بازارهای خاموش کرانه باختری در ایام همهگیری + تصاویر
وقتی بیم و امید در کنار هم قرار میگیرند
بازگشت به روال گذشته با هدف عادیسازی به کنترل ویروس کرونا به وسیله مقامات فلسطینی بستگی دارد؛ طبق تحقیقات کمیته بینالمللی صلیب سرخ از مردم فلسطین، رعایت تمهیدات پیشگیرانه در کرانه باختری به طور قابل ملاحظهای از غزه و شرق اورشلیم کمتر است. در ماه ژوئن، طبق گزارشها 28درصد ماسک نمیزدند، 22درصد گفتند که از حضور در اماکن شلوغ پرهیز نمیکنند و 21درصد در حین بیماری در منزل نماندهاند.
با شروع موج دوم کووید-19 در کرانه باختری، هیاهو و بازارهای شهرهای بزرگ آن در سکوت فرو رفتهاند. در نابلس، الخلیل و بیتاللحم مغازهداران نگران مغازههای خالی خود را باز نگه میدارند در حالی که در دو راهی بیرحمانهای گیر افتادهاند: تنها با باز نگهداشتن مغازههایشان شانس بازسازی کسبوکارشان را دارند، با این حال هر روز که درهای مغازههایشان را باز میکنند، پول هزینه میکنند.
یاسر صبحا، فروشنده لبنیات در شهر قدیمی نابلس، چند دهه در این شغل مشغول به کار بوده است. او هرگز چنین بحران اقتصادی را ندیده است. او میگوید: «انگار شهرمان در محاصره است. آمدوشد بسیار محدود شده و ترس از شیوع ویروس کرونا همه جا هست.»
احمد الشخشیر، مرد جوانی که مالک یک مغازه فروش پنیر و زیتون است، از امید میگوید که «زندگی در نابلس به حالت عادی بازخواهد گشت و اینکه صدای بازرگانان و عابران سکوت اجباری شهر را در هم خواهد شکست.»
احمد تنها کسی نیست که امیدوار است. سامی خامس که مخارجش از درآمدش بسیار بیشتر است، حضور گردشگران برای بازدید از کلیسای مسیحی مهد (در سالهای قبل) را به خاطر میآورد. نوشیدن قهوه با سامی که فروشنده قهوه است، تقریبا یک آیین عبوری برای بازدیدکنندگان از شهر بود. اما صدای سامی که صدا میزد «چای… قهوه» دیگر در خیابان کلیسای مهد همچون گذشته طنینانداز نیست. دیگر گردشگری برای شنیدن آن وجود ندارد.
در همان نزدیکی، مرد کهنسالی در حال فروش اجناس دیگری در نزدیکی کلیسای مهد است. هر روز، او دکه خود را بر پا میکند اما فروشی ندارد. او میگوید: «این دکه تنها امیدی است که برای من باقی مانده که آینده روزهای بهتری برای من خواهد داشت.»
توقف دادوستد تسلیمشدن است، اما هنگامی که کسبوکار کساد است این کار خیلی سخت خواهد بود. در نانوایی حاج ابو اسامه در نابلس، روزانه حدود پنج کیسه آرد برای پخت نان مصرف میشد. اکنون بیشتر از نیم یا دوسوم یک کیسه مصرف ندارند. این در حالی است که روزی پنج خانواده به این نانوایی وابسته است.
واضح است پیش از آنکه کرانه باختری به هیاهو و شلوغی که به آن معروف بود، برگردد و صاحبان کسبوکارهای کوچک بتوانند یک بار دیگر با آرامش بخوابند، کارهای زیادی برای انجامدادن وجود دارد
در شهر باستانی اورشلیم نیز داستانی مشابه در جریان است. ولید نعیم، صاحب جوان یک مغازه سوغاتیفروشی، میگوید که او «دیگر به یاد نمی آورد» که بازار پیش از این همهگیری چه شکلی بود. «من تنها برای اینکه تهویهای صورت گیرد در مغازه را باز میکنم، زیرا در کل آمد و شد خیلی محدود است و هیچ گردشگری وجود ندارد.» او بهشدت امیدوار است که این وضعیت بعد از پایان سال ادامه نیابد.
البته کسبوکار بد پیامدهای بد هم به همراه دارد. فتحی الجبرینی به عنوان یک فروشنده غذا در شهر قدیمی الخلیل، در کنار مسجد الابراهیمی فعالیت میکند. حاج فتحی میگوید: «هر ماه، من هزینه های درمان دارم که به 500 شِکِل (واحد پول رژیم صهیونیستی) میرسد و الان ما به دلیل ویروس کرونا بیشتر از 10 شکل درآمد نداریم.»
بازگشت به روال گذشته با هدف عادیسازی، به تحت کنترل درآوردن ویروس کرونا به وسیله مقامات فلسطینی بستگی دارد. طبق تحقیقات کمیته بینالمللی صلیب سرخ از مردم فلسطین، رعایت تمهیدات پیشگیرانه در کرانه باختری به طرز قابل ملاحظهای از غزه و شرق اورشلیم کمتر است. در ماه ژوئن، طبق گزارشها 28درصد ماسک نمیزدند، 22درصد گفتند که از حضور در اماکن شلوغ پرهیز نمیکنند و 21درصد در حین بیماری در منزل نماندهاند.
واضح است پیش از آنکه کرانه باختری به هیاهو و شلوغی که به آن معروف بود، برگردد و صاحبان کسبوکارهای کوچک بتوانند یک بار دیگر با آرامش بخوابند، کارهای زیادی برای انجامدادن وجود دارد.