سرمای هوا در بهار و محدودیت‌های کرونایی، گردشگران خارجی را از سواحل بالتیک در سوئد دور نگه داشته است، اما زیر دریا نیز منظره زیبایی منتظر گردشگران نیست. گرمایش زمین، اثرات کودهای کشاورزی و فاضلاب، باعث به وجود آمدن مناطق بدون اکسیژن در دریای بالتیک شده است که به نام «مناطق مرده» شناخته می‌شوند.
این مناطق، بزرگ‌ترین «مناطق مرده» تولید انسان بوده و حدود ۷۰هزار کیلومتر مربع وسعت دارند و باعث افزایش گرمایش زمین با سرعت زیاد می‌شوند. متأسفانه افزایش وسعت مناطق مرده فقط منحصر به بالتیک نبوده و مشکلی جهانی است و در طی نیم‌قرن گذشته میلیون‌ها کیلومتر مربع افزایش یافته است. این مناطق مرده گاهی به صورت نقاطی در نزدیکی خط ساحلی بوده که بر حسب فصل اکسیژن گرفته یا از دست می‌دهند یا در میانه دریا هستند که دائمی‌تر بوده، منطقه وسیع‌تری را پوشش داده و با افزایش عمق آب بدتر نیز می‌شوند.
دریاهایی نظیر دریای بالتیک، با جذب گرمای شدید و دی‌اکسیدکربن، شبیه یک عایق در برابر تغییرات اقلیمی عمل می‌کنند.
اما آزمایش‌ها نشان داده که با گرم‌شدن آب سطح دریا و تبخیر آن، اکسیژن اتمسفر دیگر نمی‌تواند به لایه‌های زیرین رسیده و در نتیجه مناطق مرده ایجاد می‌شوند. در نتیجه کف دریا که باید پوشیده از گیاهان و گونه‌های دریایی باشد، خالی شده است.
به همین دلیل است که گاهی موج‌ها حجم عظیمی از ماهی‌های مرده را به ساحل می‌آورند. راه‌حل‌های مختلفی برای حل این معضل امتحان شده است؛ از جمله ماشین‌هایی که با انرژی موج‌ها کار کرده و اکسیژن را به درون آب دریا پمپاژ می‌کنند.
اما راه دیگر تالاب‌هایی هستند که آب را مدت طولانی‌تری در سطح زمین نگه داشته و گیاهان تالاب کودها و آلوده‌کننده‌ها را پیش از رسیدن به دریا جذب کرده و از تشکیل جلبک در بالتیک جلوگیری می‌کنند.
اخیرا در اقیانوس هند، علفزارهای دریایی به وسعت کشور سوییس پیدا شده که دی‌اکسیدکربن را جذب کرده و پناهگاه گونه‌های دریایی بی‌شماری است.
اما با شواهد موجود مبنی بر کم‌شدن وسعت این علفزارها، امید چندانی برای کاهش ایجاد مناطق مرده در دریاها و کم‌شدن مداوم حجم اکسیژن در اقیانوس‌ها وجود ندارد. حجم اکسیژن از دست رفته در طی ۷۰سال گذشته بالغ بر ۷۷میلیارد تُن بوده است.
مترجم: مهرناز الماسی
منبع: Aljazeera
لینک کوتاه:
https://shahrvandonline.ir/63533
کپی شد