طوفان لینکر!

ایندیپندنت

بحران در بی‌بی‌سی به شورش تبدیل می‌شود؛ پس از اینکه مقامات بی‌بی‌سی، گری لینِکر (GARY LINEKER)، مجری مشهور و کارشناس سرشناس فوتبال انگلیس، را به علت انتقاد از طرح ضدمهاجرتی دولت از اجرا منع کردند، بی‌بی‌سی نتوانست مجری دیگری را متقاعد کند جانشین او شود و به این ترتیب (Match of the Day) یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های ورزشی بی‌بی‌سی لغو شد. شماری از رسانه‌ها لغو یکی از پرمخاطب‌ترین برنامه‌های تلویزیونی بی‌بی‌سی را به علت ناتوانی در متقاعدکردن مجریان برای جایگزینی لینِکر شکستی بزرگ برای این سازمان دانستند. ایندیپندنت از آن به عنوان غوطه‌ور شدن بی‌بی‌سی در هرج‌ومرج یاد کرده است. بی‌بی‌سی حالا باید بدون کارشناس و مجری برخی برنامه‌های ورزشی خود را پخش کند.

نیویورک‌تایمز

مسابقه جهانی برای تبدیل آب به سوخت؛ نیویورک‌تایمز در گزارشی با عنوان قمار با فناوری پیشرفته بر سر هیدروژن سبز، نوشته است یکسری از اماکن هستند که برای سال‌ها آرام و غیرقابل توجه بوده است؛ هزاران مترمربع زمین مسطح پوشیده از بوته‌ها و خاک قرمز. اراضی بی‌استفاده‌ای که دقیقا همان ویژگی‌هایی را دارد که پکیج‌های از راه دور شرکت‌های انرژی دنبال آن هستند. به نوشته این روزنامه یک شرکت استرالیایی در آستانه یک تحول قریب‌الوقوع در حوزه انرژی است؛ این شرکت قصد دارد زمینی به وسعت 8 برابر نیویورک را با 1743 توربین بادی به همراه 10میلیون پنل خورشیدی پوشش دهد. این بسترها که معادل یک‌سوم چیزی است که شبکه انرژی استرالیا در حال حاضر نیاز دارد، به سمت استفاده عمومی خواهد رفت و از آن برای تولید نوع جدیدی از سوخت صنعتی استفاده خواهد شد: هیدروژن سبز.

دیلی‌میل

به نظر می‌رسد بحران ناشی از کنار گذاشتن گری لینِکر به جرم درج یک پیام در حمایت از پناهجویان که مغایر با سیاست دولت است، به چالشی برای بی‌بی‌سی به ویژه برنامه‌های ورزشی آن مبدل شده است. دیلی‌میل با تیتر طوفان لینکر نوشته در پی اقدام دولت انگلیس در مجرم شناختن پناهجویان و تشدید اقدامات ضدمهاجرتی، گری لینِکر، بازیکن و کاپیتان سابق تیم‌ملی فوتبال انگلیس، که به گفته رسانه‌های این کشور جزو نادر بازیکنان فوتبال است که در مسابقات کارت زرد دریافت نکرده و به عنوان کارشناس و مجری در برنامه‌های ورزشی بی‌بی‌سی حضور می‌یافت، در حساب کاربری‌اش در شبکه اجتماعی نوشت: «هیچ هجوم عظیمی وجود ندارد. ما پناهندگان بسیار کمتری نسبت به عمده کشور‌های اروپایی می‌پذیریم. این فقط یک سیاست بی‌اندازه بی‌رحمانه است که با زبانی به لحن نازی‌های آلمان در دهه ۱۹۳۰ بی‌شباهت نیست و درباره آسیب‌پذیرترین افراد اعمال می‌شود.»