در شرایطی که خیلی‌ها خواهان آوردن سیستم کمک‌داور ویدیویی به فوتبال هستند، قاضیان لیگ‌برتر از داشتن هدست رادیویی هم محروم هستند!
فوتبال ایران به لحاظ پتانسیل داوری، افراد شایسته زیادی داشته و دارد اما مشکلاتی باعث شده داوران در سال‌های اخیر از جمله در لیگ بیستم تمرکز کافی برای قضاوت در مستطیل سبز نداشته باشند و اکثر تیم‌های لیگ‌برتری از همین اتفاقات متضرر شده و ناراضی هستند.
با بررسی ساده در اکثرا دیدارها تا پایان هفته سیزدهم می‌توان اذعان کرد که در چند بازی با اشتباه مستقیم داور، نتیجه به کلی تغییر یافته، اما سوال اینجاست که چه زمانی این مسائل به پایان می‌رسد؟ واقعا چرا داوران در اکثر بازی‌ها اشتباهات تأثیرگذار دارند؟ در این میان علاوه بر بحث آموزش داوران که موضوعی بسیار مهم و اساسی است، موارد دیگری هم وجود دارند که قابل تأمل هستند.
عدم پرداخت مطالبات داوران و حق‌الزحمه ناچیز در هر قضاوت، یکی از دلایلی است که روی تمرکز داوران و بالارفتن اشتباهات آنها تأثیر می‌گذارد. داوران وسط برای هر قضاوت یک‌میلیون تومان، کمک داوران 500هزار تومان و داور چهارم 200هزار تومان دستمزد دریافت می‌کنند که در این شرایط اقتصادی مبلغ بسیار ناچیزی است. در این بین فدراسیون فوتبال هم 10درصد مالیات از این مبلغ کسر می‌کند.
مشکلات داوران اما به همین‌جا ختم نمی‌شود و دلایل دیگری هم وجود دارد. آنچه در ظاهر دیده می‌شود این است که همه داوران به سیستم ارتباط رادیویی یا هدست‌هایی که به برقراری ارتباط با کمک‌ها کمک می‌کند، مجهز هستند، اما اصل ماجرا چیز دیگری است و فقط 6 گروه داوری این سیستم را دارند. در واقع سایر تیم‌های داوری برای نمایش از آنها استفاده می‌کنند و تجهیزات آنها کامل نیست.
در برخی از بازی‌های لیگ، با توجه به اضافه‌شدن داوران پشت دروازه، برخی از داوران وسط تصمیم می‌گیرند این هدست‌ها را در اختیار داوران پشت دروازه قرار دهند تا کمک داوران، چراکه اعتقاد دارند با کمبود سیستم بهترین راه انتخاب داورانی است که اهمیت بیشتری برای کمک به داور وسط دارد. نکته تأسفبار ماجرا این است که برخی از این سیستم‌ها به خوبی نگهداری نشده‌اند و باعث آسیب‌رسیدن به گوش‌های داوران هم شده است.
حال این سوال پیش می‌آید که چرا داوران فوتبال کشورمان در لیگ‌برتر ابتدایی‌ترین امکانات برای قضاوت در هر مسابقه را در اختیار ندارند؟ رئیس کمیته داوران هم که خود را ملزم به پاسخگویی نمی‌داند و با بی‌تفاوتی سکوت پیشه کرده است.