مرگ تیمور لنگ، پایان یک جهانگشای خون‌ریز

شهروند آنلاین| احتمالا داستان فوق را بارها از رادیو شنیده‌اید، یا در مجلات سرگرمی خوانده‌اید و حتماً می‌دانید که آخر داستان نیز با این جمله به پایان می‌رسد که: آن سردار شکست خورده کسی نبود جز تیمور لنگ. اویی که موسس سلسله گورکانیان بود و 617 سال پیش در چنین روزی، برابر 23 بهمن 783 خورشیدی، در 69 سالگی در قزاقستان درگذشت.

منهای ماجرای مورچه سختکوش، شهرت تیمور از فتح خوارزم آغاز شد. او پس از آن خراسان را تسخیر کرد و در پی‌اش گرگان، مازندران، سیستان و هرات را گشود. در سال 777 فارس، بخشی از عراق، لرستان و آذربایجان را گرفت و سلسله جلایریان را منقرض کرد.

تیمور با فتح تمام آسیای مرکزی و غربی، همچنین سرنگون‌کردن جانشینان سلطان محمود غزنوی، توانست امپراتوری خود را بنا ‌کند. او را ازجمله جهانگشایان لایق و بی‌رحم تاریخ لقب داده‌اند که رعبش در گوشه دل دیگر رقبا، گردن‌کشان و مدعیان تاج و تخت ایران جا خوش کرده بود.

چنان که مشهور است، تیمور پس از تصرف شهرهایی که در برابر سپاهیان او مقاومت به خرج می‌دادند، تمامی مردم شهر را از دم تیغ گذرانده و از سرهای بریده مناره می‌ساخت. در واقع آوازه همین خونریزی‌ها باعث می‌شد کسی بعدها فکر مقاومت در برابر سپاه او را به سر خود راه ندهد.

تیمور سال 783 خورشیدی به سمرقند پایتخت امپراتوری‌اش برگشت و در حالی که عزم تسخیر چین را داشت درگذشت. اما هرچه تیمور خونریز و بی‌رحم بود، جانشینان او ادب دوست و هنرپرور از کار درآمدند و با تاسیس سلسله گورکانیان برای حفظ میراث تیمور لنگ بزرگ، موجب بسط و گسترش هنر ایرانی – اسلامی در همه زمینه‌ها، ذیل قلمرو حکومت خود شدند.