آشوریان، سریانیها و کلدانیان چهارم ماه نیسان «آکیتو» را جشن میگیرند که مهمترین فستیوال بهاره در میانرودان باستان بوده و تا امروز نیز باقی مانده است. در دوره باستان آغاز هر سال اعتدال بهاری، برابر با آغاز سال نو آشوری بود که با پذیرش تقویم گرگوری به یکم آوریل تغییر یافت. این جشن را با نام باستانی «آکیتو» میشناسند که پس از اتحاد آشور و بابل به خاب نیسان (آغاز بهار) تغییر نام داد و زمان برگزاری آن هم اندکی تغییر کرد.
پیشینه آکیتو به هزاره دوم پیش از میلاد، یعنی اولین سلسه بابلی-آشوری، میرسد و نمادی است از رستاخیز و نوزایی طبیعت. آکیتو یکی از مهمترین اعیاد سومریان، اکدیان، بابلیها و آشوریان بوده و جشنهای آن بیش از 12روز طول میکشید. در این جشنها اقشار مختلف مردم، از مردم عادی تا روحانیون و پادشاهان شرکت میکردند.
نام «آکیتو» از واژهای سومری به معنای «جو» گرفته شدهاست. در ابتدا دو جشن در آغاز هر یک از دو نیم سال تقویم سومری، یکی به هنگام آغاز کاشت جو در پاییز و دیگری به هنگام آغاز برداشت جو در بهار گرفته میشد. این جشن خاستگاه اسطورهای–آئینی نیز داشته و در آیین بابلی به پیروزی مردوک بر تیامات، دوتن از ایزدان بابلی، اختصاص یافته است.
آشوریان که امروزه مسیحی کاتولیک ، پروتستان و ارتدوکس هستند، این آیینهای کهن را حفظ کرده و در حال حاضر این مراسم در بخشهایی از ترکیه، عراق، سوریه و نیز توسط آشوریان ایران در ارومیه، اصفهان، سلماس، کرمانشاه و تهران و نیز آشوری های اروپا و آمریکا و استرالیا برگزار میشود.
آغاز سال 1400 خورشیدی برابر با آغاز سال ۶۷۷1 آشوری-سریانی است.
منبع: NPASYRIA
مترجم: مهرناز الماسی
لینک کوتاه:
https://shahrvandonline.ir/55485
کپی شد