شهروندآنلاین: تا پایان نیمه اول جشنواره «دسته دختران» تنها فیلمی بود که به زنان پرداخته بود. آن‌هم فقط به حضور اجتماعی زنان و نه به دغدغه‌هایشان. با اینکه در همین حد هم تحمل نشد و از نگاه بسیاری از اهالی رسانه که بنا به خواست رسانه‌هاشان از هر اتفاق کوچکی نگران و دلواپس می‌شوند، همین حد هم فمینیستی و زن‌سالارانه ارزیابی شد- و به همین دلیل هم زیر سوال رفت.
با این حال جای خالی سینمای زنانه در جشنواره امسال به شدت احساس می‌شود. کمبودی که سال‌های گذشته با حضور کارگردانانی چون تهمینه میلانی و رخشان بنی‌اعتماد و این اواخر هم نرگس آبیار و آیدا پناهنده پر می‌شد، اما امسال جای خالی آن توی ذوق می‌زند.
لادن مستوفی به عنوان بازیگری که همواره دغدغه‌هایی از این جنس داشته، اما، می‌گوید که این کمبود و جای خالی به دلیل ساخته نشدن چنین آثاری نیست، بلکه به این دلیل است که چنین آثاری اگر هم ساخته شوند در نهایت رنگ پرده را نمی‌بینند. مستوفی که امسال با فیلم «برف آخر» در جشنواره بود، می‌گوید بیشتر فیلم‌هایی که این اواخر بازی کرده «یا سانسور شده‌اند و یا اینکه اصلا رنگ پرده را ندیده و اکران نشده‌اند».
بازیگر نقش اصلی زن فیلم «برف آخر» این صحبت‌ها را در حاشیه نشست خبری این فیلم گفته. او درباره دلایل حضورش در این فیلم درباره عاشقانه بالغ یک دامپزشک تنها با زنی به نام رعنا که در زمینه محیط زیست فعالیت دارد، گفته که «جذابیت حضور در نقش رعنا برایم این بود که این فیلم دغدغه‌های بشری و انسانی را در مواجهه با طبیعت و حیوانات به تصویر می‌کشید».
لادن مستوفی درباره کم‌کاریش در سال‌های اخیر هم گفته که «به عنوان یک بازیگر من کم‌کار نیستم. درواقع بازیگری که در سال یکی دو فیلم کار کند کم‌کار نیست. اما مساله آن‌جاست که بیشتر فیلم‌هایی که من در سال‌های اخیر بازی کرده‌ام، یا اکران نشده‌اند، یا درگیر سانسور شده‌اند. مشکلی که تاکنون نفهمیده‌ام تقصیر فیلمسازان است با گروهی که فیلم‌ها را سانسور می‌کنند»!
حضور کم‌رنگ زنان در سینمای یکی دو سال اخیر دیگر دغدغه این روزهای لادن مستوفی است. اینکه امسال در جشنواره در میان بیست و دو فیلم انتخاب شده تنها یک کارگردان زن حضور دارد، از نظر لادن مستوفی «یک چالش جدی» برای سینمای ایران است.
این بازیگر در این زمینه می‌گوید که «امسال علاوه بر حضور تنها یک کارگردان زن در جشنواره، در هیات داوران جشنواره هم جای خانم‌ها خالی است».
او می‌گوید که نمی‌داند این حضور کم‌رنگ یک اتفاق تصادفی است یا عامدانه این تصمیم گرفته شده است: «ولی به هر حال ما عادت کرده‌ایم در یک جامعه مردسالار زندگی کنیم و این اتفاقات هم احتمالا به همین دلیل است. مگر در این کشور زنان در عرصه‌های دیگر توانسته‌اند کرسی‌ها را در دست بگیرند که حالا انتظار داشته باشیم این اتفاق در جشنواره هم بیفتد و برای حضور کم‌رنگ زنان در جشنواره اعتراض کنیم؟ در واقع حضور زنان در جشنواره هم مثل همه جای دیگر زندگی امروز این‌جاست. مثل نبودن خانم‌ها در همه جای دیگر»…