به نظر می‌رسد که مسأله حضور زنان در ورزشگاه‌ها کم‌کم درحال تبدیل شدن به یک موضوع مهم و محوری است. البته برخی از افراد این مسأله را حاشیه‌ای و خیلی فرعی دانسته و زنان را دارای مسائل بسیار مهم و با اولویت بالاتری می‌دانند. بدون تردید مسائل دیگر مثل فقر، بیکاری، رواج فحشا، اعتیاد، تأخیر در ازدواج و امثال آنها هم بسیار مهم هستند، ولی هیچ‌کدام از اینها نمی‌توانند موجب فراموشی و نادیده گرفتن حق حضور زنان در ورزشگاه‌ها شوند. فارغ از این نکته بد نیست ببینیم در اصل چرا این مسأله به وجود آمده است؟
اگر دقت کنیم، متوجه می‌شویم که محوری‌ترین علت مخالفت با حضور زنان در ورزشگاه‌ها به فضای عمومی ورزشگاه‌ها مربوط می‌شود که به‌طور ویژه در مسابقات فوتبال از کلمات رکیک و حرکات زشت زیاد استفاده می‌شود و طبیعی است که بسیاری از مسئولان حتی آنان که صادقانه در پی دفاع از حق حضور زنان در ورزشگاه‌ها هستند، راضی به این حضور نشوند. گو اینکه منع حضور زنان مجوز قانونی هم ندارد. آخرین نمونه از این نوع، اظهارنظر متناقض رئیس دفتر رئیس‌جمهوری با سخنان سخنگوی دولت است که اولی شرط حضور زنان را اصلاح فضای عمومی ورزشگاه‌ها دانسته، ولی دومی آن را به‌طورکلی قابل دفاع اعلام کرده بود. به نظر می‌رسد این توجیه در مخالفت با حضور زنان در ورزشگاه‌ها تا حدی مقبول می‌افتد، زیرا در برخی از مسابقات ورزشی که این نوع رفتارها وجود ندارد یا کم است، زنان اجازه حضور پیدا می‌کنند.
بنابراین مسأله اصلی این است که چرا فضای ورزشگاه‌های ایران تا این حد بی‌ادبانه و زشت است؟ به نظر می‌رسد که عدم حضور زنان در ورزشگاه‌ها ناشی از ضعف و ناتوانی یا حتی وجود دست‌های آشکار در مدیران مرتبط با فوتبال است. فرض کنید زنان معترض به این منع و تبعیض نباشند، آیا مسئولان ذیربط نباید این فضا را درست کنند؟ قطعا وظیفه دارند، ولی چرا این کار را انجام نمی‌دهند؟ یا نمی‌خواهند یا نمی‌توانند؟
به نظر می‌رسد که ساختار ورزش به‌ویژه فوتبال کشور با چنین فضایی هماهنگی و انطباق پیدا کرده است. این فضا و این ساختار با یکدیگر بده‌بستانی پایان‌ناپذیر دارند. ریشه این مشکلات در ساختار مدیریتی ورزش فوتبال است. اگر فضای ورزشگاه‌ها این قدر زشت است که زنان نمی‌توانند در آن حاضر شوند و حتی بسیاری از مردان هم از حضور در این فضای آلوده پرهیز می‌کنند، پس چرا این مسأله در فضای عمومی مطرح نمی‌شود؟ چرا رسانه‌ها به این موضوع نمی‌پردازند؟ چرا مسأله را مسکوت می‌گذارند و چرا آن را جزیی از طبیعت فوتبال می‌دانند؟ کدام کشور است که چنین فضای آلوده‌ای را در ورزشگاه‌های خود تجربه کند؟ اگر یک مسئول، حضور زنان را مشروط به بهبود فضای عمومی ورزشگاه‌ها می‌دانند به این معنی است که در طی سال‌های گذشته کارهایی برای اصلاح این فضا باید انجام می‌شده و نشده است.
شاید بپرسیم که چه کار می‌توان کرد؟ همان کارهایی که در همه جای دنیا مرسوم است. کارهایی که از یک فدراسیون مقتدر و سالم انتظار می‌رود. فدراسیونی که نمی‌تواند یک فوتبالیست فحاش که به تماشاگران با علامت دست فحاشی می‌کند را مجازات کند، حتما نه یک جایش که همه جایش اشکال دارد که قادر به چنین کاری نیست. چنین مدیریتی قادر به کوچکترین اصلاح در رفتار تماشاگران نخواهد بود. پیش از اینکه مانع حضور زنان در این ورزشگاه‌ها شویم، باید از حضور مردان نیز ممانعت کرد.