آخرین وصیتنامه عدی التمیمی، شهید جوان فلسطینی، برای جوانی به سن‌وسال او بسیار پخته به نظر می‌رسد؛ وصیتنامه‌ای که پس از عبور از سد نیروهای امنیتی اسراییل که خود را ارتشی شکست‌ناپذیر می‌دانند،
به گزارش خبرنگار شهروندآنلاین؛ نوشته بود: «عملیات من در شعفاط فقط قطره‌ای از این دریای مقاومت است. می‌دانم که دیر یا زود شهید خواهم شد و می‌دانم که با این عملیات فلسطین را آزاد نکرده‌ام. اما من این عملیات را با یک هدف در ذهنم اجرا کردم و آن بسیج‌کردن هزاران جوان مانند خودم بود برای اینکه سلاح به دست گیرند.»
موهایی که برای التمیمی تراشیده شد
تلاش‌های این جوان به افسانه شبیه بود. التمیمی موفق شد از سد ایستگاه بازرسی شعفاط در شمال اورشلیم (بیت‌المقدس) و سربازان اسراییلی که فلسطینیان را برای ساعت‌ها مجبور به ایستادن در صف‌های طولانی برای عبور کرده و آنها را مورد تمسخر قرار می‌دهند، عبور کند. غرور و کرامت التمیمی به او اجازه نمی‌داد که بیش از این تحت حس حقارتی که ارمغان اشغال فلسطین توسط ارتشی بی‌رحم بود، زندگی کند. پس اسلحه‌اش را به سمت سربازان اسراییلی نشانه گرفته، یکی از آنها را کشته و سه نفر دیگر را زخمی کرده و به طرز معجزه‌آسایی توانست فرار کند. سران رژیم اشغالی از خشم دیوانه شدند و به مدت 12 روز به‌دنبال مردی جوان با سری تراشیده بودند که به تنهایی به گروهی بزرگ از سربازان اسراییلی حمله کرده بود. اردوگاه پناهجویان شعفاط و مناطق اطراف آن تحت محاصره شدید قرار گرفت. مردان جوان فلسطینی برای اعلام همبستگی با التمیمی موی سر خود را تراشیدند و آرایشگران مردانه نیز برای این کار پولی دریافت نمی‌کردند. آنها دوربین‌های مداربسته کنترل شهروندان را آتش زده و برای گمراه‌کردن سرویس اطلاعاتی اسراییل از نام التمیمی در پیامک‌ها و تماس‌های خود استفاده می‌کردند.
راه مقاومت ادامه دارد
اما عدی التمیمی خود را پنهان نکرد. او اسراییلی‌ها را تعقیب کرده و دوباره در نزدیکی شهرک غیرقانونی صهیونیست‌نشین «معالیه ادومیم» در شرق قدس اشغالی به آنها حمله کرد. او یک افسر امنیتی اسراییلی را زخمی کرده و تا آخرین نفس و آخرین گلوله اسلحه‌اش با شهامتی مثال‌زدنی با سربازان تا دندان مسلح اسراییلی جنگید.
ویدیوهای آنلاین که پس از شهادتش منتشر شده، نشان می‌دهد که التمیمی با وجود بارش بی‌امان گلوله‌ها از همه سو همچنان به شلیک‌کردن ادامه می‌دهد. هنگامی که اسلحه‌اش خالی شده و داشت مجددا آن را پر می‌کرد، از ناحیه صورت مورد اصابت گلوله قرار گرفت. با آخرین نفس خود او در زمره شهیدان قهرمان فلسطینی قرار گرفت که زیر بار حقارت اشغالگرانی که سرزمین مادری آنها را گرفته‌اند نرفتند؛ شهیدانی که تعداد آنها در تاریخ مقاومت فلسطینیان و تلاش آنها برای آزادی مدام رو به افزایش است. مقاومتی که جهان قانونی‌بودن آن را از یاد برده است و وقایع را فقط از لنز نفرت‌انگیز صهیونیست‌ها می‌بیند؛ که سرکوبگر را قربانی و قربانیان واقعی را شیطان‌صفت جلوه می‌دهد. با جهانی ریاکار و بدون وجدان و پایبندی به اخلاقیات مواجه هستیم. هزاران فلسطینی به خانه التمیمی رفتند تا به او و خانوادهاش ادای احترام کنند؛ غرور و اندوه با هم درآمیخته بود. آنها دوباره پیمان بستند که راه عدی و دیگر شهیدان پیش از او در راه مقاومت را تا آزادی فلسطین ادامه دهند.
گلدا مئیر، نخست‌وزیر پیشین اسراییل گفته بود که نسل قدیم فلسطینیان خواهند مرد و نسل جدید فراموش خواهند کرد. او اشتباه می‌کرد. نه عدی و نه دیگر جوانان فلسطینی که امروز برای احقاق حق خود مقاومت می‌کنند دوران پیش از روز نکبت، سالگرد بیرون راندن صدها هزار فلسطینی و تشکیل اسراییل در 24 اردیبهشت 1327 را به چشم ندیده‌اند. آنها برای به یاد آوردن مذاکراتی که به پیمان‌های فاجعه‌بار اسلو بین اسراییل و سازمان آزادی‌بخش فلسطین منجر شد بیش از حد جوان هستند، اما مجبور شده‌اند با پیامدهای مخرب این توافقنامه‌ها زندگی کنند. پیرترها کلید خانه‌هایی که توسط صهیونیست‌ها از آنها رانده شده بودند، نگه داشته و آنها را همراه با خاطرات خود به نسل جوان سپرده‌اند، تا مطمئن شوند که هرگز فراموش نمی‌شوند. این فرآیند تا زمانی که فلسطین از رودخانه تا کرانه دریا آزاد شود، ادامه خواهد یافت. اگر صهیونیست‌ها گمان می‌کنند که در سرزمین دزدیده‌شده از فلسطینیان در امان خواهند بود، فقط خود را فریب می‌دهند.
نفوذ به قلب اسرائیل
نه عدی التمیمی و نه هیچ یک از پنج جنگجوی غیرنظامی که چند ماه پیش در چندین شهر مهم اسراییل از جمله تلاویو دست به اجرای عملیات زدند، به هیچ یک از گروه‌های مقاومت در فلسطین وابسته نبودند. جنگجویان 14 اسراییلی را کشته و دستکم 20 نفر دیگر را زخمی کردند. آنها دقیقا به این دلیل که عضو هیچ گروه یا جنبش مقاومتی بزرگ‌تری نبودند، موفق شدند به قلب سرزمین اشغالی نفوذ کرده و سیستم امنیتی اسراییل را بی‌اثر کنند. ابتکار این افراد یادآور اولین انتفاضه فلسطین است، زیرا نقاطی از سرزمین فلسطین را هدف قرار دادند که در سال 1948 اشغال شده و اسراییل گمان می‌کرد که این نقاط در حیطه مرزهای امن قلمرویش قرار دارد.
جالب توجه است که این جنگجویان از سلاح‌های اتوماتیک استفاده کردند، نه جلیقه‌های انفجاری که در گذشته استفاده می‌شد که نشان می‌دهد در زمره حملات انتحاری فکرنشده نبودند. هدف حملات سربازان در حال خدمت، نیروهای پلیس و نگهبانان مرزی بود، اگرچه که تمام اسراییلی‌ها دارای اسلحه بوده و به‌عنوان بخشی از خدمت سربازی اجباری خود نیروی ذخیره محسوب می‌شوند.
روبان های قرمز، نماداتحاد
در ظلمات دنیای عرب، از فلسطین نور ساطع می‌شود؛ از بیت‌المقدس تا کرانه باختری، از شعفاط تا جنین و نابلس که همچنان برای دستگیری اعضای گروه عرین الاسود که اعضای آن مسئول بسیاری از عملیات هستند، توسط نیروهای اسراییلی محاصره شده‌اند. ما شاهد نوع جدیدی از گروه مقاومت بدون یک رهبر رسمی هستیم که اعضای آن روبان قرمز به لوله‌های تفنگ خود می‌بندند که نماد اتحاد آنها در میان فلسطینیان باشد. این فلسطینیان جوان تلاش برای آزادی ملی را دوباره زنده کرده‌اند و به مذاکرات بازنده و بی‌پایان سیاسی علاقه‌ای ندارند.
قلب فلسطین هنوز زنده است و با آزادی می‌تپد، هنوز مانند رهبرانش پیر و به دشمنان صهیونیستش تسلیم نشده است. به جای آن جوانانش مصمم هستند که برای آزادسازی سرزمین خود بجنگند، راه آنها، راه متفاوتی است. آنها امثال سازمان فتح و جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین را که پس از امضای توافقنامه‌های سیاسی و امنیتی به حاشیه رانده شده‌اند، ننگ خوانده و معتقدند که نیروهای امنیتی فلسطین فقط برای دفاع از اسراییل و مقاصد اشغالی آن به کار می‌روند. بنابراین واضح است که جوانان فلسطینی آماده هستند تا آخرین وصیت عدی التمیمی را اجرا کنند؛ مقاومت ادامه خواهد یافت. التمیمی، شاید ناخواسته، به نماد اتفاقی که شاید انتفاضه سوم باشد، بدل شده است. صهیونیست‌ها در اسراییل و خارج آن، از این اتفاق می‌ترسند، زیرا می‌دانند که به چه معناست. سربازان و نیروهای پلیس در سراسر کرانه باختری از آنها محافظت نخواهند کرد. افسران بلندپایه ارتش، با فرستادن 55درصد از نیروهای زمینی خود به سرزمین اشغالی برای مقابله با جوانان فلسطینی از ترس یک انتفاضه جدید، عملا به این ترس اعتراف کرده‌اند. علاوه بر این، شرکای آنها در رام‌الله از آنها محافظت نخواهند کرد، زیرا آنچه شاهد آن هستیم یک انتفاضه جوان و خودجوش است که هیچ رهبر مشخصی ندارد که مجبور شود تحت فشارهای نظامی یا سازمان‌های اقتصادی در درون یا بیرون فلسطین اشغالی سر خم کند. آنها ادامه‌دهنده راه گروه‌های مقاومت فلسطین و تجسم اتحاد ملی شرافتمندانه‌ای هستند که بر میراث مقاومت تمرکز دارد، نه میراث نفرین‌شده پیمان‌های اسلو که لکه ننگ بی‌آبرویی را بر تاریخ مردمان مصمم فلسطین بر جای گذاشته‌اند.
مترجم: مهرناز الماسی
منبع: Middle East Monitor