طی سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ تعداد زیادی از دختران زیر ۱۸ در هندوستان وادار به ازدواج شدند که پاندمی کرونا نیز به این امر دامن زد.
پلیس هندوستان در قالب قانونی جدید به تازگی تصمیم به دستگیری مردانی گرفته که با دختران زیر ۱۸سال ازدواج کرده‌اند.
اما دستگیری ناگهانی و زندانی کردن این مردان، که از خانواده‌های فقیر و اغلب تنها نان‌آور خانواده هستند، باعث شده که والدین، همسر و فرزندان آنها بدون درآمد رها شوند که اغلب بی‌سواد و کم‌سواد بوده و به جز خانه‌داری و بچه‌داری کار دیگری بلد نیستند.
به گزارش خبرنگار شهروندآنلاین؛ طی سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ تعداد زیادی از دختران زیر ۱۸ در هندوستان وادار به ازدواج شدند که پاندمی کرونا نیز به این امر دامن زد. در بنگال غربی، بِهار و تریپورا بیش از ۴۰ درصد زنان بین ۲۰ تا ۲۴ سال پیش از آنکه ۱۸ ساله شوند وادار به ازدواج شدند که از میانگین کشوری بالاتر است.
جارکند با ۳۲/۲ درصد و آسام با ۳۱/۸ درصد، نیز نرخ بالای کودک-همسری را دارند. آمارها نشان می‌دهد که ۶۵/۸ درصد دختران بین ۱۵ تا ۱۹ سال کم‌خونی دارند که در نتیجه باعث افزایش آمار مرگ مادر نوجوان و کودکش می‌شود.
اما راه‌حل هندوستان برای کاهش کودک-همسری چه بوده است؟
بر اساس آمار سازمان سلامت خانواده هندوستان، دخترانی که فقط تحصیلات ابتدایی داشته و یا فاقد آن بودند بیشتر در معرض کودک-همسری قرار دارند. فقر، عدم وجود زیرساخت‌های مناسب شهری و اجتماعی و اعتقاد به عرف‌های اجتماعی واپس‌گرا از جمله علل تداوم ازدواج اجباری کودکان هستند.
پلیس هندوستان به تازگی تصمیم به دستگیری مردانی گرفته که با دختران زیر ۱۸سال ازدواج کرده‌اند. بسیاری از این مردان سال‌ها پیش با این دختران ازدواج کرده و اطلاعی از قانون ممنوعیت ازدواج با دختران زیر ۱۸ سال نداشته و یا ازدواج با دختران زیر ۱۸ سال، علی رغم قانون مصوب، از جمله رسوم و عرف منطقه محل زندگی آنها محسوب شده و اجرا می‌شود.
دستگیری ناگهانی و زندانی کردن این مردان، که از خانواده‌های فقیر و اغلب تنها نان‌آور خانواده هستند، باعث شده که والدین، همسر و فرزندان آنها بدون درآمد رها شوند که اغلب بی‌سواد و کم‌سواد بوده و به جز خانه‌داری و بچه‌داری کار دیگری بلد نیستند.
اگرچه این دستگیری‌ها و حکم چند سال زندان برای توقف کودک-همسری و جلوگیری از افزایش نرخ مرگ و میر در میان مادران نوجوان انجام شده است، اما به نظر می‌رسد روش چندان کارآمدی نیست و همچنان ازدواج کودکان در مناطق فقیرنشین ادامه دارد.
آیا این دستگیری‌ها و قوانینی نظیر ممنوعیت ازدواج برای دختران زیر ۱۸ سال و یا حتی افزایش سن قانونی ازدواج دختران به ۲۱ سال برای توقف کودک-همسری کافی است؟
متخصصان معتقدند از بین بردن فقر، تحصیلات و آموزش بهتر، ایجاد و بهبود تسهیلات و زیرساخت‌های شهری برای کودکان، افزایش آگاهی اجتماعی نسبت به سلامت، تغذیه، عرف‌های اجتماعی واپس‌گرا و عدم برابری اجتماعی می‌تواند در کاهش نرخ ازدواج کودکان تأثیرگذار باشد.
مشکل کودک-همسری فقط به هندوستان اختصاص نداشته و مشکلی جهانی است. بنگلادش، برزیل، اتیوپی، هندوستان و نیجریه نیمی از آمار ازدواج کودکان را تشکیل می‌دهند.
به گفته یونیسف، تعداد دخترانی که در کودکی وادار به ازدواج می‌شوند حدود ۱۲ میلیون نفر در سال است که اگر متوقف نشود تا سال ۲۰۳۰ حدود ۱۵۰ میلیون کودک زیر ۱۸ سال به این آمار اضافه خواهد شد. یونیسف مصمم است که تا سال ۲۰۳۰ ازدواج کودکان را کاملاً متوقف کند. این سازمان می‌گوید در این زمینه پیشرفت‌هایی داشته که متأسفانه پایدار نبوده‌اند.
گزارش: مهرناز الماسی