به گزارش خبرنگار شهروندآنلاین؛ درباره بی‌میلی صاحبان فیلم‌ها برای نمایش عمومی در سینماها همین بس که از میان ٢٢ فیلمی که در جشنواره گذشته فجر در بخش مسابقه حضور داشتند، تاکنون تنها هشت فیلم در سینماها اکران شده‌اند و با توجه به زمان اندکی که تا برگزاری دوره آتی این فستیوال مانده، بعید است این تعداد حتی به نیمی از فیلم‌های جشنواره چهلم نیز برسد.
روند اکران فیلم‌های حاضر در جشنواره البته در ماه‌های آغازین سال جدید سینمایی امیدوارکننده بود. به‌خصوص که کاهش محسوس شیوع کرونا و آمار مبتلایان و فوت‌شدگان نوید روزهایی پررونق برای سینمای ایران را می‌داد. به همین دلیل هم بود که در ترکیب فیلم‌های اکران نوروزی ۱۴۰۱ شاهد سه فیلم «موقعیت مهدی» هادی حجازی‌فر، «مرد بازنده» محمدحسین مهدویان و «شادروان» حسین نمازی بودیم که هر سه جزو فیلم‌هایی بودند که توانستند توجه رسانه‌ها را به خود جلب کنند. آماری امیدوارکننده که بعدتر با فیلم‌های «علف‌زار» کاظم دانشی، «شب طلایی» یوسف حاتمی‌کیا، «هناس» حسین دارابی، «بدون قرار قبلی» بهروز شعیبی و حالا هم «بیرو»ی مرتضی‌علی عباس میرزایی ادامه پیدا کرد، بدون اینکه این فیلم‌ها -البته به جز «علف‌زار» که فروش نسبتا موفق ٢١میلیارد تومانی داشته- بتوانند اتفاق قابل ذکری را در گیشه‌ها به وجود آورند.
در این میان -گذشته از وجود یک آمار سیصدوچهل پنجاه فیلمی بلاتکلیف منتظر در صف اکران که نشان از پردامنه بودن این معضل دارد- اما بسیاری از کارشناسان در پاسخ چرایی عدم اکران فیلم‌های جشنواره گذشته، بی‌میلی صاحبان فیلم‌ها را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین دلایل اکران‌نشدن این فیلم‌ها عنوان می‌کنند. دلیل این بی‌میلی هم البته چیزی نیست مگر این واقعیت تلخ که مخاطبان سینما در ماه‌های اخیر نشان داده‌اند بی‌توجه به کیفیت روی پرده فاصله قابل توجهی از سینمای ایران دارند. شکافی که فیلم‌ها را در موضع ضعف کامل قرار داده و تهیه‌کنندگان را به این باور رسانده که حداقل در برهه زمانی حال حاضر نباید و نمی‌توانند انتظار فروش مناسب فیلم‌هایشان را داشته باشند. بگذریم از اینکه حتی در صورت تمایل سینماگران به نمایش آثارشان نیز سینماداران برای جبران تعطیلی حدودا دو ساله سینماها ترجیح می‌دهند بیشتر سالن‌های خود را در اختیار کمدی‌هایی قرار دهند که حداقل تاکنون از استقبال تضمین‌شده‌ای از سوی مردم برخوردار بوده‌اند.
واقعیت اما حتی به مراتب تلخ‌تر از آماری است که شکست کامل سینما را روایت می‌کند. در حقیقت کارشناسان سینما عقیده دارند که حتی در صورت تمایل صاحبان فیلم‌ها به نمایش آثارشان نیز فیلم‌های بازمانده از اکران تقریبا هیچ‌کدام توان ایجاد موجی از رونقی حتی نسبی در گیشه را نخواهند داشت. مرور نام فیلم‌های حاضر در جشنواره چهلم شاهدی صادق بر این مدعاست: «برف آخر» امیرحسین عسگری، «درب» هادی محقق، «شهرک» علی حضرتی، «۲۸۸۸» کیوان علی‌محمدی، «بی‌مادر» مرتضی فاطمی، «نگهبان شب» رضا میرکریمی، «بی‌رویا»ی آرین وزیردفتری، «لایه‌های دروغ» رامین سهراب، «ضد» امیرعباس ربیعی، «دسته دختران» منیر قیدی و حتی «ملاقات خصوصی» امید شمس و «خائن‌کشی» مسعود کیمیایی کدام می‌توانند ماموریت غیرممکن نجات سینمای ایران از رکود اقتصادی را با موفقیت به پایان برسانند؟!