موجودی با اسیدی‌ترین رژیم غذایی جهان
شاید ندانید اما اصلی‌ترین غذای مورچه‌خوارها را به رغم نام‌شان موریانه‌ها تشکیل می‌دهند
مورچه‌خوارها به طور طبیعی، بومی 14 کشور محسوب می‌شوند. هندوراس، نیکاراگوئه، کاستاریکا، پاناما، کلمبیا، گویان، گویان فرانسه، سورینام، اکوادور، پرو، برزیل، بولیوی، پاراگوئه و آرژانتین. این موجودات قبلاً در اروگوئه، گواتمالا، بلیز و السالوادور زندگی می‌کردند، اما به دلیل تصورات اشتباه مردم مبنی بر نقش آسیب‌زای آن‌ها در محیط زیست، به مرور از این نواحی رانده شدند! مورچه‌خوارها تقریباً 25 میلیون سال است که بر روی کره زمین زندگی می‌کنند و از ترسناک‌ترین موجوات آن زمان به شمار می‌رفتند.
1. طول زبان یک مورچه‌خوار بالغ تقریباً 61 سانتی‌متر است. این عضو دارای خارهای کوچک و چسبنده‌ای است که غذا را به خودش قلاب می‌کند. بزاق این حیوان به مثابه یک سلاح چسبناک و محکم، راه را برای فرار طعمه می‌بندد. مورچه‌خوارها می‌توانند هر دقیقه 150 بار (بیش از دو بار در هر ثانیه) زبان‌شان را از دهان خارج کنند.
2. مورچه‌خوارها روزانه حدود 35 هزار مورچه و موریانه را می‌خورند، یعنی حدوداً یک میلیون در ماه! مورچه‌خوارهای بالغ و غول‌پیکر دندان ندارند. آن‌ها در عوض، صفحات سختی در دهان‌شان دارند که با کمک آن، مورچه‌ها و موریانه‌ها را خرد کرده، به صورت خمیری درمی‌آورند. هضم اسید فرمیک موجود در بدن مورچه‌ها و موریانه‌ها فقط از معده قوی این موجود بر می‌آید.
3. مورچه‌خوارها، مثل گوریل‌ها، روی قوزک‌هایشان راه می‌روند. آن‌ها با این کار پنجه‌هایشان را زیبا و تیز نگه می‌دارند! این موجودات از پنجه‌هایشان برای حفاری و دفاع استفاده می‌کنند و با کمک بازوهای قدرتمندشان، چوب ضخیم درخت‌ها را می‌شکافند تا به غذا برسند.
4. به دلیل وجود چنگال و بازوهای بزرگ، اغلب مردم تصور می‌کنند که مورچه‌خوارها از خانواده خرس هستند. این حیوانات بسیار قوی هستند و یک ضربه محکم و شدید آن‌ها، ممکن است یک جگوار یا تمساح متوسط را از بین ببرد. به هر شکل در بعضی فرهنگ‌ها، مورچه‌خوارها حیوانات وحشی و خطرناکی محسوب می‌شوند که در صورت مشاهده، نباید به آن‌ها نزدیک شد.
5. مورچه‌خوارهای بالغ و بزرگ، بچه‌هایشان را بر پشت کمرشان حمل می‌کنند. این کار نه‌تنها باعث می‌شود که والدین بهتر از فرزندان‌شان مراقبت کنند، بلکه موجب می‌شوند این موجودات عظیم‌الجثه‌تر نشان داده شوند و دیگر حیوانات را بترسانند!
6. متوسط طول قامت مورچه‌خوارهای بالغ حدوداً 2 متر است، که البته قسمت اعظم آن را دم بلندشان تشکیل می‌دهد. مورچه‌خوارها از دُم به عنوان پوششی برای گرم کردن بدن‌شان در شب یا سایه‌بانی در روز استفاده می‌کنند. دُم برای آن‌ها در هنگام خواب مثل یک روانداز است و همچنین به عنوان ابزاری برای استتار و دور ماندن از چشم شکارچی‌ها نیز استفاده می‌شود.
7. مورچه‌خوارها در بین تمام پستانداران کمترین دمای بدن را دارند. دمای بدن آن‌ها تقریباً 32/7 درجه سانتی‌گراد است. همین مسئله باعث می‌شود که این حیوانات از نظر فیزیکی، متابولیسم کمتری داشته باشند و در نتیجه پروتئین و کربوهیدرات کمتری هم مصرف کنند.
8. مورچه‌خوارها از سنین بزرگسالی، بینایی ضعیفی دارند. آن‌ها نمی‌توانند رنگ‌های زیادی را تشخیص بدهند. در عوض، حس بویایی در آن‌ها بسیار قوی است. حس بویایی آن‌ها تقریباً 40 برابر بیشتر از قدرت بویایی انسان تخمین زده شده است!
9. رژیم غذایی مورچه‌خوارهایی که در باغ وحش‌ها نگهداری می‌شوند بر پایه میوه‌ها تعریف شده است. البته یافتن میلیون‌ها مورچه برای خوراک این حیوانات، دردسرهای خاص خودش را دارد زیرا بسیار گران و یافتنش سخت است. در واقع به هیچ عنوان برای باغ وحش‌ها نمی‌صرفد.
10. مورچه‌خوارها به طور منظم استحمام می‌کنند. این کار به داشتن خزهای تمیز که حیوان مورد نظر به آن علاقه‌مند است کمک می‌کند و هم از طرفی همچون یک مکانیسم خنک‌کننده، دمای بدن او را پایین می‌آورد.
11. مورچه‌خوارهای بالغ و غول‌پیکر شناگران بسیار ماهری هستند. آن‌ها می‌توانند کیلومترها شنا کنند، بدون اینکه خسته شوند.
12. صدای مورچه‌خوار مثل شیهه اسب است. آن‌ها همچنین بسیار سریع می‌دوند. حداکثر سرعت یک مورچه‌خوار بالغ تقریباً 49 کیلومتر در ساعت است.
برگردان از thefactsite – مترجم: فاطمه کرمی