجه مناسبی را دریافت کنم، بهترین سریال و فیلم را می‌سازم اما چنین شانسی وجود ندارد و در چنین وضعی، باید چکار کرد؟ این را هم بدانید من یک نفر که گرسنه این کشور نیستم؛ شما باید بروید ببینید چقدر دهان باز و بدون غذا وجود دارد؛ فقط با دعا کاری انجام نمی‌شود و نیاز به یک اقدام اساسی دارد.