نیکی کریمی؛ سوپر استار به معنای واقعی کلمه

زادروز:

19 آبان 1350 خورشیدی، تهران

علت انتخاب:

نخستین ستاره زن سینمای بعد از انقلاب

کلام ماندگار:

دیدگاه من به جهان این است که همه ما در مسیری هستیم که یاد نمی‌گیریم. بنابراین، من هیچ‌وقت این طور نگاه نمی‌کنم که حتماً باید شاهکاری بسازم یا شاهکاری ساخته‌ام.

در قول دیگران:

همه این دنیای پرآشوب، مضطرب، هراس‌انگیز، ترسناک، و… را نیکی کریمی به طرز حیرت‌آوری بازی می‌کند. انگار نه انگار و به سادگی و کاملا نامحسوس. چنین تجربه‌ای تا به امروز از ایشان نداشتیم. مشابه‌اش را هم در سینما و تلویزیون ایران سراغ ندارم. (نقد خسرو دهقان بر بازی نیکی کریمی در «آقازاده»)

سارا حیدرنژاد| نیکی کریمی در ادامه مقابل دوربین سینماگران برجسته‌ای چون مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، ابراهیم حاتمی‌کیا، رسول ملاقلی‌پور، عباس کیارستمی، فریدون جیرانی، سیروس الوند، کیومرث پوراحمد و تهمینه میلانی رفت. اما هنر او محدود به ایفای نقش‌های درخشان در سینما نبوده؛ کریمی دستی بر آتش عکاسی داشته، در مقام مترجم ظاهر شده و در کسوت کارگردان نیز تحسین منتقدان را برانگیخته است. او در 49 سالگی زنی تأثیرگذار در هنر هفتم است که همچنان به کشف و شهود در سینما ادامه می‌دهد. سراغ علیرضا داوودنژاد، نویسنده و کارگردان نامدار رفتیم. نقش «مهین» در «عروس» به قلم او خلق و زمینه‌ساز معرفی نیکی کریمی به سینمای ایران شد. داوودنژاد قصد داشت در فیلم «مصائب شیرین 2» با کریمی همکاری کند، اما دشواری‌های ساخت فیلم در انگلستان، فرصت همکاری را از آنها گرفت. بخش منتخبی از این گفت‌وگو را می‌خوانید.

نیکی کریمی سه دهه در قامت بازیگر و کارگردان در سینمای ایران فعالیت کرده است. از روزهای آغاز این ستاره که اولین سوپراستار زن بعد از انقلاب بود، بگویید.

خانم کریمی در شرایطی که سینمای ایران احتیاج به توسعه و مخاطب بیشتر داشت، با فیلم «عروس» وارد سینما شد؛ فیلمی که من فیلمنامه‌اش را نوشته بودم. او با چهره‌ای دوست‌داشتنی و جذاب و بازی متین و اثرگذار توانست جای خود را باز کند. نکته مهم‌تر اینکه او فهمید در شرایط تازه اجتماعی ما و وضعیت جدیدی که سینمای ایران در آن قرار گرفته و البته با همه‌جای دیگر فرق می‌کند، باید چه سلوکی داشته باشد تا بتواند دوام بیاورد و کماکان به عنوان چهره‌ای اثرگذار باقی بماند. نیکی کریمی اهل نوشتن و ترجمه هم بود و اهل فیلمسازی نیز شد؛ اتفاقاتی که از او بازیگری متفاوت ساخت. فکر می‌کنم خانم کریمی تنها بازیگر زن ایرانی محسوب می‌شود که فیلم هم ساخته است. به یاد نمی‌آورم دیگر بازیگر زن کشورمان، فیلم ساخته باشد.

نیکی کریمی با نخستین حضورش در سینما، نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن جشنواره فیلم فجر شد. کریمی هنگام بازی در فیلم «عروس» تنها 19 سال داشت؛ عوامل فیلم از جمله شما در جایگاه نویسنده تا چه اندازه در موفقیت او اثرگذار بودند؟ پیش از بازی در «عروس» اساسا شانسی برای نامزدی کریمی در جشنواره فیلم فجر قائل بودید؟

فیلم «عروس»، فیلم خاصی بود. آن زمان دو فیلمنامه نوشتم، چون فکر می‌کردم سینمای ایران برای اینکه بتواند از وابستگی به دولت بیرون بیاید، لازم است که بتواند مردم را به سالن‌های سینما بیاورد و از طریق گیشه نیز برای تولید، سرمایه جذب کند، به همین دلیل دو فیلمنامه در دو ژانر نوشتم؛ یکی اکشن که تبدیل به فیلم «تاراج» در سینمای حرفه‌ای بدنه عامه‌پسند به کارگردانی ایرج قادری شد و دیگری «عروس» که در ژانر عشقی و خانوادگی قرار می‌گرفت. دو ژانر عشقی و اکشن را انتخاب کردم، چون فکر می‌کردم لازم است این دو جریان را کلید بزنیم تا بتوانیم از وابستگی صرف سرمایه به دولت خلاص شویم و از طریق مردم بتوانیم سرمایه جذب کنیم. هر دو فیلم «عروس» و «تاراج»، خیلی موفق بودند.
پیش‌بینی می‌شد «عروس»، فیلم موفقی از کار دربیاید، چون نظیرش در آن سالیان، یعنی از سال 1357 تا حدود 10 سال بعد از انقلاب، ساخته نشده بود، بنابراین قابل تصور بود که «عروس» تبدیل به فیلم پُر سروصدایی شود و به نحوی در مرکز توجه قرار گیرد. خواه‌ناخواه عوامل فیلم نیز این امتیاز را پیدا کردند که در مرکز توجه قرار بگیرند، منتهی اصرار من این بود و [افخمی] هم این‌گونه فکر می‌کرد که باید یک دختر و پسر یا زن و مرد خوش‌چهره و جذاب برای دو نقش اصلی پیدا کنیم. افخمی هم گشت و پیدا کرد و از نظر من نیز خوب محسوب می‌شد. قابل پیش‌بینی نیز بود که این دو بازیگر (نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب) همراه با فیلم و دیگر عوامل مورد توجه قرار گیرند و بتوانند تبدیل به چهره‌های موفقی شوند. همان‌طور که گفتم این موفقیت قابل پیش‌بینی بود.

هر دو بازیگر اصلی فیلم؛ نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب با فیلم «عروس» به سینمای ایران معرفی و در ادامه به سوپراستار سینمای ایران تبدیل شدند.

بله، حتی کارگردان فیلم نیز به موفقیت رسید. افخمی هم جایگاه تثبیت‌شده‌ای در سینما پیدا کرد و مسیر خود را به خوبی ادامه داد.

نیکی کریمی یک سال قبل‌تر، یعنی سال 1368 در فیلمی به نام «وسوسه» به کارگردانی جمشید حیدری بازی کرد. به نظر شما چرا او در این فیلم چندان دیده نشد؟

این اتفاق در سینما به هیچ عنوان عجیب نیست. بازیگران بسیاری را چه در ایران و چه در سینمای اروپا و آمریکا می‌توان مثال زد که بعد از سال‌ها فعالیت حرفه‌ای در تئاتر، تلویزیون و سینما به یکباره با ایفای نقشی متفاوت در کانون توجهات قرار می‌گیرند. کریمی بازیگر مستعدی بوده و هست و در دومین فیلم خود توانست توانایی‌های خود را به خوبی نمایش دهد. از طرفی در نظر بگیرید فیلم «عروس»، موضوعی خاص و جذاب برای مخاطب و همچنین داوران جشنواره داشت و دیگر عوامل فیلم نیز کار خود را به درستی انجام دادند و سبب شدند بازی درخشان دو بازیگر فیلم از جمله خانم کریمی بیش از پیش به چشم بیاید.

هرچند نیکی کریمی جزو بازیگران خوش‌چهره سینمای ایران محسوب می‌شود، اما برخلاف بسیاری از بازیگران زن خوش‌سیما، کارنامه‌ای بسیار پُربار و سرشار از آثار مهم و تحسین‌شده دارد. به ‌غیر از چند فیلم در یک دهه اخیر، می‌توان گفت تقریبا اثری صرفا گیشه‌ای در کارنامه او دیده نمی‌شود.

آینده حرفه‌ای یک بازیگر، فقط و فقط به دست انتخاب‌های درست او رقم می‌خورد. البته باید در نظر داشته باشیم وقتی بازیگری با یک فیلم به شهرت بسیاری دست پیدا می‌کند، با هجومی از پیشنهادهای وسوسه‌کننده روبه‌رو می‌شود. اینجاست که بازیگر بر سر دوراهی سختی قرار می‌گیرد؛ از یک طرف می‌تواند با قبول پیشنهادها، هم درآمد زیادی کسب کند و هم روزهای بسیاری از سال را روی پرده یا در کانون توجه به هر قیمتی باشد، اما اگر اهداف بزرگی در سر داشته باشد و با برنامه‌ریزی پیش برود، در بلندمدت نتایج چشمگیری خواهد گرفت و نام خود را در تاریخ ماندگار خواهد کرد. این اتفاق برای نیکی کریمی بعد از حضور موفق در فیلم «عروس» هم رخ داد.
این فیلم هم مورد توجه مردم قرار گرفت و هم داوران جشنواره، بازی خوب خانم کریمی را دیدند و او را شایسته حضور در جمع نامزدهای دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن دانستند. بعد از این فیلم، خانم کریمی هم با پیشنهادهای زیادی روبه‌رو شد، اما اگر نگاهی به کارنامه او بیندازید، می‌بینید تا سال 1373 تنها در دو فیلم دیگر بازی می‌کند. خانم کریمی در سال 1370 مقابل دوربین مسعود کیمیایی در فیلم «ردپای گرگ» می‌رود و سال 1371 در فیلم «سارا» به کارگردانی داریوش مهرجویی، نقش اصلی را ایفا می‌کند که به اعتقاد بسیاری از اهالی سینما، هم جزو بهترین فیلم‌های مهرجویی است و هم جزو برترین بازی‌های نیکی کریمی محسوب می‌شود.

البته نیکی کریمی باز هم عجله نمی‌کند و با دقت پیش می‌رود. او سال 1373 حضور در فیلم «پری»، دیگر ساخته مهرجویی و همچنین «جهان پهلوان تختی» را تجربه می‌کند.

بله، می‌گویم که انتخاب‌های هدفمند و حساب‌شده تا همین امروز ادامه داشته است. شاید به اعتقاد شما در کارنامه او بتوان فیلم ضعیف هم یافت. این اتفاق تقریبا برای تمام بازیگران سینمای ایران و جهان رخ داده است. کمتر بازیگری را می‌توان مثال زد که حتی یک فیلم ضعیف در کارنامه‌اش نداشته باشد، اما نکته مهمی که تفاوت عمیق و اصلی بین بازیگران مستعد و توانمندی مانند نیکی کریمی با دیگر بازیگران به شمار می‌رود این است که او حتی در فیلمی با فیلمنامه یا کارگردانی ضعیف یا نمایش ناامیدکننده دیگر بازیگران، باز هم بازی استاندارد و قابل قبولی از خود ارایه می‌دهد. هرچند پیشتر گفتم که تمام عوامل فیلم باید در جای درست خود قرار بگیرند و دست‌به‌دست یکدیگر بدهند تا اثری قابل اعتنا خلق کنند، اما یک بازیگر حرفه‌ای در هر شرایطی همان بازیگری است که بوده و می‌توان تفاوت او با دیگر بازیگران را به خوبی احساس کرد.

حضور نیکی کریمی در «سارا» و «پری» در فاصله سال‌های 1371 تا 1373 را چطور می‌بینید؟

یک روایت:

بعد از «عروس» خیلی از فیلمنامه‌ها را رد کردم. یک چیزی در ذهنم داشتم و این بود که فقط می‌خواهم با بزرگان سینما کار کنم. شاید برای کسی که تازه وارد سینما شده این یک مقدار جاه‌طلبانه به نظر می‌رسید ولی به هر حال این نگاه من بود. خیلی مصر بودم که این کار را ادامه دهم. بعد از «عروس» فقط فیلم آقای کیمیایی را بازی کردم. همان موقع آقای مهرجویی نقش دوم فیلم «بانو» را به من پیشنهاد کرد که رد کردم و به ایشان گفتم «اگر نقش اول داشتید به من زنگ بزنید». ولی بعداً در «سارا» و «پری» بازی کردم. یک جورایی در این فکر بودم آن چهره‌ای که همه از من در نظر دارند از بین ببرم. حتی خیلی از گریمورها متوجه این قضیه شده بودند و سعی می‌کردند قیافه‌ام را آرایش نکنند. به پول درآوردن صرف فکر نمی‌کردم و به این که الان دیگر بازیگر شدم و 20 سالم است و می‌توانم خیلی فیلم کار کنم. اگر می‌خواستم این گونه نگاه کنم، در همان دو، سه سال اول حسابی پول درمی‌آوردم ولی ذهنیتم این نبود. من از طریق ادبیات و خواندن کتاب به سینما علاقه‌مند شدم. بیشتر دلم می‌خواست بخوانم و آدم‌ها را عمیق‌تر بشناسم. دیگر صرفا به این فکر نمی‌کردم که الان قرار است چه اتفاق خاصی بیفتد یا مثلا می‌خواهم ستاره بشوم.

به اعتقاد من نیکی کریمی، مسیر بسیار درستی را در سینما طی کرد و قدم‌به‌قدم پیش رفت. نگاهی به فهرست فیلم‌هایی که بازی کرده، نشان می‌دهد تک‌تک این آثار نه‌تنها در زمان خود بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند، بلکه همچنان نیز از آنها به عنوان فیلم‌های مهم سینمای ایران یاد می‌شود. این موضوع نشان می‌دهد نیکی کریمی در انتخاب فیلمنامه و همکاری با سینماگران، بسیار دقیق عمل کرده و البته به واسطه توانایی و استعدادی که داشته، انتخاب اول بسیاری از کارگردان‌های درجه یک سینمای ایران بوده. «سارا» و «پری» فیلم‌های مهمی در کارنامه مهرجویی هستند و نیکی کریمی در هر دو فیلم، نقش اصلی را بر عهده دارد و در حقیقت نام فیلم، همان نام شخصیت خانم کریمی در فیلم است. همیشه برای ساخت یک فیلم خوب، تمام عوامل باید در جای درست خود قرار بگیرند. نگاهی به لیست عوامل این دو فیلم، مُهر تأییدی بر صحبت‌های من است. داریوش مهرجویی در نقش نویسنده و کارگردان حضور دارد و بازیگران خوبی در کنار نیکی کریمی به خلق فیلم‌هایی خوش‌ساخت و موفق کمک کرده‌اند. یکی دیگر از نکات مهم این است که وقتی سینماگری، هم نویسندگی و هم کارگردانی اثر را بر عهده دارد، بازیگری را می‌خواهد که دقیقا آنچه در ذهن دارد، مقابل دوربین به تصویر بکشد و به اعتقاد من نیکی کریمی در انجام این کار بسیار موفق بوده است.

یکی از ویژگی‌های برجسته سینمای نیکی کریمی، حضور پُررنگ در فیلم‌هایی با محوریت زن است. این انتخاب‌ها خودخواسته بوده یا تصادفی رقم خورده است؟

هر بازیگری برای خود تفکرات و ایده‌هایی دارد که می‌تواند یکی از پارامترهایش برای انتخاب نقش‌ها باشد. برخی از بازیگران، فیلمنامه‌هایی را که همسو با تفکرات‌شان نباشد، قبول نمی‌کنند یا همکاری با کارگردان‌هایی را که متفاوت از آنها فکر می‌کنند، نمی‌پذیرند. بازیگران دیگری هم هستند که معتقدند راه سینما از دیگر مسائل جدا بوده و صرفا فیلمنامه جذاب و درست برای آنها کافی است. شخص نیکی کریمی بهتر از هر فرد دیگری می‌تواند به این سوال، جواب دهد، اما اگر بخواهیم از منظر حرفه‌ای و سینمایی به این موضوع نگاه کنیم، می‌بینیم تمام فیلم‌های زنانه کریمی جزو آثار شاخص سینمای ایران محسوب می‌شوند و وجه سیاسی و اجتماعی آنها بر وجه سینمایی غالب نیست. فیلم‌های «سارا» و «پری» که جزو فیلم‌های زنانه مهرجویی محسوب می‌شوند، در زمره برجسته‌ترین آثار او قرار می‌گیرند. دیگر فیلم‌هایی با محوریت زن که خانم کریمی در آنها بازی کرده و از جمله آنها می‌توان به «واکنش پنجم» اشاره کرد نیز همین ویژگی‌ها را دارند.

معمولا بازی بسیاری از بازیگران در فیلم‌هایی با حضور چهره‌های برجسته سینما زیر سایه بازی هنرپیشه‌های بزرگ‌تر قرار می‌گیرند. فیلمی به یاد دارید که بازی نیکی کریمی در سایه بازیگر دیگری مانده باشد؟

هر فیلم یا بهتر است بگوییم هر فیلمنامه، روی یک یا چند شخصیت اصلی مانور می‌دهد و حول محور آنها می‌چرخد، به همین دلیل ممکن است حضور و دقایق بازی یک یا چند نفر از بازیگران، بیشتر و پُررنگ‌تر از دیگر بازیگران باشد. نیکی کریمی در بخش اعظمی از آثارش، نقش اصلی را بر عهده داشته یا یکی از بازیگران محوری بوده است. از طرفی او به قدری توانمند و مستعد بوده که در تقابل با دیگر بازیگران بزرگ سینما نیز همچنان درخشان ظاهر شده و می‌شود، به طور مثال می‌توان به فیلم «دیوانه‌ای از قفس پرید» ساخته احمدرضا معتمدی اشاره کرد که نیکی کریمی در این فیلم در کنار بازیگران بزرگی مانند عزت‌الله انتظامی، علی نصیریان و پرویز پرستویی بازی کرده، اما هر تماشاگری این فیلم را دیده، بازی درخشان نیکی کریمی را نیز به یاد دارد.

دیگر وجوه سینمایی سوپراستاری مثل نیکی کریمی در این زمینه، چقدر تأثیرگذار است؟

سوپراستار زنی که بیش از کار بازیگری به رشته‌های دیگر سینما وارد شود و در آن رشته‌ها مسلط شود، کمیاب است. نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی؛ کارهای ساده‌ای نیستند. آدمی که توانسته چنین کارهایی را انجام دهد، قابل ستایش است. همچنین تسلط بر زبان نیز بسیار مهم است، آن هم در حدی که بتواند ترجمه کند. این اتفاق یعنی او از لحاظ شخصیتی، آدم ویژه‌ای است و خواه‌ناخواه انسانی است که می‌تواند در نوزده سالگی به عنوان بازیگر وارد سینما شود، مراحل ویژه سینماگری را نیز طی کند، در زمینه‌های مختلف نیز حرفه‌ای شود و زبان انگلیسی را در سطح تخصصی و در حد ترجمه کتاب یاد بگیرد؛ این پتانسیل و ظرفیت برقراری ارتباط و روابط عمومی حرفه‌ای و سنجیده را نیز پیدا می‌کند تا در عرصه بین‌المللی هم حاضر شود و به داوری جشنواره‌ها برسد.

کلیت کارنامه هنری نیکی کریمی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

طبیعتا نمره بسیار بالایی به کارنامه سینمایی او خواهم داد. من، نیکی کریمی را صرفا یک بازیگر نمی‌دانم و معتقدم او یک هنرمند است. خانم کریمی، خودش را صرفا به یک شاخه هنری محدود نکرده و دست به تجربه‌گرایی در دیگر عرصه‌های هنری نیز زده است. فهرست فیلم‌هایی که به عنوان بازیگر در آنها حضور داشته هم به ما نشان می‌دهد با هنرمندی توانمند و قابل احترام روبه‌رو هستیم. یکی از ویژگی‌های برجسته خانم کریمی این است که هم مقابل دوربین کارگردان‌های بزرگ و صاحب‌سبک سینما رفته و هم ریسک همکاری با کارگردان‌های جوان را به جان خریده است. بسیاری از بازیگران وقتی به شهرت می‌رسند و در چند فیلم مهم و ماندگار ایفای نقش می‌کنند، تمایلی به حضور در آثار کارگردان‌های جوان ندارند و ترجیح می‌دهند فقط با کارگردان‌های امتحان پس داده همکاری کنند، ولی نیکی کریمی این‌گونه نبوده است. او هم با کارگردان‌های بزرگ و شناخته‌شده کار کرد و هم در فیلم‌های کارگردان‌هایی از نسل‌های بعد به ایفای نقش پرداخت.

وقتی بازیگری از مقابل دوربین به پشت دوربین می‌رود، عملکردش با حساسیت بیشتری دنبال می‌شود. نیکی کریمی در مقام کارگردان به نظر شما موفق بوده است یا خیر؟

من نیکی کریمی را در مقام کارگردان هم موفق می‌بینم. البته طبیعی است فیلم ضعیف یا متوسط هم در آثار او وجود داشته باشد، چنانکه بسیاری از کارگردان‌های سینما که فقط در این حوزه فعالیت کرده و پیشتر بازیگر نبوده‌اند هم فیلم‌های ضعیفی حتی بعد از فیلم‌های ماندگار خود ساخته‌اند، اما وقتی بازیگری که البته صاحب اندیشه و تفکر است، تصمیم به کارگردانی می‌گیرد؛ به نظرم باید به او این فرصت را داد و معتقدم نیکی کریمی در این زمینه نیز موفق عمل کرده است. آخرین فیلم او یعنی «آتابای» سال 98 در جشنواره فیلم فجر اکران شد. «آتابای» فیلم بسیار خوبی بود و نشان داد ما با کارگردانی خوب و جدی طرف هستیم.

به نظر شما، نیکی کریمی در فیلمسازی نیز به اندازه بازیگری موفق بوده است؟

فعلا نمی‌توان قیاس و قضاوت صحیحی انجام داد، چراکه دقیقا 30 سال از ساخت فیلم «عروس» و ورود خانم کریمی به سینما در قامت بازیگر می‌گذرد، ولی عمر فعالیت او در زمینه کارگردانی به کمتر از دو دهه و به صورت جدی، به کمتر از یک دهه می‌رسد. به هر حال خانم کریمی، یک بازیگر ویژه است. بازیگران زن ما کمتر توانسته‌اند تا این سطح خود را ارتقا دهند که هم اهل قلم، هم ترجمه، هم فیلمسازی و هم تهیه‌کنندگی شوند. در حقیقت او سینماگری حرفه‌ای است؛ زنی از بدو ورود در قامت بازیگری توانسته خود را به جایگاه یک سینماگر حرفه‌ای ارتقا دهد و منزلتی را که به دست آورده، کماکان حفظ کند.
نیکی کریمی هم از لحاظ کار هنری، هم از نظر شخصیتی به نظر من جزو زنان استثنایی است. هیچ فرد دیگری یادم نیست که مانند نیکی کریمی از بازیگری تا نویسندگی، کارگردانی، تهیه‌کنندگی، ترجمه و عکاسی برسد. آدمی با این همه وجوه مختلف به‌جز نیکی کریمی به خاطر نمی‌آورم، به همین دلیل او را در سینماهای ایران، جزو چهره‌های ویژه می‌دانم. برای او آرزوی موفقیت، سلامتی و دوام فعالیت دارم و امیدوارم فرصتی پیش بیاید تا بتوانیم با یکدیگر همکاری داشته باشیم، چون هم او دوست دارد و هم من دوست دارم چنین اتفاقی رخ دهد، ولی تاکنون فرصتش پیش نیامده، اما امیدوارم به زودی محقق شود.

کدام یک از نقش‌هایش را بیشتر دوست دارید؟

نیکی کریمی در تمام فیلم‌های خود، بازی سطح بالایی ارایه داده و به ندرت می‌توان بازی ضعیفی از او در فیلمی پیدا کرد. طبیعتا فیلم «عروس» برای من جلوه دیگری دارد، چراکه خانم کریمی نقشی را ایفا کرده که برآمده از ذهن من است. هنوز هم فکر می‌کنم نقش «مهین» یکی از ماندگارترین عروس‌های سینمای ایران محسوب می‌شود و البته معتقدم نیکی کریمی با وجود سن کم توانست به بهترین شکل این نقش را ایفا کند. خوشحالم این فیلم زمینه‌ساز معرفی یکی از بازیگران خوب و توانا به سینمای ایرانی شد و او توانست در ادامه در آثار برجسته دیگری نیز حضور یابد و خاطرات خوشی برای مخاطبان سینمای ایران رقم بزند.

صحبت پایانی شما درباره نیکی کریمی را می‌شنویم.

نیکی کریمی به معنای واقعی کلمه سوپراستار بوده است. البته در یک سال اخیر، سینمای ایران تحت تأثیر شیوع کرونا قرار داشته، اما پیشتر نیز کمتر سوپراستاری داشته‌ایم که بتواند به صرف حضور خود، مخاطب را به سالن‌های سینما بکشاند. نیکی کریمی یکی از همین سوپراستارها بود که هم توانایی جذب مخاطب سینما را داشت و هم با انتخاب‌های خوب و درست و البته بازی درخشان، نظر منتقدان را نیز جلب کرد. چنین ویژگی‌هایی در کمتر بازیگری جمع می‌شود، اما همان‌طور که به وجوه دیگر شخصیتی او نیز اشاره کردیم، خانم کریمی فقط یک بازیگر نیست، بلکه درک عمیقی از هنر دارد و به واقع یک هنرمند است. از زمان فیلم «عروس» که هنوز 20 سال هم نداشت، در کار خود کاملا جدی بود، تمام توان خود را روی پروژه می‌گذاشت و تلاش می‌کرد بهترین بازی خود را ارایه دهد. در ادامه نیز از مسیر صحیح منحرف نشد و به همین دلیل توانست به یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین بازیگران زن سینمای ایران تبدیل شود.

***

مطلبی که خواندید، شمه‌ای از تلاش تحریریه روزنامه شهروند است که در قالب ویژه‌نامه «صد چهره سده» منتشر شد و نوروز 1400 خورشیدی روی پیشخوان کیوسک‌های مطبوعاتی قرار گرفت. ویژه‌نامه‌ای که معرفی 100 چهره موثر یکصد سال اخیر تاریخ ایران زمین را که لزوما نه همه‌شان محبوب بودند و نه قهرمان -اما مهم و تاثیرگذار- در دستور کار خود قرار داده است. در تهیه این ویژه‌نامه وجه «شهرت» و شناخته‌شدگی به‌عنوان یکی از معیارهای انتخاب «چهره‌»ها مورد توجه قرار داشت و با توجه به محدودیتی که عدد «100» برایمان رقم زد، بسیار محتمل است که چهره یا چهره‌هایی از قلم افتاده باشند. البته دلیل این «نبود»، قطعا اهمال و نسیان گردآورندگان ویژه‌نامه نیست چه آنکه 100 نفر حاضر از میان صدها چهره گلچین و سعی شده است حتی‌المقدور موثرترین‌ها در هر حوزه از قلم نیفتند. به تناوب، مطالب ویژه‌نامه «صد چهره سده» در سایت «شهروندآنلاین» قابل مشاهده و همزمان در اینستاگرام و توییتر «شهروندآنلاین» نیز مطالب صوتی و تصویری جذاب و مرتبط با «چهره» موردنظر منتشر خواهد شد.

[علاقه‌مندانی که مایل به تهیه نسخه چاپی ویژه‌نامه «صد چهره سده» هستند می‌توانند با ارسال عدد یک به شماره 5000262662 از شرایط خرید پستی آن مطلع شوند.]