تلسکوپ‌های رادیویی زمینی نمی‌توانند به‌طور کامل از منابع فضایی تداخل فرکانس رادیویی مانند ماهواره‌ها و شبکه‌های مخابراتی قمری آینده دوری کنند.
به گزارش « اینجرینینگ»، تلسکوپ‌های رادیویی طوری طراحی می‌شوند که به شکل باورنکردنی حساس باشند. اندازه سیگنال‌های رادیویی نجومی معمولا کوچکتر از اندازه انواع مصنوعی آنها است.
تلسکوپ‌های رادیویی در نواحی دورافتاده‌تری ساخته شده‌اند. یکی از این تلسکوپ‌های رادیویی در دست ساخت، «آرایه کیلومتر مربعی»(SKA) است که در نواحی دورافتاده آفریقای جنوبی و استرالیا ساخته می‌شود. این کار می‌تواند به متوقف‌کردن تداخل فرکانس رادیویی ناشی از منابعی مانند تلفن همراه و ماکروویو کمک کند. در هر حال، تلسکوپ‌های رادیویی زمینی نمی‌توانند به‌طور کامل از منابع فضایی تداخل فرکانس رادیویی مانند ماهواره‌ها و شبکه‌های مخابراتی قمری آینده دوری کنند.
رویای بلندمدت بسیاری از ستاره‌شناسان رادیویی، داشتن یک تلسکوپ رادیویی در سوی دیگر ماه است. امکان محافظت از این تلسکوپ در برابر سیگنال‌های زمین وجود دارد و همچنین تلسکوپ می‌تواند در پایین‌ترین فرکانس‌های رادیویی که معمولا روی زمین، تحت‌تأثیر بخشی از جو موسوم به یونسفر هستند، به اکتشاف بپردازد. اکتشاف در فرکانس‌های پایین رادیویی می‌تواند به بسیاری از سوالات بنیادین در مورد جهان کمک کند، از جمله اینکه زمین در نخستین لحظات پس از وقوع انفجار بزرگ چگونه بوده است.
ناسا به رغم علاقه به این پروژه‌های رادیویی، به مشارکت تجاری خود نیز چشم دارد. نوکیا فقط یکی از ۱۴ شرکت آمریکایی است که ناسا طی مجموعه جدیدی از مشارکت‌ها به ارزش بیش از ۳۷۰میلیون دلار، با آنها کار می‌کند تا پروژه «آرتمیس»(Artemis) را توسعه دهد و تا سال ۲۰۲۴، فضانوردان را به ماه بفرستد.