مخاطبانی که آثار روز در حوزه کتاب را دنبال کنند، اندک هستند اما به‌مرور با صداهای ناآشنایی مواجه شدیم که اقدام به تولید کتاب صوتی می‌کردند. هرچند همین اقدامات هم گاهی با واکنش نویسندگان مواجه بود؛ از جمله محمود دولت‌آبادی که در واکنش به تولید کتاب صوتی «جای خالی سلوچ» از علاقه‌مندان آثارش خواهش کرد که اصول کپی‌رایت را مراعات کنند.
شهروند آنلاین: رواج پادکست‌ها در دهه اخیر نشان داد که محتوای صوتی و تصویری را نیز می‌تواند در سبد نیازمندی‌های مخاطبان یافت. هرچند که برخوردهای طنازانه‌ای هم با این قالب صورت گرفت و عده‌ای نوشتند به زودی هر ایرانی یک پادکست تولید خواهد کرد! این وضعیت را درباره تولید کتاب‌های صوتی، البته کمتر از پادکست، می‌دیدیم. به هرحال مخاطبانی که آثار روز در این حوزه را دنبال کنند، اندک هستند اما به مرور با صداهای ناآشنایی مواجه می‌شدیم که اقدام به تولید کتاب صوتی کرده‌اند. هرچند همین اقدامات هم گاهی با واکنش نویسندگان مواجه بود؛ از جمله محمود دولت‌آبادی که در واکنش به تولید کتاب صوتی «جای خالی سلوچ» از علاقه‌مندان آثارش خواهش کرد که اصول کپی‌رایت را مراعات کنند. در سال‌های بعدی ناشران به تدریج به راهی دیگر رفتند؛ اینکه بعضی هنرمندان و چهره‌های سینما و تلویزیون را به خواندن کتاب‌ها ترغیب کنند و از این طریق، مخاطبان را به خرید کتاب‌های صوتی بکشانند. این ماجرا هم تا جایی پیش رفت که شاید حالا بازیگر معروفی پیدا نکنید که حداقل یک‌بار کتاب صوتی نخوانده باشد؛ از شهاب حسینی و حامد بهداد گرفته تا نوید محمدزاده. هرچند شنیدن صدای بعضی از چهره‌های بازیگری در این حوزه جذابیت‌هایی داشت اما عموم آنها به دلایل مختلف اصولا قادر به روایت‌کردن نبودند؛ یا کتاب را با نمایشنامه‌خوانی اشتباه می‌گرفتند یا شبیه سخنگویی بی‌فراز و نشیب آن را یکدست می‌خواندند. برای همین شاید بهترین نوع تولید کتاب صوتی همراه‌کردن گویندگان حرفه‌ای رادیو باشد و یا استفاده از صدای مؤلفان و مترجمانی که آثارشان با نوع خوانش آنها همخوانی داشته باشد. به همین دلیل عادل فردوسی‌پور برای کتاب‌هایی نظیر «فوتبال علیه دشمن» که خودش نیز آن را ترجمه کرده بود، گزینه مناسبی به نظر می‌رسید. همین امر هم اتفاق افتاد و این کتاب با صدای عادل منتشر شد. هرچند حالا خبر رسیده کتاب دوم از همین نویسنده نیز که با ترجمه عادل منتشر شده بود، به کتاب صوتی تبدیل شده؛ «هنر خوب زندگی‌کردن».
فردوسی‌پور این کتاب را سال 97 منتشر کرد؛ کتابی از رولف دوبلی که کارآفرین و دکتری فلسفه اقتصاد از دانشگاه سنت گالن سوییس است. فردوسی‌پور بعد از «هنر خوب زندگی‌کردن»، کتاب «پیگیر اخبار نباشید» را هم از این نویسنده ترجمه و منتشر کرد. هرچند پیشتر «هنر شفاف اندیشیدن» را نیز از این نویسنده منتشر کرده بود. اما درباره کتاب «هنر خوب زندگی‌کردن» بد نیست نگاهی به صحبت‌های گرهارد شرودر، صدر اعظم سابق آلمان کنیم. او درباره این کتاب می‌گوید: «رولف دوبلی، قلمی رسا، هوشمند و متقاعد‌کننده دارد.» این جمله در واقع صرفا یک کامنت تبلیغاتی از سوی یک رجل سیاسی مشهور نیست بلکه واقعیت نگاه و رویکرد نویسنده‌ای را نشان می‌دهد که صمیمانه و در عین حال اندیشمندانه تلاش کرده تجربیات خود از زندگی را در اختیار خواننده قرار دهد. گستره دانش عمومی رولف دوبلی در کنار مهارت روایت نویسنده این کتاب را هم به پیشنهادی فوق‌العاده برای تمام مردم تبدیل کرده است. دوبلی در این کتاب مثل «هنر شفاف اندیشیدن»، در نوشتارهایی کوتاه به نتایجی منطقی رسیده. او این‌بار در 52 فصل سعی می‌کند نگاه خواننده را نسبت به زندگی تغییر بدهد. عادل فردوسی‌پور با مقدمه‌ای امیدوارکننده کتاب را شروع می‌کند تا پیش‌گفتار رولف دوبلی معنایی دوباره پیدا کند و به فصل‌هایی خوانندنی و تأثیرگذار برسد: «یک‌نفر از شما درخواست یک لطف کوچک کرده. چقدر پیش می‌آید که بدون ذره‌ای تأمل به او بله بگویید؟ چقدر پیش می‌آید که جواب رد بدهید؟ چقدر پیش می‌آید که بعداً به خاطر قبول آن خودتان را سرزنش کنید؟ و چقدر پیش می‌آید که از نه گفتن پشیمان شوید؟ وقتی که چندسال قبل، آمار خودم را در پاسخ به سوال‌ها جمع می‌زدم، متوجه شدم که خیلی زیاد پیش می‌آید که پاسخ مثبت بدهم… نیتم این بود که به طرف مقابلم لطفی کرده باشم اما دست آخر به خودم لطمه می‌زدم. این «مرضِ راضی کردن» از کجا می‌آید؟»