در معبدی در آندهارا پرادش در جنوب هند، زنان و مردان و کودکان منتظرند تا موهای خود را تراشیده و به خدایان معبد هدیه کنند، سنتی کهن که نمادی است از پاکی، مبارزه با نفس و خودخواهی، آیینی مذهبی به قدمت هزاران سال. آنها موهای خود را نذر سلامتی عزیزان، حل مشکلات و یا دیگر آرزوهای قلبی خود کرده و این زیباترین نشانه زیبایی خود را به معبد و خدایان می‌بخشند. اما بسیاری از این زنان و مردان نمی‌دانند که موهایی که به رایگان نذر معابد شده فروخته می‌شود و صنعتی چند میلیون دلاری را برای هندوستان و معابدش به ارمغان می‌آورد؛ صادرات موی طبیعی انسان.
به گزارش خبرنگار شهروندآنلاین؛ در معبدی در آندهارا پرادش در جنوب هند، زنان و مردان و کودکان منتظرند تا موهای خود را تراشیده و به خدایان معبد هدیه کنند، سنتی کهن که نمادی است از پاکی، مبارزه با نفس و خودخواهی، آیینی مذهبی به قدمت هزاران سال. آنها موهای خود را نذر سلامتی عزیزان، حل مشکلات و یا دیگر آرزوهای قلبی خود کرده و این زیباترین نشانه زیبایی خود را به معبد و خدایان می‌بخشند. اما بسیاری از این زنان و مردان نمی‌دانند که موهایی که به رایگان نذر معابد شده فروخته می‌شود و صنعتی چند میلیون دلاری را برای هندوستان و معابدش به ارمغان می‌آورد؛ صادرات موی طبیعی انسان.
پس از تراشیده شدن، سفر موهای نذری آغاز می‌شود. موهای جمع‌آوری شده ابتدا باید مرتب شود. موهای سفید و شپش‌ها جدا شده و سپس مو شانه و دسته‌بندی و شستشو می‌شود. اغلب این موهای دسته شده به چین فرستاده می‌شود تا در اردوگاه‌های کار اجباری در شین‌جیانگ به کلاه‌گیس و اکستنشن مو تبدیل شود. این موها از هند و چین به اروپا و آمریکا صادر شده و به قیمت‌های بالا تا هزاران دلار یا یورو به فروش می‌رسند.
بعضی از زنان هندی از اینکه موهایشان باعث خوشحالی و زیبایی زنان در دیگر نقاط جهان می‌شود خوشحالند و برخی دیگر آن را سوءاستفاده می‌دانند. اما معابد و شرکت‌های صادر کننده مو می‌گویند که پول حاصل از فروش این موها به مصارف خیریه از جمله غذا دادن به فقرا و اداره دانشگاه‌ها و بیمارستان‌ها می‌رسد. در زمان‌های قدیم این موها دور ریخته می‌شد. اما هم اکنون می‌توانند برای کمک به اقتصاد جامعه مورد استفاده قرار گیرند. اگر این موها به فروش نرسند از بین رفته و سودی برای جامعه ندارند.
اما همه زنان موی خود را نذر معبد نمی‌کنند. بعضی از آنها موهای خود را برای کسب درآمد به مبلغی ناچیز می‌فروشند که اغلب بر حسب وزن خریداری می‌شود. بیشتر زنان در مناطق روستانشین هندوستان هرگز از مواد شیمیایی و رنگ مو استفاده نکرده و موهای بلند، طبیعی و ابریشمین آنها به نسبت سایر موها قیمت بالاتری دارند. این موها پس از فراوری در صنعت ساخت موی مصنوعی به صورت کلاه‌گیس یا اکستنشن مو با قیمت‌های بالا در غرب به فروش رسیده و در سالن‌های آرایش و پیرایش غرب طرفدار فراوان دارند.
موهای کوتاه مردان اغلب برای درون آستر پالتوها و یا تهیه پروتئین ال-سیستئین، ماده‌ای خام که در محصولاتی نظیر غذای نوزاد و یا کیک دونات استفاده می‌شود، کاربرد دارد.
امروزه موهایی که سفر خود را از معابد یا خانه‌های فقیرانه هند آغاز می‌کنند صادراتی به ارزش 14.3 میلیون دلار در سال را برای اقتصاد هندوستان به همراه دارند. هندوستان پس از هنگ‌کنگ در رتبه دوم از جهت صادرات مو در جهان قرار دارد.
گزارش: مهرناز الماسی