وحید میرزایی
حقیقتا در سال جدید مسئولان طوری برنامهریزی و مدیریت کردهاند که هرچه جلوتر میرویم، انگار عقبتر میرویم. هرچه در جهت پیشرفت تلاش میکنیم، هِی به عقب برمیگردیم. برای همین همچون هفتههای گذشته به نظر میرسد تنها کاری که از ما مردم معمولی برمیآید آرزو و دعاکردن است، در این ستون نیز همانطور که قبلا نیز گفتیم تا وقتی که به دعاکردن و آرزونمودن مالیات نبستهاند، این کار را انجام میدهیم.
– خداوندا در همین بدو امر یک سوالی خداوندا خودت از آن بالا داری همه چیز را رصد میکنی، گفتن ندارد اما واقعیت این است که ما در قسمتی از دنیا زندگی میکنیم که عدهای بودجه یکسال کشور را برنامهریزی میکنند، کل سیاستهای اقتصادی را تعیین میکنند، در مورد همه چیز مردم تصمیم میگیرند، بعد عدهای دیگر در جایی به نام مجلس همین کار را میکنند اما خبر ندارند آبزیان ازجمله ماهی کیلویی چند است و توصیه به خوردن آبزیان میکنند. خداوندا واقعا چرا؟ چرا ما؟ چرا اینجا؟ خداوندا با ما مشکل خاصی داری؟ نه دیگر قشنگ معلوم است و اگر نه مگر میشود؟ عباس بوعذار؟ خداوندا گاهی ما مردم معمولی گمان میکنیم این وضعیت دوربین مخفی است و آخرش خودت میایی اعلام میکنی که دوربین مخفی بود و ما هِرهِر میخندیم و میرویم سر زندگی معمولی خودمان. خداوندا کات بده و زودتر بیا. این دوربین مخفی دیگر دارد بیمزه و لوس میشود.
– خداوندا یک نکته دیگر فکر میکنم در کشور یا خط روی خط شده یا کلا در سیستم ماهوارههای تلویزیونی اختلالی به وجود آمده. تلویزیون را که روشن میکنیم، به نظر میآید دارند در مورد مسائل کشوری دیگر که حقیقتا ما نمیدانیم کجاست صحبت میکنند. آن طرف دنیا دولت درحال مذاکره است، در صداوسیما آمنه سادات ذبیحپور از معایب و نکبتی که مذاکره برای مردم ایجاد میکند، گزارش تهیه میکند. دولت از خرید قریبالوقوع واکسنهای بیشتر خارجی میگوید، صداوسیما خرید واکسن را اشتباه و خیانت به تولید داخلی میداند. خلاصه ما نمیدانیم یا صداوسیما خبرهای کشور دیگری را میگوید یا دولت مستقر دولت کشور دیگری است یا کلا ما مردم معمولی مال جای دیگری از دنیا هستیم. خداوندا همانطور که گفتم شاید خط روی خط شده است. به کوسههای زیر دریا بگو پایشان را از روی کابل نوری بردارند و به آدم فضاییها بسپار انگولکِ ماهوارهها نکنند. هم زیاده عرضی نیست.