براساس اعلام سازمان محیطزیست مازندران تا ۱۵ بهمن‌ماه مجموع تلفات پرندگان مهاجر جمع‌آوری شده به عدد ۸۳۹ لاشه رسیده است
شهروند آنلاین: اواخر دی‌ماه سال گذشته بود که بیش از ۴۰هزار پرنده در تالاب میانکاله تلف شدند و علت مرگ این پرندگان پس از بررسی سازمان دامپزشکی سم بوتولیسم اعلام شد. سمی که توسط یک باکتری کلستریدیوم بوتولینوم ایجاد می‌شود و پرندگان با بلع گیاهان یا حیوانات آلوده به این سم فلج شده و جان خود را از دست می‌دهند. امسال نیز این تراژدی مجددا در تالاب میانکاله تکرار شده و براساس اعلام سازمان محیطزیست مازندران تا ۱۵ بهمن‌ماه مجموع تلفات پرندگان مهاجر جمع‌آوری شده به عدد ۸۳۹ لاشه رسیده است.
اگرچه در روزهای گذشته عوامل متعددی چون آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان، نیوکاسل، سم بوتولیسم و ورود فاضلاب به این تالاب به‌عنوان علت مرگ پرندگان مطرح شده است، اما سازمان دامپزشکی علت این تلفات را مجددا سم بوتولیسم اعلام کرد.
بهمن نقیبی، معاون بهداشتی و پیشگیری سازمان دامپزشکی در این راستا و با بیان اینکه آمار تلفات در تالاب میانکاله درحال افزایش است، گفت: «سازمان دامپزشکی لاشه‌های پرندگان را دریافت و بلافاصله بررسی کرد. در این بررسی ابتلای این پرندگان به آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان و نیوکاسل رد شد و علت مرگ این پرندگان مانند سال گذشته سم بوتولیسم است.»
او ادامه داد: «باکتری‌ای به نام کلستریدیوم بوتولینوم در محل‌هایی که اکسیژن کم باشد، در بقایای گیاهان کف تالاب رشد کرده و گرمای هوا نیز شرایط را برای رشد این باکتری فراهم می‌کند. این سم بسیار کشنده و جلوگیری از تکرار آن کار بسیار دشواری است، مگر اینکه تالاب میانکاله احیا شود.»
نقیبی تصریح کرد: «امسال در بخش‌هایی از این تالاب شاهد عقب‌نشینی آب بودیم و اگر تالاب احیا نشود، این فاجعه ممکن است سالیان سال تکرار شود. همچنین هرچه مواد آلی در محیط بیشتر شود، اکسیژن کمتر شده و محیط برای رشد باکتری مساعدتر می‌شود.»
کلستریدیوم بوتولینوم یک باکتری بی‌هوازی است که در گیاهان فاسد و مواد حیوانی تکثیر می‌شود و اغلب در دریاچه‌ها در دوره‌های کمبود اکسیژن و کیفیت پایین آب رخ می‌دهد. البته این باکتری در تالاب‌ها و دریاچه‌هایی که بالاترین استانداردهای حفاظتی را هم داشته‌اند، گزارش شده، یعنی تاکنون تمامی عوامل محیطی بروز این رخداد شناسایی نشده است. علایم پیش‌رونده (تدریجی) آن به گونه‌ای است که عضلات پرنده سست و نرم و درنهایت فلج می‌شود و اثرات توکسین تولیدشده در بدن پرندگان باقی می‌ماند.
پرنده‌های درگیر بیوتوکسین قادر به استفاده از بال‌ها و پاهای خود نبوده و به عبارتی دچار کم‌حرکتی و ناتوانی پرواز می‌شوند. این پرنده‌ها که دچار فلجی ماهیچه‌های گردن می‌شوند، توانایی نرمال نگه داشتن سر خود را از دست می‌دهند. به همین دلیل گردن آنها خمیده شده و به آنها گردن خمیده می‌گویند. این پرندگان می‌توانند روزها در این موقعیت باقی بمانند.